H Μary Ainsworth είναι η αναπτυξιακή ψυχολόγος που έγινε γνωστή για τη δημιουργία των τριών τύπων της προσκόλλησης.
Η Mary Ainsworth (1 Δεκεμβρίου 1913 - 21 Μαρτίου 1999) ήταν μια αναπτυξιακός ψυχολόγος, γνωστή για την αξιολόγηση της «Συνθήκης με ξένο» και τη συνεισφορά της στη θεωρία της προσκόλλησης. Η Ainsworth εξέλιξε την έρευνα του Bowlby σχετικά με την προσκόλληση και ανέπτυξε μια προσέγγιση για την παρατήρηση της προσκόλλησης ενός παιδιού σε έναν φροντιστή. Με βάση την έρευνά της, εντόπισε τρεις σημαντικούς τύπους προσκόλλησης που αναπτύσσουν τα παιδιά απέναντι στους γονείς ή τους φροντιστές τους.
Η Mary Ainsworth έγινε γνωστή για:
- Την έρευνά της στη θεωρία της προσκόλλησης
- και τη δημιουργία της αξιολόγησης «Συνθήκη με ξένο»
Πώς η πρώιμη ζωή της ενέπνευσε το ενδιαφέρον της για την ψυχολογία
Η Mary Ainsworth γεννήθηκε στο Glendale Ohio. Όταν ήταν 15 ετών, διάβασε το βιβλίο του William McDougall, Character and the Conduct of Life, το οποίο την ενέπνευσε για την μελλοντική ενασχόληση της με τη ψυχολογία. Στη πορεία, παρακολούθησε μαθήματα ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Αφού απέκτησε το πτυχίο της το 1935, το μεταπτυχιακό της το 1936 και το διδακτορικό της το 1939, δίδαξε αρκετά χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο προτού ενταχθεί στο γυναικείο στρατό του Καναδά 1942.
Το 1950 παντρεύτηκε τον Leonard Ainsworth και μετακόμισαν στο Λονδίνο. Μετά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ, η Ainsworth απέκτησε έδρα στο Πανεπιστήμιο John Hopkins.
Χώρισαν το 1960 και υποβλήθηκε σε ψυχοανάλυση, κάτι που συνέβαλε στο ενδιαφέρον της για την ψυχαναλυτική θεωρία. Άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, όπου και παρέμεινε για το υπόλοιπο της καριέρας της.
Διαβάστε σχετικά: Η θεωρία της προσκόλλησης στην παιδική ηλικία
Η σταδιοδρομία και η έρευνά της σχετικά με την προσκόλληση
Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Αγγλία, η Ainsworth εργάστηκε στην κλινική Tavistock μαζί με τον ψυχολόγο John Bowlby, όπου διερεύνησαν τις προσκολλήσεις μητέρων-βρεφών.
Μετά από αυτή τη θέση, αφιέρωσε πολύ χρόνο σε έρευνες σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις μητέρων-παιδιών στην Ουγκάντα.
Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ για να διδάξει στο John Hopkins, άρχισε να ασχολείται με τη δημιουργία μιας αξιολόγησης, που σχετιζόταν με την εκτίμηση της προσκόλλησης μεταξύ μητέρων και παιδιών. Τότε, ανέπτυξε την περίφημη «Συνθήκη με ξένο», σύμφωνα με οποία ένας ερευνητής παρατηρεί τις αντιδράσεις ενός παιδιού, όταν μια μητέρα αφήνει για λίγο το παιδί της μόνο σε ένα άγνωστο δωμάτιο. Ο τρόπος με τον οποίο το παιδί συμπεριφέρεται κατά τη διάρκεια του αποχωρισμού και κατά την επιστροφή της μητέρας μπορεί να αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την προσκόλληση.
Με βάση τις παρατηρήσεις και την έρευνά της, η Ainsworth κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν τρεις βασικοί τύποι προσκόλλησης: ο ασφαλής δεσμός, ο ανασφαλής δεσμός τύπου αποφυγής και ο ανασφαλής δεσμός τύπου αμφιθυμίας. H διαπίστωση αυτή, έχει οδηγήσει στη διεξαγωγή αναρίθμητων μελετών αναφορικά με τη φύση της προσκόλλησης και τους διαφορετικούς τύπους προσκόλλησης που αναπτύσσονται μεταξύ των παιδιών και των φροντιστών τους.
Οι μεγάλες συνεισφορές της στην ψυχολογία
Η έρευνα της Mary Ainsworth αναφορικά με την προσκόλληση έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην κατανόηση της παιδικής ανάπτυξης. Παρόλο που το έργο της γνώρισε αντιπαραθέσεις, όπως η έκταση σύμφωνα με την οποία οι πρώιμοι τύποι προσκόλλησης συμβάλλουν στην μεταγενέστερη συμπεριφορά, οι παρατηρήσεις της έχουν εμπνεύσει αρκετές έρευνες σχετικά με την προσκόλληση στην πρώιμη παιδική ηλικία.
Πηγή: verywellmind.com
Απόδοση: Ζωή Παστού, Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
