Ο φόβος υπάρχει λίγο πολύ σε όλους μας το θέμα είναι να μη μας εμποδίζει να ζήσουμε και να μη μας κατευθύνει σε μη λειτουργικές σχέσεις.
Χτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη πλευρά της γραμμής ακούς την κολλητή σου να κλαίει και να σου ανακοινώνει ότι χώρισε και θέλει επειγόντως να σε δει.
Deja vu, σκέφτεσαι!! Την ίδια σκηνή την έχεις βιώσει τουλάχιστον τρεις φορές τον τελευταίο χρόνο.
Έχετε βρεθεί και εσείς ή έχετε κάποιον στο περιβάλλον σας που να έχει βιώσει μια σχέση με αλλεπάλληλους χωρισμούς και επανασυνδέσεις;
Σύμφωνα με έρευνες ένα 60% περίπου των ανθρώπων, έχουν βιώσει έστω μια φορά στη ζωή τους, αυτό το είδος σχέσης.
Για να δούμε όμως τι γίνεται μέσα σ’ αυτές τις ατέρμονες σχέσεις, ας αναλύσουμε λίγο το μοτίβο που κυριαρχεί.
Σ’ αυτές τις σχέσεις ταιριάζουν γάντι οι παρακάτω εκφράσεις: «Εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε», «Σε θέλω όταν δεν με θες, δεν σε θέλω όταν με θες»,
«Αν μ’ αγαπάς μη μ’ αγαπάς». Αντιφατικές και παράδοξες εκφράσεις όπως ακριβώς και το είδος το σχέσεων αυτών που δημιουργούν αμφιθυμικά συναισθήματα και προκαλούν ανασφάλεια.
Η σχέση αρχίζει από την έλξη και την αμοιβαιότητα, στην πορεία όμως διανέμονται οι ρόλοι.
Συνήθως υπάρχει αυτός που είναι ο φαινομενικά απόμακρος και που φέρει τα πρώτα εμπόδια στην σχέση, τους περιορισμούς, που πιέζεται και πνίγεται. Είναι ο δυνατός που δεν συμβιβάζεται και συνήθως εισπράττει πιο μεγάλη επιβεβαίωση και τρυφερότητα από το έτερο ήμισυ.
Διαβάστε σχετικά: Ζακ Λακάν: «Αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις»
Έχει ανάγκη τη σχέση, την οικειότητα αλλά ταυτόχρονα την φοβάται και όταν νιώσει ότι την κατακτάει τρέχει να προστατευτεί (από αυτό που μέχρι τότε επιδίωκε). Είναι παράδοξο ότι ενώ επιθυμεί την λεγόμενη «σχέση ζωής», επί της ουσίας είναι απρόθυμος και αισθάνεται απειλητικό το να δεσμευτεί . Καταλήγει λοιπόν να φέρεται αμφιθυμικά να θέλει και να μη θέλει, να μη αποφασίζει και να μη ξεκαθαρίζει και πιθανά να λήγει την σχέση.
Στον αντίποδα βρίσκεται αυτός που θα αναλάβει το ρόλο αυτού που φαινομενικά είναι ο πιο αδύναμος και που θέλει τη σχέση πάση θυσία, άλλωστε σύμφωνα με αυτόν για να αξίζει μια σχέση θα πρέπει να κάνεις θυσίες, πώς αλλιώς θα αποδείξει την αγάπη του;
Συμβιβάζεται, υποχωρεί, κλαίει, υποφέρει και φυσικά περιμένει. Είναι βγαλμένος από μυθιστόρημα αγάπης με ανεκπλήρωτους έρωτες και δάκρυα για χαμένες αγάπες. Όταν απομακρύνεται κάποιος ο άλλος θέλει και έτσι φεύγουν και επιστρέφουν κ.ο.κ
Στην πραγματικότητα όμως και οι δυο συντηρούν μια κατάσταση που τους βολεύει επειδή φοβούνται και θέλουν ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα, την επαφή, τη σχέση, τη σύνδεση και την οικειότητα. Δεν μπορούν να αφεθούν και να εμπιστευτούν την αγάπη, γιατί φοβούνται ότι η αγάπη πληγώνει – είναι το βίωμα του παρελθόντος που εισβάλει στον προγραμματισμό τους σαν μικρόβιο και δημιουργεί προβλήματα και εμπλοκές. Ο φόβος της κοντινότητας είναι αυτό που τους ενώνει.
Αν δεν γίνει κάποια αλλαγή, αν δεν εμπιστευτούν αρχικά τον εαυτό τους και μετά τον σύντροφό τους, αν δε πιστέψουν ότι τους αξίζει αγάπη, αν δεν βγουν από τη παιδική κατάσταση του Εγώ, αν δεν προσπαθήσουν να αναγνωρίσουν και να έρθουν σε επαφή με τις συναισθηματικές τους αδυναμίες, αν έστω ο ένας δεν κάνει κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό από το ρόλο που έχει αναλάβει, τότε ο φαύλος κύκλος δύσκολα θα κλείσει και το μοτίβο τέτοιων σχέσεων θα επαναλαμβάνεται. Θα χωρίζουν και θα τα ξαναβρίσκουν, θα πλησιάζει ο ένας θα απομακρύνεται ο άλλος και η ανασφάλεια και το μαστίγωμα θα συνεχίζεται.
Κάθε σχέση βέβαια καθώς και κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, οπότε όλα όσα αναφέρθηκαν δεν είναι καθολικά.
Το σίγουρο είναι ότι όλοι είμαστε άξιοι αγάπης και ότι κάθε συνάντηση έχει να μας προσφέρει πολλά δώρα για την εξέλιξη μας.
Ο φόβος υπάρχει λίγο πολύ σε όλους μας το θέμα είναι να μη μας εμποδίζει να ζήσουμε και να μη μας κατευθύνει σε μη λειτουργικές σχέσεις.
ΥΓ:
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησε την,
μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά και απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου,
μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την,
μόλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρα σου σαν το βοριά, που ερημώνει τον κήπο.
Χαλίλ Γκιμπράν, Όταν η αγάπη σε καλεί
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
