Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους είναι μια πιο υγιής, πιο ευτυχισμένη, αρμονικότερη και γεμάτη ενέργεια εκδοχή του εαυτού μας.
Τα έξι βήματα αυτοθεραπείας
1. Ζητήστε συγγνώμη από εκείνους που πιστεύετε ότι έχετε βλάψει. Αυτό μπορεί να γίνει προφορικά ή σε γραπτή μορφή. Μπορούμε, επίσης, να ζητήσουμε συγγνώμη από ψυχές που έχουν αφήσει το σώμα τους. Εκφράζουμε απλώς ότι η συμπεριφορά μας δεν ήταν συνειδητά επιλεγμένη. Δεν χρειάζεται να μας συγχωρήσει ο άλλος. Δεν χρειάζεται να ζητήσουμε συγχώρεση. Απλώς χρειάζεται να παραδεχτούμε ότι έχουμε συμπεριφερθεί με τρόπο που δεν θα θέλαμε να συμπεριφερθούν οι άλλοι προς εμάς.
2. Επιδιώξετε να διορθώσετε, όσο είναι λογικά δυνατό, οποιαδήποτε ζημιά έχει γίνει. Αυτό δεν θα είναι πάντοτε δυνατό, αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε. Αν δεν μπορούμε να διορθώσουμε τη ζημιά που έχει γίνει στο άλλο άτομο, ίσως μπορούμε να κάνουμε κάποιο είδος υπηρεσίας προς εκείνους που έχουν ανάγκη, αν νιώθουμε ότι η υπηρεσία αυτή θα μας βοηθήσει να αισθανθούμε καλύτερα.
3. Αναλύστε και ανακαλύψτε τους διάφορους συναισθηματικούς και νοητικούς παράγοντες που σας έκαναν να συμπεριφερθείτε μ’ αυτό τον τρόπο. Ίσως νιώσατε φόβο ή αδικία και υψώσατε τη φωνή σας ή είπατε άσχημα πράγματα ή είπατε ψέματα ή κουτσομπολέψατε. Ίσως ελεγχόσασταν από επιθυμίες και ανάγκες που σας ώθησαν να κάνετε πράγματα, για τα οποία τώρα μετανιώνετε.
4. Τώρα ανακαλύψτε ένα νέο τρόπο αντίληψης, σκέψης και συ- ναίσθησης που θα σας επιτρέψει να μην επαναλάβετε αυτή τη συμ- περιφορά. Ανακαλύψτε και οραματιστείτε τον εαυτό σας να συμπεριφέρεται διαφορετικά σε παρόμοια κατάσταση. Αυτό είναι που ονομάζουμε μετάνοια – την ικανότητα να επιλέγετε να αλλάξετε συμ- περιφορά και τις αλήθειες που θα σας βοηθήσουν να το κάνετε.
5. Τώρα, που ζητήσατε συγγνώμη, προσπαθήσατε να διορθώσετε την κατάσταση, ανακαλύψατε το μηχανισμό που σας έκανε να συμπερι- φερθείτε μ’ αυτό τον τρόπο και συνειδητοποιήσατε ένα νέο τρόπο αν- τίληψης που θα σας ελευθερώσει από αυτή τη συμπεριφορά, τώρα προχωρήστε και συγχωρήστε τον εαυτό σας και αγαπήστε τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεστε να σας συγχωρήσει ο άλλος. Ο Θεός πάν- τοτε σας συγχωρεί και σας αγαπά όπως είστε. Τώρα χρειάζεστε τη δική σας συγχώρεση.
Ο Χριστός ήρθε με τα καλά νέα ότι ο Πατέρας Του – το Θεϊκό Ον – Τον είχε στείλει να ανακοινώσει ότι, μέσα από το ιερό μυστήριο της εξομολόγησης, της μετάνοιας και της Θείας Κοινωνίας, όλες οι «αμαρ- τίες» ή τα λάθη συγχωρούνται και διαλύονται. Αυτή είναι μια θαυμαστή διαδικασία που πολύ λίγοι άνθρωποι αφήνουν να τους θεραπεύσει – ακόμη κι εκείνοι που συμμετέχουν στο μυστήριο. Το μήνυμα είναι ότι ο Θεός μάς αγαπά όλους όπως είμαστε.
6. Τώρα συνειδητοποιήστε ότι δεν είστε το σώμα και οι άλλοι δεν είναι τα σώματά τους και πως όλη αυτή η πραγματικότητα είναι ψευδαίσθηση και πως τελικά οτιδήποτε έχετε κάνει εσείς ή κάποιος άλλος δεν αλλάζει ούτε μεταβάλλει την έμφυτη θεϊκή σας φύση σαν μια αγνή, αθώα και ιερή ύπαρξη. Όλες αυτές οι πράξεις δημιουργούν απλώς αιτία και αποτέλεσμα μέσα στο χρόνο και το χώρο, αλλά δεν αγγίζουν ούτε φθείρουν τον αληθινό θεϊκό εαυτό σας – ο οποίος δεν εμπλέκεται στο χρόνο και το χώρο. Έτσι βιώστε και πάλι την αγνότητα και ιερότητά σας, όπως πρότεινε ο Χριστός.
Έτσι πριν προχωρήσετε να εργαστείτε πάνω στη θεραπεία της ενοχής και ντροπής με το Θεραπευτικό Κώδικα ή τις Εμψυχωτικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις, ίσως θα θέλατε να ζητήσετε συγγνώμη από εκείνους που έρχονται στο νου σας.
Ζητώντας συγγνώμη
Για τους περισσότερους από μας δεν είναι εύκολο να ζητήσουμε συγγνώμη, ακόμη κι όταν ξέρουμε ότι έχουμε φερθεί εγωιστικά. Αυτή είναι μια εμπειρία ταπείνωσης που θα απαιτήσει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε διαδικασία εξέλιξης και χρειάζεται μεγαλύτερη ελευθερία από το εγώ και τους φόβους του. Αν είμαστε προσκολλημένοι στο εγώ μας και στο πώς οι άλλοι μάς αντιλαμβάνονται, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να προχωρήσουμε μπροστά.
Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότερες θρησκείες δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στην ταπεινοφροσύνη και τη μετάνοια. Αυτή η ταπεινοφροσύνη δεν είναι μια στάση αυτοαπόρριψης, αλλά απλά η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε αυτές οι προσωπικότητες που έχουν τόσες πολλές αδυναμίες. Και μόνο βλέποντας και αναγνωρίζοντας τα λάθη και τις αδυναμίες μας θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από τη δικτατορία του εγώ μας.
Αν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας και να ζητήσουμε συγγνώμη γι’ αυτά, ποτέ δεν θα απελευθερωθούμε απ’ αυτά. Το πόσο θα ήθελε ο καθένας από μας να προχωρήσει στη διαδικασία τού να ζητήσει συγνώμη είναι προσωπικό του θέμα. Μπορούμε να ζητήσουμε συγγνώμη για διάφορους λόγους. Μερικές πιθανότητες είναι:
- Για κάθε συμπεριφορά, συνειδητή ή ασυνείδητη, ηθελημένη ή αθέλητη, που μπορεί να έχει προκαλέσει στους άλλους συναισθηματικό ή σωματικό πόνο ή βλάβη. (ψέματα, κουτσομπολιό, κακοβουλία, συκοφαντία κ.ά.)
- Για κάθε αμέλεια, παράλειψη, αδιαφορία ή έλλειψη ευαισθησίας, που μπορεί να τους έχει προκαλέσει τα ίδια.
- Γιατί ήμασταν επιπόλαιοι ή εγωκεντρικοί.
- Επειδή δεν ήμασταν εκεί γι’ αυτούς, όταν μας χρειάζονταν.
- Γιατί δεν κατανοήσαμε τις ανάγκες ή και τα συναισθήματά τους.
- Για αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να είχαμε κατά καιρούς γι’ αυτούς.
- Επειδή νοιαζόμαστε περισσότερο για τον εαυτό μας παρά γι’ αυτούς.
- Επειδή δεν τους φερθήκαμε όπως θα θέλαμε εκείνοι να φερθούν σε μας.
Όλοι μας έχουμε κατά καιρούς πάρει αποφάσεις σχετικές με τη βελτίωσή μας, τις οποίες για κάποιο λόγο δεν κρατάμε ή ακόμα σε κάποιο υποσυνείδητο επίπεδο υπονομεύουμε. Ίσως σε σχέση με το φαγητό, τις καθημερινές ασκήσεις, το διαλογισμό ή την αλλαγή μιας συμπεριφοράς προς τους άλλους ή προς τον εαυτό μας. Ίσως να θέλουμε καλύτερη υγεία, πιο αρμονικές σχέσεις ή αυξημένη οικονομική άνεση ή ευημερία.
Είναι πολύ σημαντικό να μη δημιουργούνται εσωτερικές συγκρούσεις πάνω σε τέτοια θέματα. Χρειάζεται να αποδεχόμαστε και να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είμαστε – συμπεριλαμβανομένου και του μέρους του εαυτού μας που αντιστέκεται ή ακόμα υπονομεύει αποφάσεις και επιλογές για τη βελτίωσή μας.
Αυτό που χρειάζεται να θυμόμαστε είναι ότι δεν υπάρχουν «πρέπει», αλλά μόνο επιλογές. Ένα μέρος του εαυτού μας έχει επιλέξει να βελτιώσουμε τη ζωή μας με την εφαρμογή τεχνικών ή τρόπων ζωής που προάγουν τη σωματική, συναισθηματική, νοητική, οικονομική, οικογενειακή ή πνευματική μας κατάσταση.
Αυτό είναι επιλογή – όχι κάτι που απαιτείται να κάνουμε για να είμαστε «καλοί άνθρωποι» ή για να μας αγαπούν ο Θεός ή οι άλλοι. Είμαστε το ίδιο καλοί και αξιαγάπητοι, όταν επιλέγουμε να καπνίζουμε, να τρώμε απρόσεκτα ή να κοιμόμαστε αντί να διαλογιζόμαστε. Δεν είμαστε καλύτεροι ή πιο άξιοι όταν επιλέγουμε να φροντίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Είμαστε απλώς έξυπνοι και κάνουμε αυτό που είναι πραγματικά για το συμφέρον μας. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που είναι αληθινά καλό για μας σωματικά, συναισθηματικά και νοητικά, αντί να κάνουμε αυτό που οι συνήθειες και οι προγραμματισμοί μας μας ωθούν να κάνουμε ή να μην κάνουμε.
Αυτό είναι σημαντικό να το έχουμε στο νου μας, όταν επιλέγουμε να φροντίσουμε καλύτερα το σώμα, την ενέργεια και το νου μας. Είναι σημαντικό να κάνουμε επιλογές βασισμένες στην αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους και όχι σε κάποιο πρέπει.
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους είναι μια πιο υγιής, πιο ευτυχισμένη, αρμονικότερη και γεμάτη ενέργεια εκδοχή του εαυτού μας.
Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο Θεραπεύοντας το εσωτερικό παιδί του Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ που κυκλοφορεί από την Key Books σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
