Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε στην πραγματικότητα; Πόσο ικανοποιημένοι είμαστε από τη ζωή που έχουμε κατασκευάσει; Από όσα έχουμε φτιάξει και πετύχει; Πέρα από τα πράγματα τα οποία έρχονται απροσδόκητα στη ζωή μας, εμείς καθορίζουμε πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτά, πώς λειτουργούμε και πώς τα χειριζόμαστε.
Είμαστε 10% όσα μας συμβαίνουν και 90% ο τρόπος που αποκρινόμαστε σε αυτά που μας συμβαίνουν. Πόσο χαρούμενοι είμαστε λοιπόν με τη ζωή που έχουμε φτιάξει, με τη δουλειά που έχουμε επιλέξει, με τις σχέσεις που έχουμε διαμορφώσει;
Και τι σημαίνει ευτυχία; Πώς μπορώ να είμαι ευτυχισμένος; Θα μου πείς…Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω μας; Παντού προβλήματα, δυσκολίες, ασθένειες, ανεργία, καταστροφές, πόλεμοι, πείνα, προβλήματα οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, προσωπικά, διαπροσωπικά, προβλήματα γενικώς προς όλες τις κατευθύνσεις, σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επίπεδα… Μπορώ να χαίρομαι μέσα σε όλα αυτά; Εσύ επιλέγεις.
Για τον καθένα η ευτυχία ορίζεται με έναν διαφορετικό τρόπο. Όσες έρευνες κι αν έχουν γίνει, όσες απαντήσεις κι αν έχουν δοθεί γι’ αυτό το συναίσθημα, ο κάθε άνθρωπος το ορίζει και το βιώνει διαφορετικά. Θέτει τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες υπό τις οποίες θα βιώσει το συναίσθημά του.
Σύμφωνα με την Fredrickson, τα συναισθήματά μας είναι πολυσύνθετες αντιδραστικές τάσεις οι οποίες εκδηλώνονται για σχετικά μικρά χρονικά διαστήματα. Δηλαδή, κάθε γεγονός-ερέθισμα το οποίο προσλαμβάνεται συνειδητά ή ασυνείδητα από το άτομο, ερμηνεύεται από αυτό με τρόπο υποκειμενικό, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και το πώς έχει μάθει να αποκωδικοποιεί τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του και αυτό προκαλεί μία σειρά αντιδράσεων σε ποικίλα επίπεδα: φυσιολογικό, γνωστικό, βιολογικό, σε εκφράσεις προσώπου κ.λπ.
Διαβάστε σχετικά: 3 πηγές ευτυχίας που δεν σχετίζονται με τους άλλους και τα υλικά αγαθά
Συνοπτικά, το συναίσθημά μας είναι μία ψυχολογική αντίδραση σε κάποιο ερέθισμα. Έχει δηλαδή κάποια αιτία. Κι επομένως διαφέρει από τη διάθεσή μας η οποία μπορεί να μην οφείλεται σε μια συγκεκριμένη αιτία-ερέθισμα, έχει μεγαλύτερη διάρκεια, χωρίς μεγάλη ένταση και διακρίνεται σε «θετική» ή «αρνητική». Τα συναισθήματα αντιθέτως, δεν κατηγοριοποιούνται διπολικά, σε θετικά και αρνητικά, αλλά εντάσσονται σε διακριτές οικογένειες συναισθημάτων.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να ερμηνεύουμε μία κατάσταση. Όλοι οι άνθρωποι μπορεί να βρεθούμε στην ίδια κατάσταση. Όμως ο τρόπος που θα αξιολογήσουμε αυτό που βιώνουμε, θα διαφοροποιήσει και το συναίσθημα που θα νιώσουμε. Άρα και τη συνεπακόλουθη συμπεριφορά μας.
Εφόσον και η ευτυχία είναι συναίσθημα, διαμορφώνεται με βάση τις αποδόσεις που κάνουμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας, μέσα και έξω από εμάς. Συνεπώς, παρά τα όσα συμβαίνουν, μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Μπορούμε να επιλέξουμε να εστιάζουμε στα θετικά πράγματα τα οποία υπάρχουν γύρω μας.
Θα μου πεις, πού είναι αυτά τα θετικά; Εγώ δεν τα βλέπω…Δεν έχουμε μάθει να τα βλέπουμε. Δυστυχώς τα αρνητικά ερεθίσματα είναι πολύ περισσότερα από τα θετικά, όπως αντίστοιχα και τα αρνητικά συναισθήματα είναι πολύ περισσότερα από τα θετικά. Όμως, επειδή κάτι απλώς δεν το βλέπουμε, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει κιόλας. Υπό συνθήκες, μπορούμε να μάθουμε να βλέπουμε τη θετικότητα και να τη βιώνουμε.
Σκέψου τα αστέρια στον ουρανό. Πόσα τρισεκατομμύρια αστέρια κοσμούν τον ουρανό μας! Τα βλέπουμε πάντα; Όχι. Χρειαζόμαστε σκοτάδι για να δούμε τα αστέρια. Με το φως της μέρας δεν μπορούμε να τα διακρίνουμε. Όμως είναι πάντα εκεί. Κι αναλόγως τις συνθήκες που επικρατούν άλλοτε βλέπουμε περισσότερα, άλλοτε λιγότερα. Άλλοτε τα βλέπουμε πιο φωτεινά, άλλοτε όχι.
Όσο πιο «γεμάτο» είναι το φεγγάρι, τόσο επισκιάζει το φως των αστεριών. Κι όσο περισσότερα είναι τα φώτα της πόλης ή της περιοχής που βρισκόμαστε, τόσο λιγότερα αστέρια βλέπουμε. Αν όμως βρεθούμε κάπου με απόλυτο σκοτάδι, ιδανικά στη χάση του φεγγαριού, τότε ίσως μπορέσουμε να δούμε και το γαλαξία μας.
Η θετικότητα μαθαίνεται. Απλώς πρέπει να αλλάξουμε φακό για να μπορούμε να την αντιληφθούμε. Να αλλάξουμε την εστίασή μας, να εξασκηθούμε στα νέα γυαλιά που θα φορέσουμε, να μάθουμε να παρατηρούμε και να αναγνωρίζουμε τα θετικά. Ακόμη και μέσα στα αρνητικά. Παρά τα αρνητικά. Και πρωτίστως, χρειάζεται να θέλουμε να το κάνουμε αυτό, με όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη ψυχή και με πάθος, για να έχουμε και ισχυρό κίνητρο ώστε να αγωνιστούμε γι’ αυτό το σκοπό.
Η πραγματικότητα είναι κάτι το οποίο κατασκευάζεται. Ντύνεται με το φόρεμα που εμείς της δίνουμε. Με τις αποχρώσεις των ερμηνειών που κάνουμε. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζουν με πολύ λίγα υλικά αγαθά, με λίγους ανθρώπους για συντροφιά, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και προσδοκίες και είναι απόλυτα ευτυχισμένοι και «πλήρεις».
Κι από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι με γεμάτα πορτοφόλια, με πληθώρα αγαθών κι ανθρώπων στη ζωή τους, που όμως η ζωή τους μοιάζει «άδεια», κενή. Και δεν είναι ευτυχισμένοι. Παρά την αφθονία στη ζωή τους. Δεν είναι θέμα ποσότητας η ευτυχία. Εξαρτάται από τις απαιτήσεις μας, από τις προϋποθέσεις που θέτουμε.
Μάθαμε να ορίζουμε την ευτυχία μέσα από προϋποθέσεις. Τι να κάνουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Τι να αγοράσουμε για να ευχαριστηθούμε, πώς να εργαστούμε σκληρά, ώστε να μπορέσουμε να επιτύχουμε σε κάτι και τότε να είμαστε ευτυχισμένοι. Η θετική ψυχολογία όμως έρχεται να μας πει πως η ευτυχία προηγείται της δουλειάς και της επιτυχίας.
Δεν έπεται αυτών. Η χαρά, η ικανοποίηση, η ευτυχία που θα νιώσουμε μετά από σκληρή δουλειά κι επιτυχία, συγκριτικά, είναι πολύ μικρότερη σε διάρκεια και ένταση από την ευτυχία που αξίζουμε και πού μπορούμε να έχουμε στην πραγματικότητα.
Οι άνθρωποι οι οποίοι ξεκινούν να εργάζονται με ένα θετικό πρόσημο, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εργαστούν σκληρά, με πάθος για αυτό το οποίο κάνουν, και το οποίο διάλεξαν, και άρα να επιτύχουν σε αυτό. Κι έτσι να ενισχυθεί και το συναίσθημα της ευτυχίας. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι πετυχημένοι. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι όμως, δεν είναι πάντοτε ευτυχισμένοι.
Παρόλο που δεν μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς την ευτυχία, τι είναι και πώς μπορούμε να την κατακτήσουμε, ωστόσο, μπορούμε να πούμε τι κάνουν οι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Σύμφωνα με έρευνες λοιπόν, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται.
Είναι αυτοί οι οποίοι φαντάζονται τον εαυτό τους στο μέλλον, οραματίζονται αυτό το οποίο θέλουν να πετύχουν. Είναι άνθρωποι οι οποίοι παθιάζονται με το όνειρό τους, γι’ αυτό και τα όνειρά τους είναι μεγάλα, αντισυμβατικά, καινοτόμα…Όνειρα τα οποία μπορεί να προκαλέσουν αντιδράσεις και να συναντήσουν εμπόδια.
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να ονειρεύονται για το πώς θα αλλάξουν τον κόσμο με το δικό τους τρόπο, στο δικό τους τομέα. Πώς μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που έχουν, τις ικανότητες, το ταλέντο τους, προς όφελος των υπολοίπων ανθρώπων και της κοινωνίας συνολικά.
Είναι οι άνθρωποι που δεν θα μείνουν απλώς στο όνειρο, αλλά θα το κάνουν στόχο. Δεν φτάνει απλώς να ονειρευόμαστε κάτι. Το όνειρο είναι κάτι άπιαστο. Ο στόχος είναι κάτι πιο συγκεκριμένο, πιο απτό, πιο υλοποιήσιμο. Στόχοι που ξεκινάνε με το τώρα, από αυτή τη στιγμή που ζούμε. Έχουν αφετηρία το σήμερα κι όχι το αύριο. Στόχοι που σιγά σιγά, ένα βήμα τη φορά, οδηγούν στην ολοκλήρωση.
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι γνωρίζουν πως για να πετύχεις ένα στόχο πρέπει να δεσμευτείς σε αυτόν, να εστιάσεις, να προσηλωθείς, να κάνεις κάποιες θυσίες, να βάλεις προτεραιότητες, να κοπιάσεις, να δώσεις τη ψυχή σου, το είναι σου σε αυτό που αγαπάς. Να του δώσεις πνοή. Για να γίνει πραγματικότητα.
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν τα παρατάνε, δεν εγκαταλείπουν το όνειρό τους. Παλεύουν ξανά και ξανά, για να τα καταφέρουν. Όσες φορές κι αν πέσουν, σηκώνονται κι αγωνίζονται εκ νέου. Με περισσότερη γνώση, με περισσότερη εμπειρία, με περισσότερη προσοχή, με επανεστίαση της κατεύθυνσης, με τροποποίηση της πορείας, με εύρεση εναλλακτικών, με πείσμα, θα κάνουν ό, τι δύνανται για να φτάσουν εκεί που θέλουν.
Διαβάστε σχετικά: Εστιάζουμε σε αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε: ο δρόμος προς την ευδαιμονία - Μέρος 1ο
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν μάθει να μοιράζονται τα όνειρά τους, να βρίσκουν κι άλλους ανθρώπους με κοινό στόχο, με το ίδιο όραμα. Υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, αλληλοεμπνέονται και αλληλοβοηθιούνται. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι εκτιμούν τις επιλογές τους, χαίρονται με τις αποφάσεις που λαμβάνουν, με την αξία που έχουν οι ίδιοι και οι στόχοι τους και χαίρονται με τους λόγους που οδηγήθηκαν σε αυτές τις επιλογές.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, όλοι μας έχουμε έρθει σε αυτό τον κόσμο με ένα συγκεκριμένο τέλος (= σκοπό). Υπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζουμε για πόσο ούτε κι εξαρτάται απόλυτα από εμάς. Όμως, το τι κάνουμε μέσα σε αυτόν τον χρόνο που διαθέτουμε, το ορίζουμε εμείς. Από εμάς ξεκινάει η απόφαση του πώς θα αξιοποιήσουμε το χρόνο μας στη γη. Κάθε τι που κάνουμε είναι μία επιλογή.
Μπορεί να καταπιαστούμε με πράγματα σημαντικά κι ουσιώδη ή με πράγματα ασήμαντα, που κλέβουν τον πολύτιμο χρόνο μας. Τα σημαντικά πράγματα είναι αυτά που μας εξελίσσουν, που μας βελτιώνουν σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Είναι αυτά που προσδίδουν μοναδικότητα στη ζωή μας. Την κάνουν ιδιαίτερη, ξεχωριστή. Της δίνουν νόημα. Αξία. Ευτυχία. Ευλογία. Το μόνο που έχουμε να αποφασίσουμε είναι τι θα κάνουμε με το χρόνο που μας δόθηκε. Σημαντικά ή ασήμαντα; You choose.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
