Η ζωή στην εξοχή σε συνδυασμό με την επαφή με τα ζώα μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα και την ψυχική ανθεκτικότητά μας.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας έρευνας που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Ulm στη Γερμανία και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PNAS.
Αυτή η μελέτη λειτουργεί ενισχυτικά σε μία σειρά ερευνών ότι η ανατροφή σε αστικές περιοχές που δεν παρουσιάζουν μικροοργανική ποικιλομορφία, μπορεί να υπονομεύσει τη σωματική υγεία. Από την άποψη αυτή, η μελέτη έρχεται να προσθέσει δεδομένα στα αυξανόμενα στοιχεία που υποστηρίζουν τη θεωρία της «υγιεινής υπόθεσης».
Όμως, η μελέτη αυτή είναι η πρώτη που δείχνει ότι ένας μεγαλύτερος κίνδυνος ψυχιατρικών διαταραχών, πιθανώς λόγω μιας «υπερβολικής ανοσολογικής αντίδρασης», μπορεί να είναι μια άλλη απρόβλεπτη συνέπεια της ενηλικίωσης σε ένα περιβάλλον με λιγότερες ευκαιρίες αλληλεπίδρασης με μια ποικιλία μικροοργανισμών.
Είναι ήδη πολύ καλά τεκμηριωμένο, υποστηρίζουν οι συγγραφείς της μελέτης, ότι η έκθεση σε κατοικίδια ζώα και στην ύπαιθρο κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ανάπτυξης συμβάλλει θετικά στη μείωση κίνδυνου εμφάνισης άσθματος και αλλεργιών στην ενήλικη ζωή.
Ωστόσο, προσθέτουν ότι η μελέτη τους επίσης δείχνει για πρώτη φορά για τους ανθρώπους ότι η ίδια η έκθεση είναι πιθανό να είναι σημαντική και για την ψυχική υγεία.
Η απώλεια της επαφής με τους εξελιγμένους μικροοργανισμούς
Η ανθρώπινη ύπαρξη γίνεται όλο και περισσότερο αστικοποιημένη. Το 1950, μόνο το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε στις πόλεις. Μέχρι το 2014, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί στο 54% και αναμένεται να αυξηθεί στο 66% μέχρι το 2050.
Η ιδέα ότι η αυξανόμενη αστικοποίηση και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που την συνοδεύουν ενδέχεται να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων ασθενειών εξαιτίας της μειωμένης αλληλεπίδρασης με μια ποικιλία μικροοργανισμών, πηγάζει από την «υπόθεση της υγιεινής».
Η θεωρία αυτή έχει τις ρίζες της σε έρευνες 30 ετών, οι οποίες ισχυρίζονται ότι ο μειωμένος δείκτης μολύνσεων σε μικρά παιδιά, ήταν ο λόγος που τα ποσοστά άσθματος και ασθενειών που σχετίζονται με αλλεργίες, παρουσίασαν εκρηκτική άνοδο τον 20ο αιώνα.
Μελετήθηκαν συμμετέχοντες που είχαν μεγαλώσει σε διαφορετικά περιβάλλοντα
Η νέα μελέτη διερευνά περαιτέρω αυτή τη σύνδεση συγκρίνοντας τις αγχωτικές συμπεριφορές σε νέους ενήλικες που μεγάλωσαν στην ύπαιθρο, όπου είχαν άφθονη επαφή με τα ζώα, με εκείνους τους ενήλικες που είχαν μεγαλώσει σε αστικές περιοχές «χωρίς ζώα».
«Υπερβολική ανοσοαπόκριση»
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι νεαροί συμμετέχοντες που είχαν μεγαλώσει σε πόλεις χωρίς κατοικίδια, παρουσίασαν «έντονη αύξηση» των μονοπύρηνων κυττάρων του περιφερικού αίματος. Αυτά τα κύτταρα αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος.
Εν τω μεταξύ, τα μέλη της ομάδας που είχαν μεγαλώσει σε αστικά κέντρα είχαν επίσης διατηρήσει υψηλότερα επίπεδα ιντερλευκίνης-6 και «κατεσταλμένα» επίπεδα ιντερλευκίνης-10. Η ιντερλευκίνη-6 είναι μια κυτταροκίνη που προάγει τη φλεγμονή, ενώ η ιντερλευκίνη-10 τη μειώνει.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα αποτελέσματα αυτά έδειξαν ότι οι άνθρωποι που μεγάλωσαν σε αστικό περιβάλλον παρουσίασαν υπερβολική πρόκληση της φλεγμονώδους ανοσολογικής αντίδρασης σε στρεσογόνους παράγοντες, η οποία συνεχίστηκε κατά τη δίωρη διάρκεια του πειράματος.
Η επαφή με τα ζώα μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας
Οι ψυχολόγοι αναφέρονται και σε προηγούμενη έρευνα που έδειξε ότι ο τρόπος με τον οποίο το ανοσοποιητικό μας σύστημα ανταποκρίνεται στο στρες διαμορφώνεται στην παιδική ηλικία από τις αλληλεπιδράσεις μας με τους μικροοργανισμούς.
Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι μια ενισχυμένη φλεγμονώδης αντίδραση συνδέεται με ένα υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης διαταραχής μετατραυματικού στρες και κατάθλιψης, αργότερα στη ζωή μας.
Αναφέρουν επίσης πώς η παρουσία ή η απουσία της επαφής με ζώα είναι ένας σημαντικός παράγοντας στα ευρήματά τους.
Πηγή: medicalnewstoday.com
Έρευνα: Less immune activation following social stress in rural vs. urban participants raised with regular or no animal contact, respectively
Απόδοση-Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
