Η στάση σου αυτή απέναντι στους άλλους έχει γίνει νόμος γιατί έλειψαν οι πολύ χρήσιμες επανορθωτικές σχέσεις της ζωής σου. Αυτές που θα θεραπεύσουν τα τραύματα σου και θα επαναπροσδιορίσουν τη ζωή σου σε ένα διαφορετικό πλαίσιο πια.
“Καμία ζωή δεν ολοκληρώθηκε όπως την είχε κανείς προσχεδιάσει…
Είμαστε το πλήρωμα ενός υπερωκεανίου, που ταξιδεύει διαρκώς
και διαρκώς βρίσκεται στην ίδια θέση.
Σαν τη γάτα που γυρνά να πιάσει την ουρά της.
Ένας αέναα περιστρεφόμενος κύκλος.
Κύκλος, όμως, που όσες ασυδοσίες κι αν περιλαμβάνει,
εάν εγγραφεί σ' ένα σαφές τετράγωνο αποκτά ισχύ νόμου”.
Αρπάζομαι από τα λόγια του Ελύτη στο έργο του «ο κήπος με τις αυταπάτες» και αναρωτιέμαι πόση άραγε ψυχοθεραπεία να έχουν κάνει οι ποιητές; Ή μήπως όλη αυτή η σοφία να υπάρχει πάντα μέσα τους ως άμορφη ύλη;
Γεννιέσαι άγραφο χαρτί.
Η μητέρα σου, η βασική τροφός σου. Η γυναίκα που είναι εκεί να ακούσει το κλάμα σου, τον μοναδικό τρόπο επικοινωνίας σου, και να καλύψει τις βασικές σου ανάγκες για τροφή, αγκαλιά, ασφάλεια, αγάπη.
Μια γυναίκα που δεν μπορεί να επικοινωνήσει είτε πρακτικά είτε συναισθηματικά με το παιδί της, του δημιουργεί την πεποίθηση ότι πρέπει να τα βγάζει πέρα μόνο του χωρίς να χρειάζεται να περιμένει και πολλά από τους άλλους. Η πόνος είναι αβάσταχτος. Κλαίς αλλά δεν εμφανίζεται κανείς. Μόνο η απογοήτευση. Το κλάμα συνεχίζει και κανείς δεν έρχεται.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η λαχτάρα για επαφή είναι η ίδια, όμως υπάρχει επιπλέον ο θυμός. Μάταια κλαίς και φωνάζεις με περισσότερη ένταση. Δεν σε ακούει κανείς. Η ματαίωση είναι μονόδρομος πια. Έχεις απελπιστεί και σταματάς να ζητάς βοήθεια. Σταματάς να κλαίς. Ξέρεις ότι πρέπει να φανείς δυνατός και να αντέξεις στις δυσκολίες χωρίς την βοήθεια των άλλων. Η αλλαγή έχει γίνει.
Η μήπως όχι;
Μεγαλώνεις ανδρωμένος πια. Οι κύκλοι της ζωής σου επαναλαμβάνονται σε διάφορες περιστάσεις. Εσύ όμως εκεί, σταθερός σε αυτό που σου έμαθαν οι φροντιστές σου από μωρό ακόμη. Έλα τώρα που θα κλάψεις. Αυτά είναι για τους τρωτούς. Εσύ αντέχεις. Δεν έχεις χρόνο για χάσιμο. Τα καταφέρνεις μια χαρά και μόνος.
Είσαι ένας αποφευκτικός άνθρωπος όντας αλαζονικός και οι άλλοι γίνονται αντικείμενα υποτίμησης. Δεν είναι εύκολο να σε πλησιάσουν. Έχεις σηκώσει τα τείχη της άμυνας σου και ζεις κλεισμένος στη σπηλιά σου, ασφαλής και μόνος.
Η ψυχή σου δεν αντέχει άλλο το βάρος. Το σώμα σου σου φωνάζει. Πόνος στην πλάτη. Πόνος στην καρδιά. Στρες. Αυξημένη πίεση. Ημικρανίες. Προβλήματα ευερέθιστου εντέρου ή δυσκοιλιότητα. Κρίσεις πανικού. Αυτοάνοσα νοσήματα. Καρκίνος. Αναρωτιέσαι γιατί. Όλα τα κάνεις σωστά. Γυμνάζεσαι, τρέφεσαι σωστά τι πηγαίνει λάθος;
Διαβάστε σχετικά: Οι πληγές δεν είναι πάντα ορατές, τουλάχιστον όχι τη στιγμή που δημιουργούνται #vgaltoapomesasou
Η στάση σου αυτή απέναντι στους άλλους έχει γίνει νόμος γιατί έλειψαν οι πολύ χρήσιμες επανορθωτικές σχέσεις της ζωής σου. Αυτές που θα θεραπεύσουν τα τραύματα σου και θα επαναπροσδιορίσουν τη ζωή σου σε ένα διαφορετικό πλαίσιο πια.
Η ψυχοθεραπεία είναι μονόδρομος κι ας ορθώνεται βουνό μπροστά σου κι ας δείχνει περιττό και χωρίς ουσία. Ο πόνος είναι τόσο μεγάλος, οι τραυματικές εμπειρίες σου σου χτυπάνε το κουδούνι διαρκώς. Κι εσύ είσαι τόσο κουρασμένος για οποιοδήποτε αλλαγή και κινητοποίηση. Βαρέθηκες να ελέγχεις τα πάντα γύρω σου.
Τον ρόλο του φροντιστή σου πλέον έχει ο ψυχοθεραπευτής σου. Τώρα όμως είναι αυτός που σου φωνάζει δυνατά «είμαι εδώ για σένα όποτε με χρειαστείς». Τώρα η μπάλα είναι στα δικά σου πόδια και εσύ οφείλεις να τον ακούσεις και να επικοινωνήσεις μαζί του. Το οφείλεις σε εσένα. Το οφείλεις στο παιδί που κλαίει ακόμη μέσα σου και στην πληγή του που παραμένει ενεργή ματώνοντας διαρκώς.
Ζώντας με το τραύμα σου θα θυμάσαι σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι πως δεν αξίζεις την προσοχή των άλλων. Θα υπάρξουν άνθρωποι στη πορεία της ζωής σου που θα ξυπνάνε αυτό το τραύμα. Θα νομίζεις πως δεν είσαι αρκετός. Θα φοβάσαι τη γελοιοποίηση. Θα φοβάσαι μήπως σε εγκαταλείψουν πάλι, όπως τότε.
Ότι κινδυνεύεις να πεθάνεις χωρίς το φαγητό σου. Η εγγύτητα της σχέσης θα είναι τέτοια που θα ξυπνά μέσα σου την οδύνη και τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτά θα σε οδηγήσουν σε πράξεις αποφυγής σχέσεων, ή στην αυτοθυσία ή ίσως σε αντιφατική συμπεριφορά που θα απομακρύνει τους άλλους τελικά επιβεβαιώνοντας τον φόβο σου.
Θα υπάρξουν όμως και αυτοί που θα είναι δίπλα σου και θα σε σκεπάσουν όπως ένας επίδεσμος σκεπάζει την πληγή. Θα λειτουργούν θεραπευτικά. Θα μαλακώνουν τον πόνο σου όπως η επουλωτική αλοιφή το έγκαυμα του δέρματος σου. Σε αυτούς χρειάζεται να στρέψεις την προσοχή σου και να τους δώσεις την αξία που τους αναλογεί.
Είσαι εκεί να τους αφήσεις να σε πλησιάσουν; Μη φοβάσαι. Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Οι άνθρωποι που έρχονται δίπλα σου, δίπλα μου, έρχονται για κάποιο λόγο. Έρχονται να με διδάξουν, ο καθένας με τον τρόπο του. Πώς να με αγαπώ και να με φροντίζω.
Κι αν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα περιμένω θα θυμάμαι πως η ζωή είναι ένας αέναος κύκλος. Και αυτό ισχύει για όλους. Άλλες φορές πάνω και άλλες φορές κάτω. Αρκεί να βρισκόμαστε σε κίνηση. Αρκεί να μη μένουμε κολλημένοι στο ίδιο σημείο. Θα τα καταφέρουμε!
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
