Μετά από ένα μεγάλο σοκ που βίωσε η ψυχή μου, κατανόησα βαθιά την έννοια της αδικίας.
Η αδικία δεν είναι πάντα εύκολο και διαχειρίσιμο από όλους.
Αποφάσισα λοιπόν να της δώσω την δική μου μορφή μέσα από το κείμενο μου.
Τι σημαίνει αδικία;!
Για μένα η αδικία, είναι μια πράξη ή μια συμπεριφορά από έναν άλλο άνθρωπο που έχεις ως αποτέλεσμα να ανατραπούν τα δεδομένα της δικής μας ζωής με έναν αρνητικό τρόπο.
Μετά από ένα μεγάλο σοκ που βίωσε η ψυχή μου, κατανόησα βαθιά την έννοια της αδικίας.
Πως ένιωθα γι’ αυτό;!
Οπωσδήποτε όχι ευχάριστα. Η πρώτη αντίδραση ήταν ο κλονισμός.
Δεν πιστεύεις στα μάτια σου ή στα αυτιά σου.
Δεν πιστεύεις ότι η εμπιστοσύνη που έδειξες προδίδεται και η αγάπη σου εξίσου.
Μετά αισθάνεσαι -θυμό-. Έχω νιώσει πολύ θυμό για όλου εκείνους που με αδίκησαν.
Και για όλους εκείνους που αγάπησα και με πρόδωσαν με την αδικία.
Στην συνέχεια ο θυμός μου έγινε θλίψη, ευτυχώς δεν έγινε κατάθλιψη, όμως ακόμα την αισθάνομαι όταν τα φέρνω στην θύμηση μου.
Διαβάστε σχετικά: Τι έφταιξα και έπρεπε να περάσω όλα αυτά; #vgaltoapomesasou
Αυτό που ένιωσα και με θλίβει βαθιά, είναι που κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να διαλύσουν την ζωή σου, και να αντλούν ευχαρίστηση μέσα από αυτό.
Θλίβομαι διότι συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να ελέγξω την δική μου ζωή, γεγονός που κατάφεραν κάποιοι άλλοι.
Πως η κακία ή η ασυνειδησία κάποιων άλλων μπορούν να φέρνουν εμάς σε μια δύσκολή κατάσταση;!
Το χειρότερο από όλα είναι πως δεν μπόρεσα να το προβλέψω – γιατί εμπιστεύτηκα.…
Δεν μπόρεσα να το ανατρέψω, γιατί ήμουν αδύναμη, δεν μπορούσα να ελέγχω το παρόν μου και πόσο μάλλον το μέλλον μου…
Όσο καλοί άνθρωποι και να είμαστε, όσο και αν προσπαθούμε να είμαστε θετικά στοιχεία, στον κόσμο και στην κοινωνία, αισθάνομαι ότι πάντα θα είμαστε ευάλωτοι, στην αδέσποτη κακία και στις αδέσποτες σφαίρες κατ’ επέκταση!
Όταν νιώθεις ευάλωτος και αδύναμος αν δεν έχεις την δυνατότητα να το αντιληφθείς θα καταλήξεις δυστυχισμένος.
Γιατί η κακία δεν σταματάει εδώ.. και η ανθρώπινη αδυναμία γίνεται κατάθλιψη…
Προσπάθησα πολύ για να το ανατρέψω..
Έπρεπε να βρω έναν εσωτερικό μηχανισμό υποστήριξης, και πέρα από την υποστήριξη των ανθρώπων που με λατρεύουν, έπρεπε να βρω κάτι να σώσει την ψυχή μου…
Ο πρώτος εσωτερικός μηχανισμός ήταν η αποδοχή. Έδωσα την δυνατότητα στο νου και στην ψυχή μου βιώσει όλα τα αρνητικά συναισθήματα και μέσα από το βίωμα, έφτασα στην αποδοχή. Εκεί ήταν που βρήκα και την δύναμη…
Ξέρεις όταν πας στον πάτο δεν έχεις κάτι άλλο να σε τρομάζει… εκεί αναγνωρίζεις τι κουβαλάς μέσα σου και ποιος-α πραγματικά είσαι …Βέβαια όλα αυτά θέλουν ειλικρίνεια, να βλέπεις την αλήθεια που έχεις μέσα σου – εσύ και ο εαυτός σου- … Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον αδύναμο εαυτό σου, χρειάζεται να τον αποδεχτείς και να τον αγκαλιάσεις... Η πρώτη μου πρόταση ήταν : κορίτσι μου μπορείς! Μέσα από αυτή την διαδικασία δημιουργείται μια πηγή δύναμης – τουλάχιστον εγώ έτσι το βίωσα-…
Είναι η στιγμή που κλείνεις τα μάτια, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και λες μέσα σου το πιο δυνατό –ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ-… Εκεί ο ίδιος ανοίγεις τον δρόμο και πας να διεκδικήσεις πίσω τον εαυτό σου και το δίκιο σου, χωρίς δισταγμό, χωρίς να είσαι πάλι θεατής παρακολουθώντας την ζημία που σου έκανα, που επέτρεψες να σου κάνουν…
Μέσα από αυτό το ταξίδι ψάχνω κάτι ανώτερο.. κάτι που θα κάνει το πνεύμα μου πιο ισχυρό, προσπαθώ να δω μέσα από το μάθημα της αδικίας ότι τελικά δεν υπάρχει μόνο πόνος…. Κατάλαβα ότι και ο πόνος οξύνει την κρίση του ανθρώπου, σε φέρνει σε επαφή με τον πιο αληθινό σου εαυτό και τα συναισθήματα σου …
Για μένα η αδικία, ήταν η αφορμή να ενδυναμώσει την ψυχή μου, να γίνω σοφότερη και κατανόησα ότι η ζωή θέλει πίστη και θάρρος.
Άλλωστε από το αγκάθι βγαίνει ρόδο !
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
