Μία αξιαγάπητη ταινία για την πενταήμερη νοσηλεία ενός καταθλιπτικού 15χρονου σε ψυχιατρική κλινική μέσα από την οποία αποκτά μία νέα όρεξη για ζωή.
H ταινία είναι βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Αμερικάνου συγγραφέα Ned Vizzini. Μιλά για έναν νεαρό έφηβο με αυτοκτονικές τάσεις, ο οποίος αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια από μία ψυχιατρική κλινική για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Είναι εμπνευσμένη από την σύντομη νοσηλεία του ίδιου του συγγραφέως λόγω κατάθλιψης σε αντίστοιχη κλινική το 2004.
Ο Γκρεγκ είναι ένας 16χρονος έφηβος, ο οποίος καλείται να διαχειριστεί τις πολλαπλές πιέσεις που δέχεται τόσο από την κοινωνία και την οικογένειά του, όσο και από τις μαθητικές του υποχρεώσεις. Στο σχολείο του, αισθάνεται αδυναμία να συμβαδίσει με το επίπονο πρόγραμμα σπουδών του. Στη οικογένεια του τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα, καθώς τα αισθήματα ανεπάρκειας που νιώθει επιδεινώνονται αφού ο πατέρας του τρέφει μεγάλες προσδοκίες για αυτόν και η αδερφή του συγκρίνεται συνεχώς μαζί του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Γκρεγκ αισθάνεται ερωτευμένος με την κοπέλα του καλύτερου φίλου του.
Τα προβλήματα του, θα έλεγε κανείς πως είναι αρκετά κοινά. Και αυτό είναι που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αφού ο συγγραφέας επέλεξε, ως πρωταγωνιστή της ταινίας, έναν νεαρό ο οποίος απλώς αδυνατεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητά του και δεν προσπάθησε να δημιουργήσει έναν μη ρεαλιστικό πρωταγωνιστή που έχει να διαχειριστεί ακραίες καταστάσεις.
Ο Γκρεγκ όντας ανάμεσα σε αρκετούς ασθενείς που πάσχουν από σχιζοφρένεια και άλλες ψυχικές διαταραχές στο νοσοκομείο νοσηλείας του, αισθάνεται πως δεν ανήκει στον κύκλο τους, και δυσκολεύεται να συσχετιστεί με κάποιον από αυτούς, μέχρι που συναντά την Νοέλ. Παρά το γεγονός ότι δεν γίνεται εκτενής περιγραφή του λόγου που νοσηλεύεται η κοπέλα, είναι εμφανές πως οι δύο νέοι μοιράζονται τις ίδιες ανασφάλειες και την εξουθενωτική επιθυμία να ευχαριστούν συνεχώς τους άλλους. Η μεταξύ τους επαφή θα αποδειχτεί πολύ βοηθητική και για τους δύο, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει με τις άλλες επαφές που δημιουργεί ο Γκρεγκ μέσα στο νοσοκομείο, όπως η φιλία του με τον πλήρως λειτουργικό αλλά πάσχοντα Μπόμπυ. Αυτό συμβαίνει γιατί τα προβλήματα του Μπόμπυ είναι αρκετά πιο σύνθετα.
Τα τελευταία χρόνια είναι αυξημένες οι διαγνώσεις για τους ψυχικά ασθενείς.Καθώς λοιπόν τα κρούσματα είναι πολλά, πολλοί άνθρωποι συμπεραίνουν άκριτα πως μπορεί και εκείνοι να είναι πάσχοντες επειδή απλώς φέρονται διαφορετικά σε σχέση με τους άλλους. Αυτή η ταινία λοιπόν θέλει να εφιστήσει την προσοχή για το πόσο καταστροφική είναι η φύση μίας ψυχικής ασθένειας τόσο για τα νοσούντα άτομα και όσο και για τις οικογένειές τους.
Η ταινία καταφέρνει να προσφέρει μία μικρή δόση χιούμορ για να ελαφρύνει την κατά τα άλλα θλιβερή υπόθεση.
Το έργο περνά ποικίλα νοήματα, όπως για παράδειγμα το ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο κακά όσο μας φαίνονται κάποιες φορές. Ακόμη μέσω του φαινομενικά υγιούς Μπόμπυ, επιδιώκεται να μεταφερθεί το κοινωνικό μήνυμα πως δεν μπορεί κανείς να καταλάβει πως μπορεί να νιώθει ένας άλλος άνθρωπος αν δεν μπει στη θέση του. Επίσης, γίνεται προσπάθεια να κατανοήσει ο θεατής πως οι πάσχοντες από μία ψυχική νόσο δεν πρέπει να ντρέπονται για αυτή ούτε να στιγματίζονται κοινωνικά. Το τελευταίο και πιο σημαντικό μήνυμα της ταινίας, που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως όλοι μας είναι πως πρέπει να παραμένουμε αισιόδοξοι παρόλες τις δυσκολίες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε..
Δείτε εδώ το trailer
