Η επιστήμη του εγκεφάλου μας βοηθά να αποκτήσουμε νέες υγιείς συνήθειες μέσω ασυνείδητων αυτοματοποιημένων κινήσεων.
Οι καλές και οι κακές συνήθειες μετατρέπονται σε ρουτίνα από τις περιοχές του υποφλοιού του εγκεφάλου που καθοδηγούνται από την ντοπαμίνη και άλλους νευροδιαβιβαστές. Ο λόγος που η δύναμη της θέλησης, που βασίζεται στον φλοιό, συχνά αποτυγχάνει είναι ότι στηρίζεται στον εγκεφαλικό αυτοέλεγχο, για τον οποίο πολλοί πιστεύουν ότι είναι μια πεπερασμένη πηγή που εξαντλείται από την υπερανάλυση που κάνουμε για το τι «πρέπει», αντί να αφήνουμε τα ασυνείδητα μέρη του υποφλοιού του εγκεφάλου να κάνουν ενστικτωδώς αυτό που θέλουν.
Η συνειδητή λήψη αποφάσεων καθοδηγείται από τον εγκεφαλικό φλοιό. Τα μέρη του υποφλοιού του εγκεφάλου θεωρούνται «μη σκεπτόμενα» και περιλαμβάνουν το σύστημα των βασικών γαγγλίων (BGS) και το παρεγκεφαλιδικό σύστημα (CCS), τα οποία αλληλεπιδρούν με εγκεφαλικά νευρωνικά δίκτυα για να βελτιστοποιήσουν εγκεφαλικές λειτουργίες που συμβαίνουν αυτόματα χωρίς πολλή συνειδητή σκέψη.
Τι είναι η αυτοματοποίηση
Σε συνεργασία, τα συστήματα BGS και CCS διευκολύνουν την αυτοματοποίηση, η οποία ορίζεται ως «η ποιότητα μιας συμπεριφοράς ή πνευματικής διεργασίας που μπορεί να πραγματοποιηθεί γρήγορα και χωρίς προσπάθεια ή σαφή πρόθεση (αυτόματη διαδικασία)» (APA Dictionary of Psychology).
Η αυτοματοποίηση μας δίνει την ικανότητα να εκτελούμε καθημερινές εργασίες ανεξάρτητες από συνειδητό έλεγχο ή προσοχή. Αφήνει ελεύθερα τα γνωστικά αποθέματά μας για να σκεφτούμε άλλα πράγματα πέρα από τις συμπεριφορές ρουτίνας, αλλά επίσης διαιωνίζει ανθυγιεινές συνήθειες που σχετίζονται με τη διατροφή, τον εθισμό, τις ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και την αποφυγή επαρκούς άσκησης.
Μια πρόσφατη μελέτη (Smith et al., 2021) σχετικά με τους νευρώνες που ελέγχουν τις συνήθειες και είναι μέρος του συστήματος των βασικών γαγγλίων του υποφλοιού μάς δίνει νέα στοιχεία για το πώς διαφορετικοί υποδοχείς ντοπαμίνης (D1 ή D2) επηρεάζουν την ικανότητα του εγκεφάλου να αποκτήσει νέες συνήθειες και να ξεχάσει παλιές.
Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, από ομάδα ερευνητών της Ιατρικής Σχολής Icahn στο Mount Sinai, βρήκε ότι η παρεμπόδιση της δραστηριότητας του υποδοχέα D2 σε συγκεκριμένους νευρώνες απέτρεψε τα τρωκτικά να εμφανίσουν προηγουμένως αποκτημένες συνήθειες.
Για χρόνια, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι οι συνήθειες και η εκμάθηση νέων συμπεριφορών που συνδέονται με ανταμοιβή ελέγχονταν από διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου. Παραδόξως, βρήκαμε ότι μια περιοχή του εγκεφάλου που παραδοσιακά θεωρούνταν ότι ειδικευόταν στην έκφραση παλιών συνηθειών ίσως βοηθά τον εγκέφαλο να μάθει νέες ενέργειες, δήλωσε ο Πολ Κένι, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το ραχιοπλευρικό ραβδωτό σώμα, εκτός από το να ρυθμίζει τις συνήθειες, παγιώνει επίσης την εκμάθηση της νέας δράσης, πρόσθεσε ο Αλεξάντερ Σμιθ, πρώτος συγγραφέας της μελέτης.
Διαβάστε σχετικά: Η νευροψυχολογία αποκαλύπτει έναν απλό τρόπο για να διακόψεις κάθε κακή συνήθεια
Η παρότρυνση που αυτοματοποιεί τη λήψη αποφάσεων έχει μεγαλύτερη επιρροή
Οι παροτρύνσεις (nudges) είναι ένας τρόπος να επηρεάσεις τη συμπεριφορά των ανθρώπων και τη λήψη αποφάσεων μέσω θετικής ενίσχυσης, έμμεσων υποδείξεων ή ανεπαίσθητων αλλαγών στο αισθητηριακό πλαίσιο και περιβάλλον στο οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις (Thaler & Sunstein, 2008).
Η παρότρυνση των ανθρώπων να κόψουν τις κακές συνήθειες και να κάνουν πιο υγιείς επιλογές είναι δύσκολη. Τον προηγούμενο χρόνο, μια μετα-ανάλυση 174 άρθρων (Beshears & Kosowsky, 2020) συγκέντρωσε δεδομένα για το ποια είδη παροτρύνσεων τείνουν να έχουν επιτυχία. Η μελέτη βρήκε ότι οι παροτρύνσεις που περιλαμβάνουν αυτοματοποίηση είναι πιο αποτελεσματικές από όσες δεν περιλαμβάνουν.
Συνολικά, τα τελευταία ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι ο καλύτερος τρόπος να παροτρύνουμε τον εαυτό μας να κόψει μια κακή συνήθεια και να κάνει καλύτερες επιλογές περιλαμβάνει την αυτοματοποίηση. Δεν χρειάζεται να εστιάζουμε στη δύναμη της θέλησης και στην αυτοπειθαρχία, οι οποίες συχνά μας εξαντλούν ψυχολογικά.
Το να βρούμε τρόπους να μετατρέψουμε μια νέα συνήθεια σε κάτι που «θέλουμε να κάνουμε» και όχι κάτι που «πρέπει να κάνουμε» είναι το κλειδί για να προκαλέσουμε συμπεριφορικές αλλαγές που οδηγούν στην αυτοματοποίηση.
Αναφορές
- Alexander C. W. Smith, Sietse Jonkman, Alexandra G. Difeliceantonio, Richard M. O’Connor, Soham Ghoshal, Michael F. Romano, Barry J. Everitt & Paul J. Kenny. "Opposing Roles for Striatonigral and Striatopallidal Neurons in Dorsolateral Striatum in Consolidating New Instrumental Actions." Nature Communications
- John Beshears and Harry Kosowsky. "Nudging: Progress to Date and Future Directions." Organizational Behavior and Human Decision Processes
- Richard H. Thaler and Cass R. Sunstein. Nudge: Improving Decisions About Health, Wealth, and Happiness. Yale University Press
Απόδοση - Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
