Ο "εγκεφαλικός συγχρονισμός" είναι ένας αντικατοπτρισμός της νευρωνικής δραστηριότητας μεταξύ των εγκεφάλων διαφόρων ατόμων ή ομάδων, ενώ πρόκειται για ένα μοτίβο που έχει επίσης παρατηρηθεί μεταξύ των μουσικών και του κοινού τους.
Συχνά ακούμε ότι μπορούμε να καταλάβουμε αν είμαστε αρεστοί σε κάποιον, μέσω της γλώσσας του σώματός του. Αν «αντιγράφει» τον τρόπο που στέκεστε ή κινείστε, σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για εσάς. Ωστόσο, οι σύντροφοι όχι μόνο συγχρονίζουν τη συμπεριφορά τους, αλλά κάποιες φορές ακόμα και την εγκεφαλική τους δραστηριότητα.
Ο "εγκεφαλικός συγχρονισμός" είναι ένας αντικατοπτρισμός της νευρωνικής δραστηριότητας μεταξύ εγκεφάλων διαφόρων ατόμων ή ομάδων, ενώ πρόκειται για ένα μοτίβο που έχει επίσης παρατηρηθεί μεταξύ των μουσικών και του κοινού τους. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports, ένας τέτοιος συγχρονισμός μεταξύ των συζύγων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνονται στα παιδιά τους.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Νανιάνγκ αρχικά ρώτησαν 24 ζευγάρια πόσα παιδιά είχαν, καθώς και την ηλικία του μικρότερου παιδιού τους. Όλα τα ζευγάρια είχαν τουλάχιστον ένα παιδί, ηλικίας κάτω των τεσσάρων ετών. Και οι δύο γονείς παρείχαν επίσης μια "αναλογία γονικής απόκρισης", η οποία μετρούσε πόσο συχνά είτε η μητέρα είτε ο πατέρας έπαιρναν το προβάδισμα όσον αφορά την απόκριση στις ανάγκες των παιδιών τους (0:5, 1:4, 2:3, 3:2, 4:1 και 5:0).
Τα ζευγάρια, στη συνέχεια, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, όπου οι μισοί συμμετέχοντες έμειναν στο ίδιο δωμάτιο, ενώ οι άλλοι μεταφέρθηκαν σε διαφορετικά δωμάτια. Και στις δύο συνθήκες, οι συμμετέχοντες άκουγαν μια ποικιλία διαφορετικών ήχων, όπως ο στατικός θόρυβος και οι φωνές ενηλίκων, καθώς και αρνητικούς και θετικούς ήχους παιδιών που έκλαιγαν ή που γελούσαν αντίστοιχα.
Αφού άκουσαν τους ήχους, οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν τη δυσφορία που τους προκαλούσαν, σε μια κλίμακα από το 1 έως το 5. Η ομάδα επανέλαβε επίσης την ίδια διαδικασία με ζευγάρια ελέγχου τα οποία δεν είχαν κάποια σχέση μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι γονείς φορούσαν ένα καπέλο που μετρούσε τη ροή αίματος στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται φασματοσκοπία υπερύθρου, όπου η υψηλότερη συγκέντρωση οξυγονωμένου αίματος σχετίζεται με μεγαλύτερη ενεργοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής. Για να μετρήσουν το συγχρονισμό μεταξύ των συντρόφων, οι ερευνητές εξέτασαν πόσο παρόμοια ήταν τα μοτίβα ροής αίματος τους, καθ’ όλη τη διάρκεια του πειράματος.
Διαβάστε σχετικά: Δημοκρατικό στυλ γονέα και ψυχοκοινωνική εξέλιξη παιδιού
Όπως αναμενόταν, τα ζευγάρια που κάθισαν μαζί έδειξαν μεγαλύτερο εγκεφαλικό συγχρονισμό από εκείνα που χωρίστηκαν. Αυτός ο συγχρονισμός εντοπίστηκε ειδικά στην κατώτερη μετωπική έλικα, την αριστερή μετωπική έλικα και την πρόσθια προμετωπική έλικα. Αυτό όμως συνέβαινε μόνο με τα πειραματικά ζευγάρια.
Αντίθετα, τα ζευγάρια από την ομάδα ελέγχου δεν έδειξαν διαφορά ως προς το συγχρονισμό, είτε ήταν μαζί είτε χωριστά, υποδηλώνοντας ότι η οικεία παρουσία του συντρόφου και όχι απλώς οποιουδήποτε άλλου προσώπου, ήταν το βασικό στοιχείο για την ενίσχυση του συγχρονισμού.
Το είδος του ήχου είχε επίσης ιδιαίτερη σημασία. Ο ήχος των βρεφών που έκλαιγαν δεν άλλαξε το εγκεφαλικό συγχρονισμό μεταξύ των αληθινών συντρόφων που βρίσκονταν στο ίδιο δωμάτιο, ενώ το γέλιο των βρεφών, το γέλιο των ενηλίκων και ο στατικός ήχος τον ενίσχυσαν.
Δεδομένου ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που έδειξαν αυξημένο συγχρονισμό εμπλέκονται στην εστίαση προσοχής και τον γνωστικό έλεγχο, αυτά τα μοτίβα θα μπορούσαν να σχετίζονται με τις αλλαγές στην προσοχή και το γονικό στυλ των συντρόφων. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί ωφέλιμο σε θετικές καταστάσεις, βοηθώντας τους γονείς να ανταποκριθούν στα παιδιά τους από κοινού.
Όμως εάν υπάρχει υψηλότερο επίπεδο συγχρονισμού σε αρνητικά ερεθίσματα (π.χ. όταν ένα μωρό κλαίει) τότε οι γονείς μπορεί να επηρεαστούν από το άγχος του συντρόφου τους, οδηγώντας σε μια λιγότερο αποτελεσματική συμπεριφορά φροντίδας. Αυτό θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί δεν υπήρξε αύξηση του εγκεφαλικού συγχρονισμού κατά τη διάρκεια των αρνητικών ήχων.
Επίσης, το εύρημα αυτό επιχειρεί να εξηγήσει το γιατί τα νεότερα ζευγάρια καθώς και τα ζευγάρια με ένα μόνο παιδί, είχαν υψηλότερα επίπεδα συγχρονισμού σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα σε ηλικία ζευγάρια.
Τα μεγαλύτερα σε ηλικία ζευγάρια ή τα ζευγάρια με περισσότερα παιδιά ήταν πιο έμπειρα στο ρόλο του γονέα και έτσι τα χαμηλότερα επίπεδα συγχρονισμού τους μπορεί να αντικατοπτρίζουν μια μειωμένη ανάγκη να ανταποκριθούν παρόμοια, καθώς βιώνουν μεγαλύτερη ασφάλεια στους δικούς τους προσωπικούς ρόλους ως γονείς, αναφέρουν οι ερευνητές.
Απόδοση: Κατερίνα Κακουλάκη – Ψυχολόγος
Έρευνα: Physical presence of spouse enhances brain-to-brain synchrony in co-parenting couples
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
