Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Θέλω κάποιος να με βοηθησει με την κόρη μου.δεν θέλει να παίρνει φάρμακα ούτε να δει γιατρό είναι κλεισμένη στο σπίτι της κλαίει και παίρνει συνέχεια τηλέφωνο και με ταράζει .πώς να την βοηθήσω;

[quote=Ανώνυμος][quote=Ανώνυμη]Μήνυμα στον/στην 25χρονο/χρονη σχολιαστή/σχολιάστρια:
Καταλαβαίνω ότι είναι αβάσταχτο και παράλογο αυτό που έκανε η μητέρα σου, δεν ξέρω τι έχει περάσει στην ζωή της, πάντως αυτή η συμπεριφορά δεν ήρθε απ’ το πουθενά. Κάτι της έχει συμβεί στην ζωή της (είτε στην παιδική ηλικία είτε σε μεγαλύτερη ηλικία) γι’αυτό αντιδρά έτσι. Κανένας γονέας δεν θέλει να κάνει κακό στο παιδί του (αν τα’χει καλά με τον εαυτό του) και φυσικά ούτε διανοείται να βλάψει το παιδί του!
Ένας άνθρωπος όμως που έχει προβλήματα (κυρίως ψυχολογικά) δεν νιώθει καλά με τίποτα, ούτε με τον εαυτό του τον ίδιο και ξεσπά (δεν είναι σωστό, απλώς αναφέρω το γεγονός).
Αν η μητέρα σου δεν είχε θέματα με τον εαυτό της, την ζωή της κ.τ.λ. δεν θα σου συμπεριφερόταν έτσι, γι’αυτό δείξε κατανόηση, υπομονή και αγάπη και γι’αυτό συγχώρεσε την( άσε τον εγωϊσμό στην άκρη, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ!) όταν κάνει ή λέει οτιδήποτε, μην της κρατήσεις κακία. Να προσεύχεσαι γι’αυτήν και να της κάνεις πάντα καλό. Η συγχώρεση είναι θεραπευτική και λυτρωτική τόσο για το άτομο που συγχωρεί όσο και για το άτομο που συγχωρείται. Όλα τα καλά προέρχονται από την αγάπη, από αυτήν <<γεννιούνται>> η συγχώρεση, η συμπόνια, η ενσυναίσθηση, η κατανόηση, η υπομονή κ.ο.κ.
Κάνε κουράγιο, με υπομονή και επιμονή όλα θα τα καταφέρεις! Ακολούθησε την συμβουλή μου περί εύρεσης ενός καλού πνευματικού, άκουσε προσεκτικά τι θα σου πει και κάν’το. Εμπιστεύσου την ζωή σου ολοκληρωτικά στον Θεό και Αυτός θα σε βοηθήσει να βγεις από το αδιέξοδο!
Σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να ορθοποδήσεις και να είσαι πάντα ευτυχισμένος/η.

[/quote] Δε βοηθάς ιδιαίτερα με τα όσα γράφεις ακόμα κι αν έχεις καλή πρόθεση… Μη καταδικάζεις το θυμό, είναι απόλυτα φυσιολογικος όταν ζεις τέτοιες καταστάσεις! Ούτε οφείλει κανείς συγχώρεση στο θύτη της κακοποίησης του!! [/quote]

(Το γραφω ξανα εδω γιατι το συστημα σχολιασμου σ’αυτην την σελιδα με μπερδευει και δεν ξερω σε ποιον θα παει το σχολιο, γι’αυτο το στελνω μια τελευταια φορα εδω.)
Να ξεκαθαρισω κατι για να κλεισει η κουβεντα εδω, οταν αποφασισα να γραψω σχολιο στο συγκεκριμενο ατομο προσπαθησα να το βοηθησω βλεποντας σε τι ψυχολογικη κατασταση βρισκοταν. Ηταν πελαγωμενο και στα προθυρα αυτοκαταστροφης αφου εννοουσε πραγματικα οτι σκεφτοταν να αυτοκτονησει και να σκοτωσει τους γονεις του, δεν ηταν τροπος του λεγειν τα λογια του αλλα γεγονος.
Δεν ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ιδιοι και για αυτο δεν αντιδρουμε με τον ιδιο τροπο. Εσυ μπορει να μην σκοτωνες τους γονεις σου ουτε να αυτοκτονουσες, παει να πει οτι ολοι ειναι ιδιοι με εσενα και δεν θα το κανουν; Ποσο σιγουρος/η εισαι οτι δεν θα το κανει; Παιρνεις την ευθυνη με σιγουρια οτι δεν υπηρχε ουτε μια στο εκατομμυριο να το εννουσε; Υπαρχουν παιδια που ειτε εχουν σκοτωσει τουσ γονεις τους ειτε εχουν αυτοκτονησει επειδη δεν ηξεραν τι να κανουν για να διαχειριστουν την ασχημη κατασταση που περνουν και για αυτο τον λογο του μιλησα ως ανθρωπος για να το αποτρεψω απο το να καταστρεψει την ζωη του και την ζωη των γονιων του αφαιρωντας την.
Ποτε δεν υπονοησα οτι τα συναισθηματα του ειναι αδικαιολογητα, ετσι το ερμηνευσες εσυ, παρεξηγωντας ολο το σχολιο μου.
Μιλησα με ενσυναινσθηση αλλα κι απο αισθηματα θυμου, τασεις αυτοκτονιας, μισους κτλ που ειχα νιωσει στο παρελθον (απο προσωπικα μου βιωματα και το ξεπερασα ) με το ατομο αυτο και πως το διαχειστηκα χωρις να ξεσπασω κανοντας κακο στον εαυτο μου η στους γονεις μου και μαντεψε η συγχωρεση λυτρωνει και δεν σε κρατα δεσμιο του θυμου σου ωστε να δημιουργησεις μεγαλυτερο κακο γιατι οσο κι αν ειναι δικαιολογημενος ο θυμος σου δεν δικαιολογειται μια εξισου κακη πραξη, χανεις το δικιο σου και γινεσαι ξαφνικα εσυ ο κακος με το να κανεις κακο. Εκτος κι αν δινεις εσυ το ελευθερο να μισει και να κανει κακο στους ανθρωπους γιατι οι ιδιοι το ξεκινησαν και ετσι ο αρρωστημενος φαυλος κυκλος να μην κλεινει ποτε και το θυμα να μην βρισκει ποτε ψυχικη ηρεμια. Αλλα δεν θες κατι τετοιο σωστα; Οποτε σου επιστρεφω την συμβουλη και σε θερμοπαρακαλω να βουτας εσυ την γλωσσα στο μυαλο και οχι να κρινεις αποψεις και ανθρωπους κατα το δοκουν.
Σκοπος μου ηταν βοηθησω οπως βοηθηθηκα κι εγω δινοντας αναλογη συμβουλη στο τι μπορει να κανει. Απο κει και περα ειναι στο χερι του ανθρωπου αυτου τι θα επιλιξει να κανει για να λυθει αυτο το προβλημα στην ζωη του.

Να ξεκαθαρισω κατι για να κλεισει η κουβεντα εδω, οταν αποφασισα να γραψω σχολιο στο συγκεκριμενο ατομο προσπαθησα να το βοηθησω βλεποντας σε τι ψυχολογικη κατασταση βρισκοταν. Ηταν πελαγωμενο και στα προθυρα αυτοκαταστροφης αφου εννοουσε πραγματικα οτι σκεφτοταν να αυτοκτονησει και να σκοτωσει τους γονεις του, δεν ηταν τροπος του λεγειν τα λογια του αλλα γεγονος.
Δεν ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ιδιοι και για αυτο δεν αντιδρουμε με τον ιδιο τροπο. Εσυ μπορει να μην σκοτωνες τους γονεις σου ουτε να αυτοκτονουσες, παει να πει οτι ολοι ειναι ιδιοι με εσενα και δεν θα το κανουν; Ποσο σιγουρος/η εισαι οτι δεν θα το κανει; Παιρνεις την ευθυνη με σιγουρια οτι δεν υπηρχε ουτε μια στο εκατομμυριο να το εννουσε; Υπαρχουν παιδια που ειτε εχουν σκοτωσει τουσ γονεις τους ειτε εχουν αυτοκτονησει επειδη δεν ηξεραν τι να κανουν για να διαχειριστουν την ασχημη κατασταση που περνουν και για αυτο τον λογο του μιλησα ως ανθρωπος για να το αποτρεψω απο το να καταστρεψει την ζωη του και την ζωη των γονιων του αφαιρωντας την.
Ποτε δεν υπονοησα οτι τα συναισθηματα του ειναι αδικαιολογητα, ετσι το ερμηνευσες εσυ, παρεξηγωντας ολο το σχολιο μου.
Μιλησα με ενσυναινσθηση αλλα κι απο αισθηματα θυμου, τασεις αυτοκτονιας, μισους κτλ που ειχα νιωσει στο παρελθον (απο προσωπικα μου βιωματα και το ξεπερασα ) με το ατομο αυτο και πως το διαχειστηκα χωρις να ξεσπασω κανοντας κακο στον εαυτο μου η στους γονεις μου και μαντεψε η συγχωρεση λυτρωνει και δεν σε κρατα δεσμιο του θυμου σου ωστε να δημιουργησεις μεγαλυτερο κακο γιατι οσο κι αν ειναι δικαιολογημενος ο θυμος σου δεν δικαιολογειται μια εξισου κακη πραξη, χανεις το δικιο σου και γινεσαι ξαφνικα εσυ ο κακος με το να κανεις κακο. Εκτος κι αν δινεις εσυ το ελευθερο να μισει και να κανει κακο στους ανθρωπους γιατι οι ιδιοι το ξεκινησαν και ετσι ο αρρωστημενος φαυλος κυκλος να μην κλεινει ποτε και το θυμα να μην βρισκει ποτε ψυχικη ησυχια. Αλλα δεν θες κατι τετοιο σωστα; Οποτε σου επιστρεφω την συμβουλη και σε θερμοπαρακαλω να βουτας εσυ την γλωσσα στο μυαλο και οχι να κρινεις αποψεις και ανθρωπους κατα το δοκουν.
Σκοπος μου ηταν βοηθησω οπως βοηθηθηκα κι εγω δινοντας αναλογη συμβουλη στο τι μπορει να κανει. Απο κει και περα ειναι στο χερι του ανθρωπου αυτου τι θα επιλιξει να κανει για να λυθει αυτο το προβλημα στην ζωη του.

[quote=Ανώνυμος]Κάποιοι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να γίνονται γονείς. Αλλά σε αυτή την γαμοχώρα, κανείς δεν το σκέφτεται ιδιαίτερα πριν φέρει έναν άνθρωπο στην ζωή. Τον πιέζει η ίδια η κοινωνία βλέπεις, που αν δεν κάνεις κάποιο παιδί, σε βγάζουν προβληματικό, ανίκανο, άχρηστο ή ομοφυλόφιλο. Προσωπικά ελπίζω, ναι ελπίζω, να σβήσει αυτή η χώρα απ’τον πλανήτη. Και σε χίλια χρόνια να μην υπάρχει άνθρωπος που να μιλάει ελληνικά. Μερικές φορές, σκέφτομαι, πως θα’θελα με την κοπέλα μου να κάνω ένα παιδί. Αλλά με το ρίσκο να βασανιστεί όσο εγώ ή όσο αυτή, λέω όχι. Καλύτερα όχι. Αρκετά. Ας είναι το δώρο μου στην ανθρωπότητα ένας τσακισμένος άνθρωπος λιγότερος.[/quote] Συμφωνώ απόλυτα φίλε μου!!!

[quote=Ανώνυμος]Δεν κατανοω γιατι να μην θεωρειται εγκλημα αυτο και να υπαρχουν ποινες για τετοιους γονεις? Να μου πεις εδω την βγαζουν καθαρη οι βιαστες. Τετοια κοινωνια εχετε χτισει και θελετε και παιδια για να ικανοποιησετε το εγω σας. Ανθρωπος οτι χειροτερο οταν ξεχναει οτι εχει καρδια και το βγαζει πανω σε αλλους ειδικα πανω στους ευαισθητους. Σκατα να φατε και ας το παιζετε λυπημενοι. Εχω κακοποιηθει σωματικα και ψυχικα και δεν υπαρχει χειροτερο απο το να σε κανουν να πιστευεις οτι δεν αξιζεις και να επιβαλουν την εξουσια τους πανω σου. [/quote][quote=Saxa]Σας ευχαριστώ για αυτό το κείμενο που με βοήθησε να καταλάβω τι συμβαίνει στην οικογένεια μου. Η ” μητέρα μου” έλεγε πάντα να πάω σε ψυχολόγο γιατί το χρειάζομαι.ετσι θα μάθαινα να τους αντιμετωπίζω χωρίς να εκνευρίζομαι , αυτο υποστήριζε. Η ίδια δεν έβλεπε κάποιο λάθος στην συμπεριφορά της , εγω όμως είχα πρόβλημα που δεν κρατούσα την ψυχραιμία μου οταν ππίσω από κάθε πρόταση της κρύβονταν η προσπάθεια να με υποτίμησει.χρειαζομουν έναν ειδικό να με μάθει να αντιμετωπίζω εχθρικές συμπεριφορές. Την πιθανότητα να πάψει να είναι εχθρική απέναντί μου δεν την είχε σκεφτεί. Έφτασα στο σημείο να την απείλησω ότι θα τη σκοτώσω. Μου είχε σπάσει τα νεύρα. Φυσικά και δεν την ακουμπούσα ποτέ και ούτε θα μπορούσα να πειράξω κάνεναν . Όμως αυτή την κουβέντα που της είπα με έκανε να την πληρώσω πολύ ακριβά. Την ίδια στιγμή πήρε κλαίγοντας τις Αδερφές μου τηλέφωνο και παρίστανε την απελπισμένη. Αυτές την παρηγορήσαν και τώρα δεν μου μιλάνε. Σε κάποια άλλη στιγμή η αδερφή μου, μου μίλησε αποτόμα για ένα θέμα και τότε είδα κάτι που θα μείνει στην μνήμη μου. Την “μητέρα “μας να βρίσκεται πίσω από την αδερφή μου καιαναι​ μου χαμογελά με ένα χαιρεκακο βλεμμα σαν να χαίρεται που η αδερφή μου ήταν επιθετική. [/quote] Κορίτσι μου, πόσο σε νιώθω!!! Τα ίδια έχω ζήσει κι εγώ!!! Εξαιτίας της μάνας μου έχασα τη σχέση μου με τον αδελφό μου, που κάποτε ήμασταν πολύ αγαπημένοι!!!

Δεν κατανοω γιατι να μην θεωρειται εγκλημα αυτο και να υπαρχουν ποινες για τετοιους γονεις? Να μου πεις εδω την βγαζουν καθαρη οι βιαστες. Τετοια κοινωνια εχετε χτισει και θελετε και παιδια για να ικανοποιησετε το εγω σας. Ανθρωπος οτι χειροτερο οταν ξεχναει οτι εχει καρδια και το βγαζει πανω σε αλλους ειδικα πανω στους ευαισθητους. Σκατα να φατε και ας το παιζετε λυπημενοι. Εχω κακοποιηθει σωματικα και ψυχικα και δεν υπαρχει χειροτερο απο το να σε κανουν να πιστευεις οτι δεν αξιζεις και να επιβαλουν την εξουσια τους πανω σου.

Μήνυμα στον/στην 25χρονο/χρονη σχολιαστή/σχολιάστρια:
Καταλαβαίνω ότι είναι αβάσταχτο και παράλογο αυτό που έκανε η μητέρα σου, δεν ξέρω τι έχει περάσει στην ζωή της, πάντως αυτή η συμπεριφορά δεν ήρθε απ’ το πουθενά. Κάτι της έχει συμβεί στην ζωή της (είτε στην παιδική ηλικία είτε σε μεγαλύτερη ηλικία) γι’αυτό αντιδρά έτσι. Κανένας γονέας δεν θέλει να κάνει κακό στο παιδί του (αν τα’χει καλά με τον εαυτό του) και φυσικά ούτε διανοείται να βλάψει το παιδί του!
Ένας άνθρωπος όμως που έχει προβλήματα (κυρίως ψυχολογικά) δεν νιώθει καλά με τίποτα, ούτε με τον εαυτό του τον ίδιο και ξεσπά (δεν είναι σωστό, απλώς αναφέρω το γεγονός).
Αν η μητέρα σου δεν είχε θέματα με τον εαυτό της, την ζωή της κ.τ.λ. δεν θα σου συμπεριφερόταν έτσι, γι’αυτό δείξε κατανόηση, υπομονή και αγάπη και γι’αυτό συγχώρεσε την( άσε τον εγωϊσμό στην άκρη, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ!) όταν κάνει ή λέει οτιδήποτε, μην της κρατήσεις κακία. Να προσεύχεσαι γι’αυτήν και να της κάνεις πάντα καλό. Η συγχώρεση είναι θεραπευτική και λυτρωτική τόσο για το άτομο που συγχωρεί όσο και για το άτομο που συγχωρείται. Όλα τα καλά προέρχονται από την αγάπη, από αυτήν <<γεννιούνται>> η συγχώρεση, η συμπόνια, η ενσυναίσθηση, η κατανόηση, η υπομονή κ.ο.κ.
Κάνε κουράγιο, με υπομονή και επιμονή όλα θα τα καταφέρεις! Ακολούθησε την συμβουλή μου περί εύρεσης ενός καλού πνευματικού, άκουσε προσεκτικά τι θα σου πει και κάν’το. Εμπιστεύσου την ζωή σου ολοκληρωτικά στον Θεό και Αυτός θα σε βοηθήσει να βγεις από το αδιέξοδο!
Σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να ορθοποδήσεις και να είσαι πάντα ευτυχισμένος/η.

Συγνώμη, τώρα που ξαναδιάβασα το σχόλιο σου δεν λες πουθενά ότι είσαι γυναίκα, τέλος πάντων ότι και να είσαι σημασία έχει να αλλάξεις ψυχολογία για να μπορείς ψύχραιμα να πάρεις αποφάσεις και να ζητήσεις νομική βοήθεια αν τα πράγματα γίνου ν πιο επικίνδυνα δεδομένου ότι μίλησες για βαριά διαταραγμένους ανθρώπους. Κάνε αυτά που σου είπα στο πρώτο σχόλιο και όλα θα εξελιχθούν όπως πρέπει.
*συνεδρίες ήθελα να πω στο σχόλιο για τον ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τους γονείς μου. Είμαι 25 χρονών , δεν έχω ούτε τις ικανότητες ενός 15χρονου αφού μου τις στέρησαν. Και με τόσο βία που έχω φάει όταν απάντησα με πήγαν σε διεφθαρμένους εισαγγελείς ότι εγώ έχω το πρόβλημα. Το είπα σε όλους ότι οι γονείς μου είναι βαριά διαταραγμένοι και δε νοιάστηκε κανείς απλά καταπάτησαν τα δικαιώματά μου παρανόμως. Από εκεί και πέρα με κλείσανε στα ψυχιατρεία χωρίς να έχω πρόβλημα. Κανείς δε νοιάζεται να με ακούσει. Προστασία από το κράτος ούτε στα όνειρα. Είμαι 25 χρονών και δε μπορώ να φύγω από το σπίτι έστω να ζήσω στο δρόμο. Θα ισχυριστούν ότι έχω πρόβλημα και θα με διαλύσουν πάλι. Αν συνεχίσει έτσι αυτή η κατάσταση θα πάρω τη ζωή μου μαζί με την δικιά τους να πάμε όλη στο διαλο. Για να μη φτάσω εκεί, ξέρει κανείς που μπορώ να απευθυνθώ για να πολεμήσω για την ελευθερία μου; για να είμαι και εγώ άνθρωπος και όχι αντικείμενο κουρέλι όπως οι υπόλοιποι; Αν με βάλουν μέσα πάλι επειδή δήθεν εγώ έχω πρόβλημα θα τους σκοτώσω το υπόσχομαι. Δε με φοβίζει να χάσω τη ζωή μου, αν δεν κάνω κάτι την έχω χάσει ήδη. Κοινωνικοί λειτουργοί; Δικηγόροι; εισαγγελείς (ούτε καν αυτή με έβαλε μέσα έπειτα από συννενόηση); που να απευθυνθώ;

Ο σύζυγος παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί αν δε τα πάνε καλά τη πληρώνει ο γιος. Προσπαθεί να βρει ότι της λείπει στο παιδί της.

Μου θυμιζει την μανα μου αυτο [color=blue][/color]

Ποτέ δεν είναι αργά…

σπουδαια αναλυση