Είμαστε «φορείς» της ιστορίας μας όπως αυτή γράφτηκε μέσα από τα βιώματά μας στο συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο μεγαλώσαμε. Συνεχίζουμε να «γράφουμε» την ιστορία μας μέσα από τους ίδιους περιορισμούς, τα βιώματα και το εκάστοτε πλαίσιο.
Συχνά, το αίτημα της ψυχοθεραπείας εκκινεί από τη δυσκολία να αποδεχτούμε αυτήν την ιστορία με τρόπο απελευθερωτικό για εμάς. Ή για να το θέσουμε διαφορετικά, συχνά, βρισκόμαστε ως ενήλικοι σε αδιέξοδα που συνδέονται με την ιστορία μας και τον τρόπο που αυτή επηρεάζει το παρόν και το μέλλον μας.
Όλο και συχνότερα, οι άνθρωποι που απευθύνονται για ψυχοθεραπεία εστιάζουν στην ιστορία τους, αναγνωρίζοντας την επίδραση που έχει για τη ζωή και το δικό τους προχώρημα. Πρόκειται για ανθρώπους νέους ή μεγαλύτερους σε ηλικία και που συχνά είναι και γονείς.
Πολλές φορές, μπροστά στη συνειδητοποίηση της επίδρασης του παρελθόντος, βιώνουν έντονα συναισθήματα θυμού, απογοήτευσης και ενοχής. Για παράδειγμα, στον γονεϊκό τους ρόλο, οι άνθρωποι βιώνουν με ενοχικό τρόπο την επίδραση των προσωπικών τους βιωμάτων στο μεγάλωμα των παιδιών τους με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν περαιτέρω την πιθανά ήδη δυσκολεμένη σχέση μαζί τους.
Στόχος της ψυχοθεραπείας δεν είναι να αλλάξει η δομή, τα πυρηνικά στοιχεία της προσωπικότητας -δε θα γινόταν άλλωστε- αλλά να απαλυνθεί ο ψυχικός πόνος που φέρνει κάποιον στην ψυχοθεραπεία και παράλληλα να κατανοηθούν και να ενισχυθούν οι δυνάμεις του. Βασική προτεραιότητα είναι να διατηρηθούν η επιθυμία και η θέληση για αλλαγή μέσα σε ένα πλαίσιο αποδοχής του εαυτού όπως ήδη είναι.
Διαβάστε σχετικά: Γιατί κάποιες φορές νιώθουμε να έχουμε βαλτώσει;
Χρειάζεται, λοιπόν, ο άνθρωπος να δει με σεβασμό την ιστορία που «φέρει» και να αποδεχτεί τα στοιχεία που, κυρίως ασυνείδητα, επιστράτευσε κάποτε για την ψυχική του επιβίωση. Πρόκειται για στοιχεία, όπως ψυχικές άμυνες-πρότυπα συμπεριφοράς-αντιλήψεις και παραδοχές, που κάποτε λειτούργησαν βοηθητικά και κατ επέκταση έχουν συμβάλει -παρά τη δυσκολία που μπορεί να φέρουν- σε αυτό που είναι σήμερα.
Η αποδοχή των «δύσκολων» στοιχείων της ιστορίας μας είναι μια διεργασία μέσα από την οποία ταυτόχρονα συνδεόμαστε αλλά και διαφοροποιούμαστε από αυτά, γράφοντας μια νέα αφήγηση και συγκροτώντας τον νέο εαυτό. Με την αποδοχή απελευθερώνονται οι δυνάμεις μας και επιτρέπουμε την αλλαγή. Μπορούμε να κατανοήσουμε την συγκρουσιακή συνύπαρξη της παιδικής πραγματικότητας με την πραγματικότητα του σήμερα και να κάνουμε το διαχωρισμό τους.
Καθώς θα αναγνωρίζουμε τις αναμνήσεις του παρελθόντος, που τείνουν να οδηγούν και να καθορίζουν το παρόν μας, θα ανακτούμε τις δυνάμεις για αυτοπροσδιορισμό και θα κινούμαστε συνειδητά προς τα στοιχεία που θέλουμε να έχουμε, σε μια συνεχή πορεία προσωπικής ανάπτυξης.
Πρόκειται για μια συνεχή διεργασία κατά την οποία τα στοιχεία της παιδικής ηλικίας εγκαταλείπονται στην παλιά τους μορφή αφού όμως βρεθεί ένας τρόπος να μετασχηματιστούν ώστε να ταιριάζουν στο σήμερα και να επιτρέπουν την ενηλικίωση. Έτσι, η προσωπική ιστορία διατηρείται πάντα ζωντανή και παράλληλα ζωτική.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
