Η άποψη ότι οι άνθρωποι που είναι παχύσαρκοι μπορούν να είναι ταυτόχρονα και “υγιείς”, τίθεται υπό αμφισβήτηση. Σύμφωνα με νέα μελέτη, ο παράγοντας της παχυσαρκίας μπορεί να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε αυξημένη επικινδυνότητα για την υγεία του ανθρώπινου οργανισμού.
Στην μελέτη, οι άνθρωποι που ήταν παχύσαρκοι, αλλά δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα μεταβολισμού- που είχαν δηλαδή φυσιολογική αρτηριακή πίεση, χοληστερόλη, και σάκχαρο καθώς και φυσιολογικά επίπεδα στα άλλα μέτρα της μεταβολικής υγείας– είχαν 24% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν παθήσεις στην καρδιά, όπως καρδιακή προσβολή ή να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου περίπου δέκα ετών, σε σύγκριση με τα άτομα που είχαν κανονικό βάρος και επίσης δεν παρουσίαζαν προβλήματα μεταβολισμού.
Η μελέτη διεξήχθη στο Νοσοκομείο Mount Sinai στο Τορόντο και οι ερευνητές υποστήριξαν ότι δεν υπάρχουν «υγιή» μοτίβα στην παχυσαρκία. Σύμφωνα με ένα άρθρο που αποτέλεσε πυρήνα για τη μελέτη, ο James Hill και ο Dr. Holly Wyatt από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο δήλωσαν ότι τα ευρήματα είναι συνεπή με την ιδέα ότι η παχυσαρκία από μόνη της αποτελεί ασθένεια, άποψη που αποτελούσε ανέκαθεν ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα και υποστηρίχθηκε θερμά από την Αμερικάνικο Ιατρικό Σύλλογο.
Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί εκφράζουν τη διαφωνία τους αναφορικά με τα ανωτέρω πορίσματα των ερευνητών. Ο Dr. Pieter Cohen, Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Harvard και γενικός παθολόγος στο Νοσοκομείο του Cambridge, τόνισε ότι οι επιπτώσεις των μεταβολικών συνθηκών, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη είναι πολύ πιο σημαντικές μακροπρόθεσμα για την υγεία της καρδιάς από ότι η παχυσαρκία.
Μπορεί τελικά ένα άτομο να είναι ταυτόχρονα και υγιές αλλά και παχύσαρκο; Η έρευνα που προσπάθησε να μελετήσει το παραπάνω κατέληξε σε αντιφατικά συμπεράσματα. Παραδείγματος χάρη, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο παρελθόν κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που είναι υπέρβαροι, ζουν περισσότερα χρόνια από ότι τα άτομα με φυσιολογικό βάρος. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από οκτώ προηγούμενες μελέτες στις οποίες συμμετείχαν συνολικά περισσότερα από 61.000 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων συμμετείχαν και σε προηγούμενες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τις δεκαετίες του ’40 και του ‘50. Τα χρονικά διαστήματα στα οποία οι ερευνητές μελετούσαν τους συμμετέχοντες ποικίλουν ανάλογα με τη μελέτη και κυμαίνονται από 3 έως 30 χρόνια. Περίπου το 9% των συμμετεχόντων ήταν παχύσαρκοι με φυσιολογικό μεταβολισμό.
Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι που δεν είχαν φυσιολογικό μεταβολισμό και παρουσίαζαν υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερόλη ή διαβήτη, διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο κατά την περίοδο που πραγματοποιούνταν η μελέτη, ανεξάρτητα από το αν είχαν φυσιολογικό βάρος, ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους μόνο τις έρευνες που μελέτησαν τους συμμετέχοντες για τουλάχιστον 10 χρόνια, διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι με προβλήματα παχυσαρκίας, ακόμη και όταν είχαν φυσιολογικό μεταβολισμό, εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων ή θανάτου κατά τη διάρκεια περιόδου της μελέτης.
Αναφορικά με τους περιορισμούς της έρευνας, ο Cohen υπογράμμισε το γεγονός ότι οι ερευνητές παρότι μελετούσαν επί δέκα έτη τους συμμετέχοντες, συνέλεξαν μόνο μια φορά πληροφορίες για τη μεταβολική τους κατάσταση, συνεπώς δεν είναι σαφές κατά πόσον αυτή μεταβλήθηκε κατά την πραγματοποίηση της έρευνας. Ακόμη, η έρευνα δεν εξέτασε τον παράγοντα της σωματικής άσκησης των συμμετεχόντων, που έχει φανεί ότι είναι πολύ σημαντικός για την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεδομένου ότι η παχυσαρκία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κοινών προβλημάτων υγείας, όπως η βλάβη στα ισχία και τα γόνατα, συνιστάται η απώλεια βάρους, ακόμη και αν το άτομο έχει φυσιολογικό μεταβολισμό.
