Λίγες εβδομάδες αργότερα σε μια από τις συνεδρίες, ένιωσα για πρώτη φορά αυτές τις "πεταλούδες" στο στομάχι. Δεν έδωσα σημασία αλλά αυτές γινόντουσαν όλο και πιο έντονες…
Είχα συχνά στο μυαλό μου την ιδέα της ψυχοθεραπείας. Μέχρι που ένα γεγονός στην ζωή μου ήταν η αφορμή να κανω τις σκέψεις μου, πράξη. Μου πήρε λίγες ώρες να αποφασίσω με ποιον θα ξεκινήσω το πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου και κατέληξα γρήγορα.
Ηθελα κάποιον κοντά στην ηλικία μου ωστε να με καταλαβαίνει λίγο περισσότερο (τουλάχιστον έτσι το είχα συνδυάσει). Οι πρώτες συνεδρίες ήταν αδιάφορες. Ιστορικό, θεραπευτικά συμβόλαια κτλ.
Λίγες εβδομάδες αργότερα σε μια από τις συνεδρίες, ένιωσα για πρώτη φορά αυτές τις "πεταλούδες" στο στομάχι. Δεν έδωσα σημασία αλλά αυτές γινόντουσαν όλο και πιο έντονες. Άρχισα να χάνομαι σε σκέψεις όπως "Και αν του το πω και με διώξει;", "Πρεπει να βρω τρόπο να το αποβάλλω" κτλ το οποίο με έκανε μη παραγωγική στην καθημερινότητα μου.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας για το θεραπευτή σας
Αποφάσισα μετά από μέρες αναζήτησης και μαθαίνοντας για την μεταβίβαση να του το πω. "Είναι φυσιολογικό", "Θα γίνει ένα βασικό εργαλείο στην ψυχοθεραπεια", σκέφτηκα. Αφού μάζεψα όλες τις δυνάμεις μου, πηγα στο γραφείο του αποφασισμένη. Δεν ήξερα πως να ξεκινήσω, αλλά μου το έκανε αρκετά εύκολο καθώς είχε ήδη καταλάβει ότι κάτι ήθελα να του πω. Δεν θα αναφερθώ σε συνομιλίες πάρα μόνο στην ενσυναίσθηση, την αποδοχή και την ασφάλεια που έλαβα.
Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χτίσουμε μια δυνατή ψυχοθεραπευτική σχεση, να δω πιο βαθιά μέσα μου, να συνειδητοποίησω τις συμπεριφορές και τα τραύματά μου και να καταλήξω στο ότι ήταν "καθρέφτης" μου. Τελικά, μάλλον ενιωθα "ερωτευμένη" με την καλή πλευρά του εαυτού μου και νιωθω ευγνώμων για αυτό.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
