Οι ψυχολογικές ιδιότητες του πατρικού ρόλου είναι πολύ σημαντικές στην ανατροφή του παιδιού.
Αρκετές είναι οι μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις του ρόλου ενός πατέρα στα παιδιά του. Μία νέα έρευνα διαπιστώνει ότι η συναισθηματική δέσμευση και η αυτοπεποίθηση που δείχνει ένας άνδρας στον πατρικό ρόλο, μειώνει τις πιθανότητες του παιδιού να αποκτήσει προβλήματα συμπεριφοράς.
Ιστορικά, ο ρόλος του πατέρα έχει θεωρηθεί ως εκείνου του «παρόχου». Οι σύγχρονες οικογένειες όμως δεν είναι τόσο άκαμπτες στη δομή τους.
Οι σημερινοί πατέρες είναι πολύ πιο πιθανό να εμπλακούν στην ανατροφή των παιδιών τους σε σχέση με εκείνους πριν από 50 χρόνια.
Λόγω αυτής της σχετικά νέας στροφής στην οικογενειακή ζωή, η κατανόηση των επιπτώσεων της πατρότητας έχει αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία στην δημιουργία νέων κατευθύνσεων που αποβλέπουν στη βελτίωση της υγείας και της οικογενειακής ψυχολογίας.
Παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του πατέρα θεωρείται σημαντικός στην ανατροφή ενός καλά προσαρμοσμένου παιδιού, παλαιότερη έρευνα έχει χαρακτηρίσει την επιρροή του ως μονοδιάστατη.
Μια ομάδα ερευνητών ξαναέθεσε πρόσφατα αυτό το ερευνητικό ερώτημα και τα αποτελέσματά τους δημοσιεύονται αυτή την εβδομάδα στο επιστημονικό περιοδικό “BMJ Open”.
Μελετώντας την επιρροή του πατέρα
Η διαχρονική μελέτη Γονέων και Παιδιώνπου διεξήχθη, παρακολούθησε 15.000 παιδιά από τη γέννησή τους, μετρώντας ειδικότερα την πατρική επιρροή. Οι ερευνητές βυθίστηκαν σε αυτόν τον όγκο των δεδομένων για να αποκτήσουν μια εικόνα για το ρόλο του πατέρα.
Ερωτηματολόγιο συμπλήρωσαν οι γονείς 10.440 παιδιών και όλα τα παιδιά ζούσαν στο σπίτι με τους δύο γονείς στην ηλικία των 8 ετών.
Τα ερωτηματολόγια κάλυπταν θέματα συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής υγείας των παιδιών τους, τη στάση τους απέναντι στην ανατροφή των παιδιών, τη συμπεριφορά του παιδιού τους και την ανάπτυξη, πόσο χρόνο δαπάνησαν για τη φροντίδα του παιδιού, καθώς και λεπτομέρειες σχετικά με το εισόδημα και το επίπεδο εκπαίδευσης του νοικοκυριού.
Στην ηλικία των 9 και 11 ετών, η συμπεριφορά των παιδιών αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας το Ερωτηματολόγιο Δυνάμεων και Δυσκολιών (Strength and Difficulties Questionnaire -SDQ). Μια υψηλή βαθμολογία στο ερωτηματολόγιο αυτό υποδηλώνει ένα παιδί με πιο συναισθηματικές και συμπεριφορικές προκλήσεις. Το ερωτηματολόγιο καλύπτει προβλήματα συμπεριφοράς, συναισθηματικά συμπτώματα, σχέσεις με συνομηλίκους, υπερκινητικότητα και την κοινωνική συμπεριφορά.
Το επίπεδο της συμμετοχής του πατέρα, μετρήθηκε χρησιμοποιώντας ένα άλλο ερωτηματολόγιο που τους ζητούσαν να βαθμολογήσουν πόσο συμφωνούν με 58 δηλώσεις. Οι δηλώσεις κάλυπταν διάφορες πτυχές, μεταξύ των οποίων το μέγεθος της φροντίδας των παιδιών με το οποίο ασχολήθηκαν οι άνδρες, τη στάση τους απέναντι στην ανατροφή των παιδιών, πόσο χρόνο δαπάνησαν στις δουλειές του σπιτιού, τη σχέση τους με το παιδί και τα συναισθήματά τους προς την πατρότητα στις 8 εβδομάδες και στους 8 μήνες μετά τη γέννηση του.
Συνολικά, η ανάλυση βασίστηκε σε 7.000 παιδιά ηλικίας 9 ετών και σχεδόν 6.500 από τα ίδια παιδιά ήταν ηλικίας 11 ετών. Τρεις βασικοί παράγοντες φάνηκε να έχουν μια ιδιαίτερα ισχυρή επιρροή στις βαθμολογίες των παιδιών:
- Η συναισθηματική αντίδραση του πατέρα με το νεογέννητο και το γονεϊκό ρόλο του
- Πόσο χρόνο δαπάνησε ο πατέρας άμεσα στη φροντίδα του παιδιού
- Το επίπεδο εμπιστοσύνης – πώς προσαρμόστηκαν στο ρόλο τους ως πατέρες.
Το επίπεδο αυτοπεποίθησης ενός πατέρα και η συναισθηματική αντίδραση του, ήταν πιο στενά συνδεμένες με τα πιο ήπια συναισθηματικά ζητήματα στα παιδιά 9 και 11 ετών. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα:
«Τα ευρήματα αυτής της ερευνητικής μελέτης δείχνουν ότι οι ψυχολογικές και συναισθηματικές πτυχές της πατρικής συμμετοχής στη νεαρή ηλικία ενός παιδιού είναι πιο ισχυρέςστη μετέπειτα επιρροήτηςσυμπεριφοράςτου παιδιού και όχι το μέγεθος του χρόνου με το οποίο ασχολήθηκαν οι πατέρες για τη φροντίδα των παιδιών ή των οικιακών καθηκόντων στο νοικοκυριό».
Πατρική συναισθηματική δέσμευση και αυτοπεποίθηση
Συγκεκριμένα, οι πατεράδες που είχαν υψηλή βαθμολογία στην συναισθηματική κατηγορία, είχαν 21% και 19% λιγότερες πιθανότητες να λάβουν υψηλή μέτρηση στο ερωτηματολόγιο των παιδιών στην ηλικία των 9 και 11 ετών, αντίστοιχα.
Επιπλέον, οι πατεράδες που είχαν υψηλή βαθμολογία στις ερωτήσεις αυτοπεποίθησης συσχετίστηκαν με 28% λιγότερες πιθανότητες να συσχετιστούν με τις υψηλές μετρήσεις του ερωτηματολογίου των παιδιών μεταξύ των δύο ηλικιών.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης πιθανούς παράγοντες σύγχυσης, συμπεριλαμβανομένων των ωρών εργασίας, το εισόδημα των νοικοκυριών και το φύλο του παιδιού, αλλά η αλληλεπίδραση ήταν ακόμη σημαντική. Διαπίστωσαν ότι για κάθε μονάδα αύξησης στην συναισθηματική κατηγορία, οι πιθανότητες εμφάνισης προβλημάτων συμπεριφοράς μειώθηκαν κατά 15% στην ηλικία των 9 και 12% στην ηλικία των 11 ετών.
Στην κατηγορία αυτοπεποίθηση, κάθε μονάδα αύξησης συσχετίστηκε με 12% λιγότερες πιθανότητες με μια υψηλή μέτρηση στο ερωτηματολόγιο SDQ στην ηλικία των 9 ετών και 10% σε αυτή των 11 ετών.
Επειδή πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης, η αιτία και το αποτέλεσμα δεν μπορούν να δοκιμαστούν ξεχωριστά. Οι ερευνητές σημειώνουν επίσης ότι τα δεδομένα από τη μελέτη φτάνουν μέχρι και 25 χρόνια πριν και ότι το στυλ ανατροφής των παιδιών έχει αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια, κάτι που πρέπει να ληφθεί υπόψιν πριν γενικευθούν οποιαδήποτε αποτελέσματα.
Πηγή: medicalnewstoday.com
