Κωνσταντίνα Γεραντώνη

Ο ιδανικός ακροατής

Ο ιδανικός ακροατής

Κωνσταντίνα Γεραντώνη

Η ψυχοθεραπεία μας ενθαρρύνει να συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε την 'παράσταση' της ζωής, από ένα ρόλο μέσα στον οποίο νιώθουμε καλά, αναζητώντας εκείνους τους 'ιδανικούς ακροατές' που θα μας καταλάβουν, θα μας εκτιμήσουν και θα μας αγαπήσουν γι' αυτό που είμαστε.


Ο Arthur Rubinstein είπε κάποτε ανάμεσα στο κοινό υπάρχει πάντα ένας ιδανικός ακροατής• γι’αυτόν παίζω. Και είναι όντως έτσι, για τους καλλιτέχνες. Το έργο τους, γεμάτο συμβολισμούς και νοήματα που υπονοούνται, δεν είναι πάντα κατανοητό – τουλάχιστον όχι σε όλο του το εύρος, σε όλους όσους το παρακολουθούν. Πάντα όμως υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στο κοινό, που για διάφορους λόγους μπορεί να συνειδητοποιήσει το νόημα πίσω από το έργο, να συναισθανθεί τα συναισθήματα του δημιουργού, και τελικά να ταυτιστεί μαζί του, αφού τον καταλαβαίνει άκοπα. Για τον καλλιτέχνη, αυτός είναι ο ιδανικός ακροατής: κάποιος μπροστά στον οποίο μπορεί να εκφράζεται άφοβα, ξέροντας ότι θα υπάρξει σύνδεση.

Για κάθε παιδί οι ιδανικοί ακροατές του, είναι γονείς του, εκείνοι που θα το ακούνε και χωρίς να χρειάζονται εξηγήσεις, θα το καταλαβαίνουν, θα το θαυμάζουν και θα το αγαπούν γι' αυτό που είναι. Δυστυχώς, αυτό δε συμβαίνει πάντα. Καμιά φορά οι σημαντικοί άλλοι στη ζωή τους, αποτυγχάνουν να τα 'δουν'. Έτσι, ως παιδιά, νιώθουν απόρριψη, ματαίωση, θυμό. Τους δημιουργείται μια εγγραφή ότι δεν είναι αρκετοί ώστε να αγαπηθούν.

Καθώς μάλιστα σαν παιδιά, δεν έχουν τη γνώση και την εμπειρία να συνειδητοποιήσουν ότι δε φταίνε εκείνα, δε θα μπορούσαν να φταίνε, πείθονται ότι κάτι κάνουν εκείνα λάθος, αγνοώντας ότι κάθε παιδί αξίζει και χρειάζεται να λάβει προσοχή, φροντίδα και αγάπη. Όταν αυτά δε δίνονται, είναι επειδή οι ενήλικες που είναι υπεύθυνοι για το μεγάλωμα τους, έχουν δικά τους, άλυτα θέματα που χρειάζονται επεξεργασία. Όσο αποτυγχάνουν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, τόσο δε θα είναι σε θέση να βοηθήσουν και τα παιδιά τους.

Έτσι, αυτά τα παιδιά, γίνονται συχνά ενήλικες που προσπαθούν υπερβολικά να καταφέρνουν πράγματα, αποπειρώμενοι να καλύψουν μια υποσυνείδητη γονεϊκή 'εντολή' – να είναι ικανοί, έξυπνοι, χρήσιμοι. Αρκετοί για να αγαπηθούν. Πρόκειται για ένα πηγάδι χωρίς πάτο: ό,τι και να ρίξει μέσα κανείς, δε θα είναι αρκετό. Μπορεί να κρατήσει και μια ζωή, αν δεν υπάρξει ένα καθρέφτισμα, ώστε να έρθουν σε επαφή με το τι κάνουν και γιατί.

 

Η ψυχοθεραπεία μας βοηθά να αντιληφθούμε ότι δεν κάναμε κάτι λάθος τότε... ήμασταν, όπως και είμαστε, αρκετοί για να αγαπηθούμε.

 

Μας ωθεί να αποσυνδέσουμε την έννοια της αγάπης με τη δική μας υπερπροσπάθεια να αποδεικνύουμε ότι την αξίζουμε. Μας στηρίζει να μάθουμε να διεκδικούμε αυτό που έχουμε ανάγκη και να μην αρκούμαστε σε 'ακροατές' που μας αγνοούν, πιστεύοντας ότι είναι εμείς να κάνουμε κάτι παραπάνω για να τραβήξουμε την προσοχή τους.

Επειδή πάντα θα υπάρχουν οι ακροατές που πάνε σε μια παράσταση και δεν παρακολουθούν. Είτε επειδή είναι φορτωμένοι με δικά τους προβλήματα και δε μπορούν να συγκεντρωθούν, είτε επειδή δε μπορούν να καταλάβουν αυτό που έχει να πει ο καλλιτέχνης. Μέχρι ένα σημείο μπορούμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε το έργο μας, για να τους κερδίσουμε. Κάποια στιγμή, είναι βοηθητικό να δούμε ότι η στάση τους δεν έχει απαραίτητα να κάνει με εμάς κι εκεί είναι να βρούμε πώς θέλουμε να συνεχίσει το 'έργο' μας, χωρίς να καθορίζεται από την αποδοχή των απρόθυμων ακροατών μας.

Η ψυχοθεραπεία μας ενθαρρύνει να συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε την 'παράσταση' της ζωής, από ένα ρόλο μέσα στον οποίο νιώθουμε καλά, αναζητώντας εκείνους τους 'ιδανικούς ακροατές' που θα μας καταλάβουν, θα μας εκτιμήσουν και θα μας αγαπήσουν γι' αυτό που είμαστε.


the therapy network logo

 

Επισκεφθείτε το TherapyNetwork.eu και παρακολουθήστε επιμορφωτικές συνεδρίες με τους πιο γνωστούς θεραπευτές να διδάσκουν την τέχνη της ψυχοθεραπείας.

 

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Διαβαστε ακομη

Βρείτε μας στα...