Όποιο και αν είναι το αίτημα για ψυχοθεραπεία, τα οφέλη είναι πολλαπλά...
Υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν υποστήριξη από ψυχολόγο και έχουν συγκεκριμένα αιτήματα, θέλουν, για παράδειγμα, να απαλλαγούν από τις κρίσεις πανικού, από διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα, από αυπνίες. Άλλοι θέλουν να επεξεργαστούν δυσκολίες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, ή να μάθουν να διαχειρίζονται αισθήματα που τους κατακλύζουν και τους δυσκολεύουν.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που έρχονται με ένα πιο γενικό και ακαθόριστο αίτημα, υπάρχει κάτι που τους δυσκολεύει χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς, υπάρχει μια γενικότερη δυσαρέσκεια στην καθημερινότητά τους, κάτι που χωρίς λόγο τους ζορίζει συναισθηματικά αλλά και σε πρακτικό επίπεδο.
Όποιο κι αν είναι το αίτημα, υπάρχουν οφέλη που κερδίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι απ’ αυτήν την ψυχολογική διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Αρχικά είναι η παρατήρηση και η επαφή με τον εαυτό, με την λέξη «εαυτό», εννοώ τις νοητικές διεργασίες, τις σωματικές αντιδράσεις, τα συναισθήματα, τα όνειρα, τις επιθυμίες, όλα αυτά από τα οποία αποτελούμαστε και με όλα όσα αυτό-προσδιοριζόμαστε.
Αποκτούν λοιπόν, καλύτερη γνώση και κατανόηση του εαυτού η οποία οδηγεί στην ολοένα μεγαλύτερη αποδοχή. Αποδοχή των προτερημάτων αλλά και των αδυναμιών, των σκέψεων αλλά και των συναισθημάτων, των επιθυμιών και των αντιφάσεων, των επιτυχιών αλλά και των αποτυχιών. Μέσα απ’ αυτήν την διαδικασία γνώσης, κατανόησης και αποδοχής μαθαίνουμε και αποκτούμε τη δυνατότητα για αλλαγή.
Άλλο ένα δώρο της ψυχοθεραπείας, είναι ότι οι άνθρωποι βοηθιούνται να διακρίνουν τη δική τους εσωτερική φωνή από τις «άλλες» φωνές που κουβαλάνε ευλαβικά μέσα τους. Με την λέξη «φωνές», εννοώ γνώμες, σκέψεις, εντολές, φράσεις, λέξεις ή και βλέμματα. Όλοι μας ως κοινωνικά όντα, έχουμε ενσωματώσει φωνές της οικογένειας, των φίλων, των δασκάλων, των σημαντικών άλλων. Αυτές οι εσωτερικές φωνές δεν είναι πάντα ή/ και πάντα βοηθητικές. Πολλές φορές είναι πιο δυνατές απ’ τη δική μας φωνή, μας μπερδεύουν, μας κουράζουν, είναι επικριτικές, περιοριστικές ή/ και τρομακτικές.
Όντας κανείς πιο κοντά στον εαυτό του είναι και πιο κοντά στη δική του φωνή ή για να το πούμε διαφορετικά καταφέρνει να διακρίνει ποιες απ’ όλες αυτές τις φωνές είναι δικές του και ποιες όχι, ποιες είναι διευκολυντικές και ποιες περιοριστικές. Σιγά –σιγά οι άνθρωποι, μέσα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ενισχύονται και εμπιστεύονται περισσότερο τη δική τους φωνή, η οποία αρχίζει να δυναμώνει και να υπερισχύει των άλλων.
Επιπλέον, μέσα από την ψυχοθεραπεία μαθαίνει κανείς να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, να τα ξε-φοβάται και να τα εκφράζει. Όλα τα συναισθήματα είναι βοηθητικά, χρήσιμα να υπάρχουν και ωφέλιμο να τα επεξεργαζόμαστε. Δεν υπάρχουν βλαβερά συναισθήματα, βλαβερά μπορεί να γίνονται όσα, ενώ υπάρχουν, μας απασχολούν και είναι έντονα, προσπαθούμε να τα αγνοήσουμε ή/ και να τα περιορίσουμε.
Όλες αυτές οι αλλαγές έχουν αντίκρισμα και στο κοινωνικό μας περίγυρο, ο τρόπος που υπάρχει ο άνθρωπος διαφέρει όπως και ο τρόπος που σχετίζεται. Για τον καθένα, την καθεμιά αυτός ο τρόπος είναι διαφορετικός. Το κοινό που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε είναι η μεγαλύτερη αίσθηση ικανοποίησης, εμπιστοσύνης, ελευθερίας, ανοιχτοσύνης προς τον εαυτό και τους άλλους.
Κλείνοντας και θέλοντας να τονίσουμε τη σημασία και τα οφέλη της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, μιας διαδικασίας που δεν είναι πάντα εύκολη και ευχάριστη και που συνήθως απαιτεί αρκετό χρόνο, οι άνθρωποι ανεξαρτήτως του λόγου και του αρχικού αιτήματος για τον οποίο έχουν προσέλθει στον ψυχολόγο, έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.
Έχουν αναγνωρίσει το πού βρίσκονται και προς τα πού θέλουν να πάνε. Πλέον νιώθουν ότι πατούν γερά στα δικά τους πόδια και κάνουν ανεξάρτητα, δικά τους βήματα, άλλοτε διστακτικά άλλοτε αποφασιστικά αλλά πάντα κινούμενοι προς τη ζωή, τη δική τους ζωή.
