Την επόμενη φορά που θα βιώσεις ότι μία πόρτα κλείνει για σένα, τίμησε τα συναισθήματά σου και άφησε χώρο στην πιθανότητα ότι κάτι θαυμάσιο θα συμβεί στο μέλλον σου.
Σε περιόδους κρίσης, έντονου στρες και απογοήτευσης, η μητέρα μου συχνά μου έλεγε: Αυτή η πόρτα δεν ήταν γραφτό να ανοίξει για σένα.
Για πολλά χρόνια, αντιστεκόμουν σε αυτήν την ιδέα, η οποία κάποιες φορές έμοιαζε ακόμη και απαξιωτική. Πώς μπορεί να μην ήταν δυνατό να γίνει κάτι για το οποίο είχα αγωνιστεί τόσο σκληρά και στο τέλος η προσπάθεια μου να πέφτει στο κενό, βιώνοντας ακόμη και την καταστροφική απώλεια; Ένιωθα τρομαγμένη και ορισμένες φορές, θυμωμένη για κάτι που θεωρούσα άδικο.
Κάτι τέτοιο σε κάνεις να νιώθεις ανήμπορος και προκαλεί αδρανοποίηση, καθιστώντας το δύσκολο να προχωρήσεις παρακάτω, ιδιαίτερα αν η απώλεια συνδέεται με την αυτοαντίληψή σου και τον τρόπο με τον οποίο βιώνεις τον εαυτό σου σε αυτόν τον κόσμο.
Ο ρόλος της θεραπείας στην καλλιέργεια της αποδοχής
Είμαι ιδιαίτερα παθιασμένη με τη δουλειά μου, θεωρώντας την ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς μου. Πρόκειται για ένα δυνατό μου σημείο, το οποίο μου επιτρέπει να προσφέρω το 100% στους θεραπευόμενους μου και να μπαίνω στο γραφείο με έναν τρόπο που άλλοι ειδικοί κλινικοί ίσως να δυσκολεύονται κάποιες φορές. Αυτό επίσης, εμποδίζει την εξουθένωσή μου.
Η ταυτότητά μου ως ειδική στη θεραπεία τραύματος αποτελεί τη βάση μου και μου προσφέρει μια κατανόηση του ποια είμαι κατά βάθος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πιστεύω ότι η δουλειά μου είναι ανώτερη από εκείνη των συναδέλφων μου ή ότι ποτέ δεν κάνω λάθος. Η δουλειά του ψυχοθεραπευτή δεν είναι μία επιστήμη ακριβείας, ούτε προορίζεται για να ασκείται με αυτόν τον τρόπο.
Διαβάστε σχετικά: Προσαρμοστικότητα: μια πολύτιμη ανθρώπινη ικανότητα
Είναι απολύτως απαραίτητο οι ειδικοί κλινικοί να δίνουν σημασία και στη δική τους θεραπεία, να εξερευνούν την εμπειρία της μεταβίβασης και να επεξεργάζονται και το δικό τους ιστορικό τραύματος.
Εκείνοι που δουλεύουν με τα προσωπικά τους ευάλωτα κομμάτια, είναι ικανοί να δουλέψουν σε βάθος με τους θεραπευόμενους τους, κάτι που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την εκπαίδευση, την παιδεία ή κάποια άλλη εμπειρία.
Θεωρώ ότι ένα καθολικό χαρακτηριστικό που μοιράζονται οι εξαιρετικοί θεραπευτές είναι η αφοσίωση στη δική τους θεραπευτική διαδικασία. Η αφοσίωση στη δουλειά με τον εαυτό μας είναι το ίδιο δυνατή με την αφοσίωσή μας στους θεραπευόμενους μου. Η ταυτότητα μέσω της δουλειάς μου είναι στέρεη και συνήθως, ακλόνητη. Όσο όμως και να επωφελούμαι από την δυνατή ταυτότητα που έχω διαμορφώσει ως θεραπεύτρια τραύματος, παραμένω ευάλωτη στο τραύμα.
Μαθαίνοντας να ενστερνίζεσαι το απροσδόκητο
Τα τελευταία χρόνια έχοντας βιώσει αρκετές επιτυχίες και λίγες αποτυχίες, έχω μάθει να αποδέχομαι την πεποίθηση ότι η ζωή έχει αυτόν τον αστείο τρόπο να διορθώνει την πορεία μας, όταν αποκλίνουμε από αυτήν. Πρόκειται για μια αλλαγή της ιδεολογικής μας δομής, η οποία δεν επιτρέπει να αποτρέψεις τα δύσκολα συναισθήματα ούτε απομακρύνει την απώλεια και την λύπη.
Ωστόσο, σε βάζει σε μια κατάσταση κινητοποίησης που σου επιτρέπει να διοχετεύσεις την ενέργειά σου σε μια επιλογή που είναι διαθέσιμη σε εσένα, δίνοντάς σου πρόσβαση να προχωρήσεις μπροστά. Σε μεταφέρει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε ένα πλαίσιο όπου μπορείς να οραματιστείς, να δημιουργήσεις και να ανακαλύψεις νέες δυνατότητες.
Επιτρέψτε μου να μοιραστώ ένα προσωπικό παράδειγμα μαζί σας. Κάποια χρόνια πριν, όταν είχα αποκτήσει την άδεια άσκησης επαγγέλματος, εργαζόμουν με πλήρες ωράριο σε μία κοινοτική δομή ψυχικής υγείας και παράλληλα είχα ξεκινήσει το ιδιωτικό γραφείο μου. Αυτό είναι συνηθισμένο για τους ειδικούς κλινικούς που έχουν πρόσφατα αποκτήσει άδεια, ωστόσο είναι απαιτητικό.
Η δέσμευση στη δημιουργία ενός ιδιωτικού γραφείου απαιτεί πολύωρη εργασία, γνήσια και σταθερή αφοσίωση στην κοινωνική δικτύωση και συχνά, περιορισμένο χρόνο για την οικογένεια, τους φίλους και την αυτοφροντίδα, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε εξουθένωση. Δεν είναι για όσους δεν έχουν δυνατή θέληση και δεν είναι κάτι που μπορείς να πετύχεις αν δεν καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια.
Παρ’ όλο που ήμουν εξαντλημένη, προσπαθώντας να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα, είχα επίγνωση της σημασίας άσκησης του καθήκοντος στον κλάδο και γνώριζα τις απαιτήσεις μιας δουλειάς πλήρους απασχόλησης, βλέποντας ταυτόχρονα θεραπευόμενους στο δικό μου γραφείο.
Απλώς αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί μακροπρόθεσμα, ούτε ήταν επιθυμητό, καθώς δεν συμβάδιζε με τους μακροχρόνιους στόχους που είχα θέσει για την καριέρα μου. Ωστόσο, η ασφάλεια μιας δουλειάς πλήρους απασχόλησης σε μια υπηρεσία, με υγειονομική περίθαλψη και άλλα οφέλη, μπορεί να είναι απίστευτα δελεαστική, όταν η απόφαση να μεταπηδήσεις σε μια δουλειά πλήρους απασχόλησης σε ιδιωτικό γραφείο δεν συνοδεύεται από καμία υπόσχεση και καμία εγγύηση.
Πάντοτε τα πήγαινα καλά με το περιβάλλον εργασίας μου, όπως και σε αυτή την υπηρεσία. Ανέπτυξα σχέσεις με την ανώτερη διοίκηση και εξασφάλισα μια θέση σε αρκετές επιτροπές. Είχα έναν ρόλο όπου μπόρεσα να αξιοποιήσω τα δυνατά κλινικά και διαγνωστικά δυνατά μου σημεία.
Η θέση εργασίας μου σε μια κοινοτική δομή ψυχικής υγείας έγινε η θεμέλιος λίθος στην πορεία μου για τη δημιουργία του δικού μου ιδιωτικού γραφείου. Παρ’ όλο που ποτέ δεν έχασα το όραμά μου, πάλεψα, όπως κάνουν πολλοί συνάδελφοι, για να βρω την «κατάλληλη χρονική στιγμή» να κάνω το άλμα για να ανοίξω το δικό μου γραφείο.
Μόλις έκλεισα έναν χρόνο εργασίας στη δομή, υπήρχε μία πληθώρα αλλαγών στην ανώτερη διοίκηση, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα μια ριζική αλλαγή στην κουλτούρα, και το εργασιακό περιβάλλον γρήγορα έγινε τοξικό. Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές μου άνοιξαν την πόρτα για να κάνω αίτηση για μια θέση στη διοίκηση, τρέχοντας το ίδιο πρόγραμμα που είχα ήδη κάνει με επιτυχία.
Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν υπήρχε κανείς άλλος εκτός από εμένα που να είχε τα προσόντα για αυτό το πρόγραμμα, και ενώ είχα την υποστήριξη της ανώτερης διοίκησης, υπήρχε ένα πρόβλημα.
Ο καινούριος διευθυντής, ο οποίος θα γινόταν ο άμεσος επόπτης μου, δεν ήθελε να δώσει προαγωγή σε κάποιον που ναι μεν διέθετε άδεια άσκησης επαγγέλματος και είχε περισσότερα προσόντα από κάποιον άλλον υποψήφιο, αλλά σε κάποιον ο οποίος δεν διέθετε άδεια, δεν είχε γνώση του προγράμματος, αλλά που δούλευε εκεί για περισσότερο καιρό.
Τελικά, δεν μου έδωσαν την προαγωγή. Ήμουν συντετριμμένη. Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, εγκατέλειψα την υπηρεσία.
Χρόνια αργότερα, καθώς αναστοχάζομαι αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποιώ ότι στην πραγματικότητα ήμουν τυχερή μέσα στην ατυχία μου. Σε αυτήν την περίπτωση, η προστασία εμφανίστηκε με την μορφή της απόρριψης. Εκείνη την χρονική περίοδο, είχα κάθε λόγο να πιστεύω ότι αυτή η θέση ήταν κατάλληλη για εμένα.
Έδειχνε να είναι μια τέλεια χρονικά ευκαιρία, αλλά ήταν μονάχα μια παραπλανητική επιλογή, που κάλυπτε τον φόβο του να κάνω ένα μεγάλο άλμα, χωρίς ασφάλεια και χωρίς κανένα δίχτυ προστασίας. Ήταν μια δικαιολογία για εμένα, για να διατηρήσω την βόλεψή μου και θα με είχε καθυστερήσει από το να ξεφύγω μόνη μου από την πορεία μου και να πάρω το ρίσκο να ανοίξω το γραφείο μου.
Διαβάστε σχετικά: Αλλαγές: εμπόδια ή αναγκαίο «κακό» για μια «καλύτερη» ζωή;
Αποδέξου το απροσδόκητο: ανακάλυψε την δύναμή σου
Σήμερα, όταν βιώνω μια τραυματική απώλεια, τιμώ τη θλίψη, όμως ανακάμπτω πολύ γρηγορότερα. Έχω μάθει να πιστεύω ότι όταν μια πόρτα για την οποία ήμουν βέβαιη ότι προοριζόταν για εμένα, κλείνει απότομα, το σύμπαν διορθώνει την πορεία μου. Μπορεί να φαίνεται τρομακτικό, επειδή όταν συμβαίνει αυτό, δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σωστός δρόμος για να ακολουθήσω.
Όταν αναλογίζομαι τις πόρτες που έχουν κλείσει στο παρελθόν, μπορώ ξεκάθαρα να δω το λόγο που δεν προορίζονταν για εμένα. Αν είχα πρόσβαση σε αυτές, πιστεύω ακράδαντα ότι θα είχαν καθυστερήσει την πορεία μου και ενδεχομένως θα με είχαν εκτροχιάσει από την πραγματοποίηση των ονείρων μου.
Σήμερα, είμαι τόσο ευγνώμων που αυτές οι πόρτες αρνήθηκαν να ανοίξουν. Αν δεν είχε γίνει αυτό, θα τις είχα περάσει και η πορεία μου θα είχε παρεμποδιστεί από παράγοντες τους οποίους απλώς δεν μπορούσα να αντιληφθώ εκείνη την περίοδο.
Την επόμενη φορά που θα βιώσεις ότι μία πόρτα κλείνει για σένα, τίμησε τα συναισθήματά σου και άφησε χώρο στην πιθανότητα ότι κάτι θαυμάσιο θα συμβεί στο μέλλον σου. Κάνε ένα βήμα μπροστά. Ξέρω ότι είναι τρομακτικό και ότι δεν μπορείς ακόμα να δεις ολόκληρο το μονοπάτι σου, αλλά σου υπόσχομαι ότι θα αποκαλυφθεί μόνο του με τον καιρό. Αυτό σημαίνει να στηρίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις.
Πηγή: goodtherapy.org
Συγγραφέας: Bren Chasse, LMFT
Απόδοση: Ελένη Χριστοδουλάκη-Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
