Το πέρασμα μας μέσα από δυσκολίες, μας δίνει δύναμη σε τομείς που ούτε καν είχαμε σκεφτεί ποτέ να εξελίξουμε, μας δίνει δυνατότητες που δεν γνωρίζαμε ότι διαθέτουμε, να αναγνωρίσουμε τα όρια που ξεπερνούν τον εαυτό μας, να βοηθήσουμε εκείνους που βρέθηκαν στην ίδια θέση που κάποιοι από εμάς είχαν βρεθεί.
Μια μέρα ο αδερφός μου είπε ότι αισθανόταν το πρόσωπό του βαρύ. Το αριστερό μάτι του δάκρυζε, ενώ άρχισε να τρίβει το πρόσωπό του. Παρόλα αυτά τα συμπτώματα αποφάσισε να πάει για ψάρεμα με τα ξαδέλφια μας.
Όταν γύρισε στο σπίτι, ήταν αργά. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός. Το σπίτι ήταν σκοτεινό. Μπήκε μέσα κάνοντας ησυχία. Δεν άναψε τα φώτα έως ότου μπήκε στο μπάνιο.
Υπό το φως του μπάνιου, μπορούσε να δει ότι η μία πλευρά του προσώπου του φαινόταν περίεργη. Φαινόταν να είχε χαλαρώσει το δέρμα του. Προσπάθησε να ανορθώσει τα βλέφαρά του, τα μάγουλά του, το στόμα του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τίποτα δεν λειτουργούσε στην αριστερή πλευρά του προσώπου του.
Αντί να ξυπνήσει τους γονείς μας, χρησιμοποίησε το χέρι του για να βοηθήσει το στόμα του να ανοίξει και αφού βούρτσισε τα δόντια του και έπλυνε το πρόσωπό του, πήγε για ύπνο.
Το πρωί, όταν σηκώθηκε, η μητέρα μου μόλις τον είδε στο διάδρομο, άρχισε να φωνάζει τον πατέρα μου. Οι δυο τους κοντοστέκονταν από πάνω του, βλέποντας το μισό του πρόσωπο του ανήσυχο και συγχυσμένο, ενώ το άλλο μισό να έχει υποχωρήσει αισθητά προς τα κάτω.
Όταν μίλησε, μια πλευρά του στόματός του κινήθηκε. Η αριστερά πλευρά είχε μετατοπιστεί. Δεν έκλεινε, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπάθησε να την ισιώσει, ανεξάρτητα από τη δύναμη που εφήρμοζε με τα χέρια του.
Όλοι μας είχαμε δει τον κακοποιό από την ταινία Batman. Μπροστά μας είχαμε τη ζωντανή εκδοχή του, όχι έναν κακοποιό, απλά έναν νεαρό που προσπαθούσε να επανέλθει. Αλλά υπήρχε κάτι νέο και τρομακτικό στο πρόσωπό του πλέον, με τη δεξιά πλευρά του να είναι όπως ήταν πάντα, γεμάτη τρυφερότητα και ζεστασιά, και με την αριστερή πλευρά του προσώπου του, να φαίνεται αυστηρή και σκληρή και να καταρρέει.
Ο γιατρός τον διέγνωσε με την παράλυση Bell, μία πάθηση όπου μια πλευρά ενός προσώπου βιώνει προσωρινή αδυναμία των μυών του. Η αιτία της είναι άγνωστη και η ανάκαμψη μπορεί να πάρει έως έξι μήνες. Μερικοί άνθρωποι βιώνουν μια πλήρη ανάρρωση. Ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων όμως βιώνει τα συμπτώματα παράλυσης Bell για μια ζωή.
Ήταν τρομερό αυτό που συνέβη. Όσοι τον έβλεπαν, σταματούσαν και κοίταζαν περίεργα. Οι άνθρωποι που τον αγαπούσαν ρωτούσαν τι πρόβλημα είχε και αναγνώριζαν την κατάστασή του με συμπόνοια και φροντίδα. Οι άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν από παλιά, πίστευαν ότι έτσι ήταν πάντα το πρόσωπό του, γι’ αυτό δεν τον ρωτούσαν τίποτα και απλά κοίταζαν επίμονα ή απέφευγαν να κοιτάζουν. Ντρεπόταν υπό το βλέμμα των άλλων. Κατέληξε να απεχθάνεται το πρόσωπό του.
Με τον καιρό, συνηθίσαμε το νέο του πρόσωπο και σιγά σιγά άρχισε να βελτιώνεται, έως ότου φτάσαμε σε μία νέα φάση όπου το πρόσωπο που ήταν μπροστά μας ήταν σίγουρα ο αδελφός μου, όχι εξ ολοκλήρου όπως ήταν πριν, αλλά πολύ καλύτερα.
Αρκετά χρόνια μετά, κάθομαι απέναντι από την αδερφή μου, μια νεαρή γυναίκα με αυτοπεποίθηση. Απολαμβάνουμε ένα αγαπημένο μας γεύμα: φρέσκα ζυμαρικά με σάλτσα curry. Μόλις έχει βγει από το ντους, έτσι τα μαλλιά της είναι βρεγμένα. Είχε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ. Φαινόταν κουρασμένη, ενώ το αριστερό της μάτι είχε αρχίσει να δακρύζει. Υπέθεσα ότι αυτό συνέβαινε επειδή είχε πιει.
Λέει, το πρόσωπό μου αισθάνεται περίεργο.
Τι νιώθεις;
Το νιώθω βαρύ.
Χμμ. Μέθυσες χτες;
Ήπια δύο ποτά. Δεν ξέρω.
Συνεχίσαμε το φαγητό μας. Μιλούσα για το ότι η σάλτσα curry ήταν η καλύτερη που είχα φτιάξει μέχρι σήμερα. Αισθανόμουν υπερήφανη. Αισθανόμουν καλά. Ήταν άνοιξη και μπορούσα να δω τις τουλίπες να ανθίζουν έξω από το παράθυρο της τραπεζαρίας μου.
Το δεξί της μάτι αρχίζει να πεταρίζει.
Δεν μπορώ να το ελέγξω, μου λέει
Της λέω, κλείσε τα μάτια σου.
Το δεξί της μάτι κλείνει, ενώ το δεξί μένει ορθάνοιχτο.
Δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια της.
Λέει: Η γλώσσα μου έχει μουδιάσει και χάνω την αίσθηση στην αριστερή πλευρά του προσώπου μου.
Σκέφτομαι παθαίνει εγκεφαλικό επεισόδιο; Παθαίνει την παράλυση Bell; Τι να κάνω; Καλώ τους γονείς μας. Ο πατέρας μας μου λέει να την πάω στο πλησιέστερο εφημερεύον νοσοκομείο και θα έρθει να μας συναντήσει.
Η μικρή μου αδελφή, που μόλις είχε ολοκληρώσει το πρώτο έτος σπουδών της, διαγνώστηκε με την παράλυση Bell. Τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Ο γιατρός πιστεύει ότι μπορεί να σχετίζεται με το άγχος. Θα πρέπει να χαλαρώσει για να θεραπευτεί.
Οι γονείς μου τη μεταφέρουν στην ξαδέρφη μου, η οποία επίσης είχε την παράλυση Bell πριν από μερικά χρόνια. Κατά τη διάρκεια της πάθησής της, έμαθε ένα ειδικό μασάζ προσώπου. Η ξαδέλφη μου της κάνει μασάζ, ενώ η αδελφή μου αισθάνεται έντονο πόνο στη δεξιά πλευρά του προσώπου της.
Οι γονείς μου έχουν προγραμματίσει ραντεβού με δύο βελονιστές. Ένας χρησιμοποιεί βελόνες. Ο άλλος ακολουθεί μια πιο επιθετική θεραπεία. Χρησιμοποιεί βελόνες που συνδέονται με μια ηλεκτρική πηγή.
Μια μέρα μου λέει: Μισώ το πρόσωπό μου.
Σκέφτομαι μέσα μου ότι και εγώ θα αισθανόμουν το ίδιο αν ήμουν στη θέση της.
Της λέω: Σ' αγαπώ.
Και όντως την αγαπώ τόσο πολύ. Αλλά δεν ξέρω πώς να την βοηθήσω.
Ο αδελφός μου όμως μπορεί. Της λέει να κλείνει το αριστερό της μάτι όταν πέφτει για ύπνο διαφορετικά θα στεγνώσει. Της λέει ότι τα μασάζ δεν του έκαναν τίποτα, οπότε ίσως να τα σταματήσει και απλά να αφήσει το πρόσωπό της να ξεκουραστεί για λίγο καιρό. Της λέει ότι έχει ανακάμψει περίπου κατά 95%, μετά από τρία χρόνια. Υπάρχει μια μικρή γωνιά του στόματός του που δεν έχει ανακάμψει ακόμα. Την προειδοποιεί να προσέχει γιατί μπορεί να δαγκώσει άσχημα εκείνη την πλευρά του στόματός της που έχει πρόβλημα.
Σε αυτό που συμβαίνει είναι μαζί. Όταν ο αδελφός μου διαγνώστηκε με την παράλυση Bell, σκέφτηκα πόσο φρικτό ήταν αυτό, και είναι, αλλά ανάμεσα στις τρομακτικές τραγωδίες της ζωής, δεν είναι ό,τι χειρότερο.
Τώρα μαθαίνω τον αντίκτυπο που έχουν τα πράγματα που χρειάζεται να υπομείνουμε και να επιβιώσουμε από αυτά, σε εμάς και τις σχέσεις μας με τους άλλους, πώς διαμορφώνουν και αλλάζουν το ποιοι είμαστε και ποιοι μπορούμε να γίνουμε – μας προσφέρουν εξειδικευμένες γνώσεις, ιδέες, εμπειρίες που μπορούμε να μοιραστούμε όταν η μοναξιά μιας προσωπικής εμπειρίας μάς είναι αβάσταχτη.
Το πέρασμά μας μέσα από κακουχίες μας δίνει δύναμη σε τομείς που ούτε καν είχαμε σκεφτεί ποτέ να εξελίξουμε, να αποκτήσουμε δυνατότητες που δεν γνωρίζαμε ότι διαθέτουμε, να αναγνωρίσουμε τα όρια που ξεπερνούν τον εαυτό μας, να βοηθήσουμε εκείνους που βρέθηκαν στην ίδια θέση που κάποιοι από εμάς είχαν βρεθεί.
Ο αδελφός μου και η αδελφή μου έχουν ο ένας τον άλλο. Κοιτάζοντας τις πλευρές των προσώπων τους, έχουν ανακαλύψει ότι το πρόσωπο δεν αλλάζει με το χρόνο ή την περίσταση την ομορφιά που κρύβουμε μέσα μας.
Πηγή: onbeing.org
Απόδοση-Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
