Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο παθιασμένα, συχνά με θυμό, ενάντια στον εμβολιασμό κατά του ιού του COVID -19; Αυτή η περιέργεια οδήγησε μια ομάδα ερευνητών, με πρόσβαση σε σπάνια στατιστικά στοιχεία της παιδικής ηλικίας που επηρεάζουν την ενήλικη ζωή μας, να πιστέψουν πως θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να βρουν μια απάντηση σε αυτό.
Έχουμε τόσους πολλούς φίλους και συγγενείς που αρχικά έλεγαν ότι η πανδημία ήταν απάτη, και μετά αρνούνταν να φορέσουν μάσκα ή να κρατήσουν κοινωνικές αποστάσεις, και συνέχιζαν να τραγουδούν στις χορωδίες και σε άλλες εκδηλώσεις, λέει η Τέρι Μοτίφ, η κύρια συντάκτης μιας νέας έρευνας που εμφανίστηκε στις 24 Μαρτίου στο PNAS Nexus, ενός καινούριου επιστημονικού περιοδικού ανοιχτής πρόσβασης.
Και μετά, όταν βγήκαν τα εμβόλια, είπαν “δεν θα το κάνω ποτέ” και σίγουρα δεν τα έκαναν, λέει η Μοτίφ, που είναι η Διακεκριμένη Καθηγήτρια Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Nannerl O. Keohane, στο Πανεπιστήμιο του Ντιουκ. Αυτές οι απόψεις φαίνεται πως είναι πολύ παθιασμένες και πηγαίες και χτυπάνε στο κόκκαλο. Γι’ αυτό θελήσαμε να μάθουμε από πού προέρχονται.
Οι ερευνητές στράφηκαν στη βάση δεδομένων τους, τη Διεπιστημονική Μελέτη Υγείας και Ανάπτυξης Dunedin, η οποία εντοπίζει όλους σχεδόν τους 1000 ανθρώπους που γεννήθηκαν το 1972 και 1973 σε μια πόλη της Νέας Ζηλανδίας. Από την παιδική ηλικία, οι ερευνητές έχουν μετρήσει πολλαπλούς κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες και παράγοντες υγείας στη ζωή καθενός από τους συμμετέχοντες, που είχε ως αποτέλεσμα μια σταθερή ροή ερευνητικών δημοσιεύσεων που προσέφεραν βαθιά επίγνωση στο πώς η παιδική ηλικία και το περιβάλλον δίνουν μορφή σε έναν ενήλικα.
Έκαναν μια ειδική έρευνα στους συμμετέχοντές τους στα μέσα του 2021 για να μετρήσουν με αρκετή αξιοπιστία τις προθέσεις για εμβολιασμό λίγο πριν τα εμβόλια γίνουν διαθέσιμα στη Νέα Ζηλανδία. Ύστερα, ταίριαξαν τις απαντήσεις του κάθε ατόμου με αυτά που ήξεραν για την ανατροφή και το στυλ προσωπικότητας αυτού του ατόμου.
Ο οργανισμός Gallup υπολόγισε το περασμένο έτος ότι περίπου ένας στους πέντε Αμερικανούς ήταν κατά του εμβολίου. Τα δεδομένα του Dunedin έδειξαν ότι 40 χρόνια πριν στην παιδική ηλικία, πολλοί από τους συμμετέχοντες που είπαν ότι ήταν ενάντια του εμβολίου ή διστακτικοί είχαν άσχημες παιδικές εμπειρίες, συμπεριλαμβανομένων της κακοποίησης, της παραμέλησης, των απειλών και των στερήσεων.
Αυτό υποδηλώνει σε μας ότι έμαθαν από μια τρυφερή ηλικία “να μην εμπιστεύεσαι τους μεγάλους, λέει η Μοτίφ. Αν έρθει σε σας ο οποιοσδήποτε με εξουσία, απλά θα προσπαθήσει να σας πάρει κάτι και δεν ενδιαφέρεται για σας, θα σας εκμεταλλευτεί. Αυτό έμαθαν στην παιδική ηλικία, από τις εμπειρίες που είχαν μεγαλώνοντας στο σπίτι. Και αυτό το είδος της μάθησης σε αυτή την ηλικία, σε αφήνει με ένα είδος κληρονομιάς έλλειψης εμπιστοσύνης. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη που φέρνει αυτομάτως έντονα συναισθήματα.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης ήταν ευρέως διαδεδομένη και επεκτεινόταν όχι μόνο σε ιδρύματα και ανθρώπους με επιρροή, αλλά επίσης στην οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους.
Απλά σκεφτείτε το σαν μια μεγάλη σκιά που συνεχίζει να πέφτει, λέει η συνεργάτης συγγραφέας της Μοτίφ, η Στέισι Γούντ, Καθηγήτρια Μάρκετινγκ του Langdon στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. Αν η εμπιστοσύνη σας έχει βιαστεί στην παιδική σας ηλικία, μετά από τέσσερεις δεκαετίες ακόμα δεν θα εμπιστεύεστε. Αυτό δεν είναι κάτι ασήμαντο. Δεν πρόκειται να ξεφύγω από αυτό με μια τέλεια εκστρατεία ή με έναν υποστηρικτή διασημοτήτων.
Στις ηλικίες 13 και 15, η ομάδα των ερευνηθέντων που ήταν ενάντια του εμβολίου είχε την τάση να πιστεύει ότι η υγεία τους ήταν θέμα εξωτερικών παραγόντων πέρα από τον έλεγχό τους.
Στην ηλικία των 18, οι έφηβοι που έγιναν μέλη της ομάδας ενάντια του εμβολίου ή της ομάδας που ήταν διστακτικοί απέναντι στο εμβόλιο ήταν επίσης πιο πιθανό να «κλειδώσουν» υπό πίεση, να αποξενωθούν πιο πολύ και να γίνουν πιο επιθετικοί. Επίσης έτειναν να εκτιμούν περισσότερο και να βάζουν την προσωπική ελευθερία πάνω από τις κοινωνικές νόρμες και να είναι μη κονφορμιστές.
Διαβάστε σχετικά: Διστακτικότητα στον εμβολιασμό και τρόποι αντιμετώσης
Οι ομάδες των ατόμων που ήταν ενάντια ή διστακτικοί απέναντι στο εμβόλιο είχαν χαμηλότερες επιδόσεις στα τεστ ταχύτητας νοητικής επεξεργασίας, επιπέδου ανάγνωσης και προφορικής ικανότητας ως παιδιά. Στην ηλικία των 45, πριν την πανδημία, αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν να έχουν επίσης λιγότερες καθημερινές πρακτικές γνώσεις σε θέματα υγείας, κάτι που υποδηλώνει πως μπορεί να ήταν λιγότερο καλά εξοπλισμένοι στο να πάρουν αποφάσεις σχετικά με την υγεία τους κατά την αγχογόνο περίοδο της πανδημίας. Καμία από αυτές τις παρατηρήσεις δεν άλλαξε όταν τα ευρήματα της έρευνας ελέγχθηκαν για την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των συμμετεχόντων.
Η Γούντ, καθηγήτρια μάρκετινγκ που ειδικεύεται σε μηνύματα για την υγεία, είπε πως πολλοί εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας που έχουν ρίξει όλη τους την καρδιά στον αγώνα κατά της πανδημίας, έχουν πάρει προσωπικά το θέμα της αντίστασης στα εμβόλια και κυριολεκτικά δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οι ασθενείς αρνούνται να τα κάνουν τόσο σθεναρά. Οι γιατροί και τα νοσοκομεία μας ρωτάνε “ Γιατί οι άνθρωποι αντιστέκονται τόσο πολύ; Γιατί δεν μπορούμε να τους πείσουμε με εμπειρικά δεδομένα;”.
Δυστυχώς, η Γούντ λέει, ο φόβος και η αβεβαιότητα της πανδημίας πυροδοτεί τον αγώνα για επιβίωση σε μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους, έναν αρχαίο τρόπο αντίδρασης που φτάνει δεκαετίες πίσω στο παρελθόν τους και που εδράζεται σταθερά στην προσωπική τους αίσθηση του εαυτού. Δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό ως φροντιστής υγείας, λέει η Γούντ. Και δεν έχει να κάνει με σένα. Δεν μειώνει την αξία της προσφοράς σου και τις θερμές προθέσεις σου.
Η Μοφίτ σημειώνει ότι αυτή η μελέτη είναι περιορισμένη από το γεγονός ότι είναι μια αυτό-αναφορά για τις προθέσεις εμβολιασμού από μια μόνο ομάδα ανθρώπων και ότι οποιαδήποτε επανεκτίμηση της πολιτικής υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει δεδομένα από διάφορες χώρες. Παρόλα αυτά, οι ερευνητές έχουν κάποιες ιδέες για το πώς να χρησιμοποιήσουν αυτές τις γνώσεις.
Η καλύτερη επένδυση που θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα θα ήταν να χτίσουμε την εμπιστοσύνη των παιδιών και σταθερά περιβάλλοντα, και να εξασφαλίσουμε ότι αν ο προσωπικός φροντιστής αποτύχει να τα υπηρετήσει σωστά, η κοινωνία θα τα αναλάβει, λέει η Γούντ.
Η προετοιμασία για την επόμενη πανδημία πρέπει να ξεκινήσει με τα σημερινά παιδιά, λέει συνεργάτης συγγραφέας Αβσαλόμ Κάσπι, διακεκριμένος Καθηγητής Ψυχολογίας και Νευροεπιστημών του Edward M. Arnett στο Ντιουκ. Αυτό δεν είναι ένα σύγχρονο πρόβλημα. Δεν μπορείς να πολεμήσεις τον δισταγμό και την απροθυμία με ενήλικες που έχουν μεγαλώσει να αντιστέκονται σε όλη τους τη ζωή.
Είναι επίσης το γεγονός ότι τα μηνύματα υπέρ του εμβολιασμού δεν λειτουργούν μέσα σε ένα κενό, προσθέτει η Μοτίφ. Ανταγωνίζονται τα μηνύματα κατά του εμβολιασμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι αντιεμβολιαστές παρενοχλούν τους ανθρώπους με αισθήματα έλλειψης εμπιστοσύνης και φόβου και οργής. Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου το κοινό τους είναι πολύ στεναχωρημένο και αναστατωμένο και δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά. Χειραγωγούν συναισθήματα, κάτι που μειώνει την ικανότητα γνωστικής επεξεργασίας.
Απόδοση: Νταλιακούρα Παναγιώτα, απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
