Νέα έρευνα δείχνει ότι η καταγραφή και η κριτική σκέψη για μια παρελθοντική αποτυχία μπορεί να προετοιμάσει ένα άτομο τόσο σωματικά όσο και γνωστικά για νέες προκλήσεις.
Η γνώση που έχουμε αποκτήσει από παρελθούσες αποτυχίες μας, μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση της απόδοσης μας σε μία νέα εργασία, σύμφωνα με μια νέα μελέτη η οποία είναι η πρώτη που εξηγεί το λόγο που συμβαίνει αυτό. Οι ψυχολόγοι ερευνητές αναφέρουν ότι η κριτική ματιά σε παλαιότερες αποτυχίες, οδηγεί σε χαμηλότερα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης καθώς και σε πιο προσεκτικές επιλογές όταν αντιμετωπίζουμε μια νέα αγχωτική εργασία, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της απόδοσής μας.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Behavioral Neuroscience, είναι η πρώτη ένδειξη ότι η καταγραφή και η βαθιά σκέψη αναφορικά με μια προηγούμενη αποτυχία μας, βελτιώνει την ανταπόκριση του σώματος στο στρες και ενισχύει την απόδοση σε μια νέα εργασία. Αυτή η τεχνική μπορεί να είναι χρήσιμη για τη βελτίωση των επιδόσεων σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων των θεραπευτικών πλαισίων, της εκπαίδευσης και του αθλητισμού.
Ακούμε συχνά ότι πρέπει να παραμένουμε θετικοί όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη εργασία. Ωστόσο, αρκετές έρευνες υποδεικνύουν ότι όταν δίνουμε βάση σε αρνητικά γεγονότα ή συναισθήματα, είτε μέσω του διαλογισμού είτε μέσω της καταγραφής τους, τότε μπορεί να οδηγηθούμε πραγματικά σε θετικά αποτελέσματα.
Αλλά γιατί αυτή η μη λογική προσέγγιση οδηγεί σε μελλοντικά οφέλη; Προκειμένου να διερευνήσουν αυτό το ερώτημα, οι ψυχολόγοι εξέτασαν την επίδραση της καταγραφής των αποτυχιών του παρελθόντος αναφορικά με τις μελλοντικές επιδόσεις δύο ομάδων εθελοντών.
Η πειραματική ομάδα έγραψε για τις αποτυχίες του παρελθόντος της, ενώ η ομάδα ελέγχου έγραψε για ένα θέμα που δεν σχετιζόταν με τον εαυτό τους. Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα επίπεδα της κορτιζόλης στο σάλιο για να εντοπίσουν μια σωματική αξιολόγηση του στρες που έζησαν οι άνθρωποι και στις δύο ομάδες. Αυτά τα επίπεδα ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των ομάδων δοκιμής και ελέγχου κατά την έναρξη της μελέτης.
Οι ψυχολόγοι μέτρησαν έπειτα την απόδοση των εθελοντών σε μία νέα αγχωτική άσκηση που τους ανατέθηκε και συνέχισαν να παρακολουθούν τα επίπεδα κορτιζόλης τους. Διαπίστωσαν ότι η ομάδα δοκιμής είχε χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου κατά την εκτέλεση της νέας πρόκλησης.
Η ίδια η καταγραφή δεν εντοπίστηκε να είχε άμεση σχέση με την ανταπόκριση του σώματος στο στρες, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι. Αντί αυτού, τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι σε μια μελλοντική αγχωτική κατάσταση, έχοντας καταγράψει προηγουμένως μια παρελθούσα αποτυχία, η απόκριση του σώματος στο στρες φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με κάποιου που δεν έχει εκτεθεί καθόλου σε άγχος.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι εθελοντές που έγραψαν για μια παρελθοντική αποτυχία έκαναν πιο προσεκτικές επιλογές σε ένα νέο καθήκον και γενικά είχαν καλύτερη απόδοση από την ομάδα ελέγχου.
Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η καταγραφή και η κριτική σκέψη για μια παρελθοντική αποτυχία μπορεί να προετοιμάσει ένα άτομο τόσο σωματικά όσο και γνωστικά για νέες προκλήσεις, υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Ενώ όλοι βιώνουν αποτυχίες και άγχος σε κάποιο σημείο της ζωής τους, η μελέτη αυτή μπορεί να δώσει μια εικόνα για το πώς μπορεί κανείς να αξιοποιήσει αυτές τις εμπειρίες για να αποδώσει καλύτερα στις μελλοντικές προκλήσεις.
Αυτή η τεχνική είναι βοηθητική σε όποιον θέλει να τη χρησιμοποιήσει σε εκπαιδευτικά, αθλητικά ή ακόμα και θεραπευτικά περιβάλλοντα με σαφή ένδειξη αποτελεσματικότητας της εκφραστικής γραφής, ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι.
Πηγή: medicalxpress.com
Έρευνα: Writing About Past Failures Attenuates Cortisol Responses and Sustained Attention Deficits Following Psychosocial Stress
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
