Η ερευνητική προσέγγιση είναι επαναστατική και πολλά υποσχόμενη.
Μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο journal “Molecular Psychiatry” ερεύνησε τον πιθανό ρόλο των πρωτεϊνών στη μελλοντική θεραπεία της σχιζοφρένειας. Η αναστολή της αποδόμησης μιας συγκεκριμένης πρωτεΐνης, μπορεί να είναι το κλειδί για τη θεραπευτική διέξοδο της σχιζοφρένειας.
Η σχιζοφρένεια είναι μια εξαιρετικά δύσκολη διαταραχή που επηρεάζει περίπου 1 στους 100 ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Χαρακτηρίζεται από μια αποσύνδεση μεταξύ σκέψεων, συμπεριφορών και συναισθημάτων.
Παρά το γεγονός ότι επηρεάζει το 1% του πληθυσμού, οι ακριβείς αιτίες της δεν είναι πλήρως κατανοητές και δεν μπορεί να θεραπευθεί ακόμη. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν υπάρξει σημαντικές ανακαλύψεις στη θεραπεία της σχιζοφρένειας για πάνω από μισό αιώνα.
Η τρέχουσα φαρμακευτική αγωγή επικεντρώνεται κυρίως στη μείωση των συμπτωμάτων, μέσω χορήγησης αντιψυχωσικών φαρμάκων. Αυτά τα φάρμακα δεν λειτουργούν καλά για ορισμένους ασθενείς και υπάρχουν σημαντικές παρενέργειες, ειδικά αν χορηγούνται για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αν και οι αιτίες πίσω από τη σχιζοφρένεια εξακολουθούν να αποτελούν μυστήριο, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που είναι γνωστό ότι παίζουν ρόλο: ένας εξ αυτών είναι η γενετική. Για παράδειγμα, η σχιζοφρένεια επηρεάζει το 10% των ανθρώπων με συγγενή πρώτου βαθμού που έχει τη διαταραχή, σημειώνοντας 10 φορές αύξηση του κινδύνου σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
DISC1 και σχιζοφρένεια
Με τα χρόνια, ορισμένα γονίδια και πρωτεΐνες έχουν ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη της σχιζοφρένειας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει τώρα μια πρωτεΐνη που ονομάζεται «διαταραχή στη σχιζοφρένεια 1» (Disrupted In Schizophrenia 1 DISC1), η οποία κωδικοποιείται από ένα γονίδιο με το ίδιο όνομα [1].
Αυτή η πρωτεΐνη έχει μια σειρά ζωτικών ρόλων, συμπεριλαμβανομένης της ρύθμισης του πολλαπλασιασμού των κυττάρων, της διαφοροποίησης, της μετανάστευσης και της αύξησης των νευρώνων. Τα άτομα με κληρονομική σχιζοφρένεια έχουν χαμηλότερα επίπεδα λειτουργίας της DISC1.
Μια πρόσφατη μελέτη, που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, διερεύνησε έναν τρόπο υψηλής διατήρησης αυτής της πρωτεΐνης στο σώμα.
Ο επικεφαλής συγγραφέας George Baillie, καθηγητής μοριακής φαρμακολογίας στο Institute of Cardiovascular and Medical Sciences, λέει: Ερευνήσαμε τον κύκλο λειτουργίας της DISC1 στον εγκέφαλο και διαπιστώσαμε ότι μπορεί να δημιουργείται άμεσα αλλά στη συνέχεια αποδομείται από τα εγκεφαλικά κύτταρα. Σκεφτήκαμε ότι αν μπορούμε να σταματήσουμε τη φυσική καταστροφή της DISC1, τα άτομα που παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα σε αυτήν, θα την δουν να αυξάνεται φυσικά.
Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές διερεύνησαν το ρόλο μιας F-box πρωτεΐνης που ονομάζεται FBXW7. Οι πρωτεΐνες F-box παίζουν σημαντικό ρόλο στην προσθήκη ενός μικρού μορίου που ονομάζεται ουβικουιτίνη στις πρωτεΐνες. Η ουβικουιτίνη υποδεικνύει μια πρωτεΐνη στα ένζυμα, σηματοδοτώντας την αποδόμησή της. Με άλλα λόγια, η ουβικουιτίνη σηματοδοτεί μια πρωτεΐνη για να καταστραφεί. Συγκεκριμένα, η FBXW7 επιλέγει να καταστραφεί η DISC1.
Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι αν μπορούσαν να αποτρέψουν την αλληλεπίδραση των FBXW7 και DISC1, θα μπορούσαν να ελαχιστοποιήσουν την αποδόμηση της DISC1, αυξάνοντας συνολικά τα επίπεδα της πρωτεΐνης.
Αναστέλλοντας την αποδόμηση της DISC1
Οι ερευνητές για τη μελέτη αυτή πήραν κύτταρα από ασθενείς με σχιζοφρένεια και τα μετέτρεψαν σε εγκεφαλικά κύτταρα. Στη συνέχεια, πρόσθεσαν ένα ανασταλτικό πεπτίδιο - δηλαδή μια μικρή αλυσίδα αμινοξέων - που εμποδίζει την FBXW7 από το να διασπάσει την DISC1.
Όπως αναμενόταν, η εισαγωγή του νέου πεπτιδίου μείωσε τη διάσπαση της DISC1, διατηρώντας την σε κανονικά επίπεδα.
Χρησιμοποιώντας το πεπτίδιο, μπορούμε τώρα να αποκαταστήσουμε τις συγκεντρώσεις της DISC1 σε εγκεφαλικά κύτταρα που προέρχονται από ψυχιατρικούς ασθενείς, πίσω στα επίπεδα των εγκεφαλικών κυττάρων της ομάδας ελέγχου [...] Ελπίζουμε ότι το πεπτίδιο να μπορέσει να αποτελέσει ένα βήμα προς την κατεύθυνση μιας νέας μελλοντικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της σχιζοφρένειας, ισχυρίζεται ο καθηγητής Baillie.
Καθώς η θεραπεία της σχιζοφρένειας, δεν έχει προχωρήσει εδώ και δεκαετίες, τα ευρήματα αυτά είναι συναρπαστικά και δίνουν μία νότα αισιοδοξίας που χρειάζεται ο τομέας της ψυχικής υγείας. Ωστόσο, χρειάζεται περισσότερο προσοχή παρά ενθουσιασμός. Υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ αυτών των αποτελεσμάτων και της μετατροπής τους σε ένα χρήσιμο φάρμακο.
Όπως ξεκαθαρίζει ο καθηγητής Baillie: όσο θετική και να είναι η ανακάλυψή μας, έχουμε ακόμη δρόμο ώστε τα εργαστηριακά ευρήματα να εφαρμοστούν κλινικά, όμως ελπίζουμε ότι η έρευνά μας είναι το πρώτο βήμα σε ένα ταξίδι προς μια πιθανή νέα θεραπευτική επιλογή φαρμάκων για ένα εύρος ψυχιατρικών ασθενειών.
Πηγή: medicalnewstoday.com
Έρευνα: Heriot Watt University
[1]. DISC1 disrupted in schizophrenia 1
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
