Αυτή είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι με διαγνωσμένες ψυχικές διαταραχές, οι οποίοι δεν είναι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, έχουν προσκληθεί να συνεισφέρουν σε οποιεσδήποτε δημοσιευμένες διαγνωστικές οδηγίες για την ψυχική υγεία.
Μία ερευνήτρια του πανεπιστημίου Rutgers, μελέτησε για πρώτη φορά τις ανατροφοδοτήσεις ατόμων με ψυχικές διαταραχές, σχετικά με τον τρόπο που παρουσιάζονται οι διαταραχές αυτές στα διαγνωστικά εγχειρίδια.
Η πρωτοποριακή αυτή μελέτη, η οποία διεξήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχικής Υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, δημοσιεύεται στο επιστημονικό journal “The Lancet”.
H συμπερίληψη των προσωπικών εμπειριών των ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές στα διαγνωστικά εγχειρίδια, θα βελτιώσει την πρόσβασή τους στη θεραπεία και θα μειώσει το στίγμα, δήλωσε η Μάργκαρετ Σγουάρμπρικ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Rutgers και βασική συγγραφέας της έρευνας.
Οι ερευνητές ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους που είχαν διαγνωσθεί με πέντε συνήθεις ψυχικές διαταραχές: σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή τύπου 1, καταθλιπτικό επεισόδιο, διαταραχή προσωπικότητας και γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, και ζήτησαν τη γνώμη τους σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να περιγραφούν οι διαταραχές τους στην επικείμενη 11η αναθεώρηση της Διεθνούς Ταξινόμησης των Ασθενειών και των συναφών προβλημάτων υγείας ICD-11). Το ICD είναι το πιο διαδεδομένο σύστημα ταξινόμησης για τις ψυχικές διαταραχές. Αυτή είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι με διαγνωσμένες ψυχικές διαταραχές, οι οποίοι δεν είναι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, έχουν προσκληθεί να συνεισφέρουν σε οποιεσδήποτε δημοσιευμένες διαγνωστικές οδηγίες για την ψυχική υγεία.
Η μελέτη προσέγγισε 157 άτομα που είχαν διάγνωση ψυχικής διαταραχής στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι συμμετέχοντες επανεξέτασαν ένα αρχικό προσχέδιο του κεφαλαίου ICD-11 για τις ψυχικές, συμπεριφορικές και νευροαναπτυξιακές διαταραχές και συνέστησαν ορισμένες διαφοροποιήσεις ώστε να αντικατοπτρίζουν καλύτερα τις εμπειρίες τους και / ή να αφαιρούν μη αποδεκτούς όρους παρουσίασης των διαταραχών.
Πολλοί συμμετέχοντες δήλωσαν ότι το προσχέδιο του ICD-11 παραλείπει συναισθηματικές και ψυχολογικές εμπειρίες που βιώνουν τακτικά. Οι συμμετέχοντες με σχιζοφρένεια προσέθεσαν αναφορές στον θυμό, στο φόβο, στις δυσκολίες μνήμης, στην απομόνωση και στη δυσκολία επικοινωνίας των εσωτερικών εμπειριών τους. Εκείνοι με διπολική διαταραχή συμπλήρωσαν το άγχος, το θυμό, τη ναυτία και την αυξημένη δημιουργικότητα. Άτομα με γενικευμένη διαταραχή άγχους προσέθεσαν τη ναυτία και το θυμό. Τα άτομα με κατάθλιψη προσέθεσαν πόνο και άγχος και τα άτομα με διαταραχή της προσωπικότητας ανέφεραν ότι βίωναν αγωνία και ευαλωτότητα στην εκμετάλλευση από τους άλλους.
Οι συμμετέχοντες πρότειναν επίσης την αφαίρεση όρων που στιγματίζουν και μπερδεύουν όπως «υστέρηση», «νευρο-βλαστική», «παράξενη», «αποδιοργανωμένη» και «δυσπροσαρμοστική».
Ανακαλύψαμε ότι το παρόν προσχέδιο παρουσιάζει μια εξωτερική οπτική αυτών των διαταραχών και όχι την προοπτική της εμπειρίας του ανθρώπου, δήλωσε η Σγουάρμπρικ. Αυτή η προοπτική όμως είναι απαραίτητη τόσο για τους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους, όσο και για τους ερευνητές. Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τις μη τεχνοκρατικές και επιστημολογικές περιγραφές των ψυχικών διαταραχών και δηλώνουν ότι η χρήση αυτής της κοινής γλώσσας θα συμβάλει σημαντικά στη γεφύρωση του χάσματος επικοινωνίας μεταξύ των διαγνωσμένων ατόμων και των γιατρών.
Πηγή: Perspectives on ICD-11 to understand and improve mental health diagnosis using expertise by experience (INCLUDE Study): an international qualitative study
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
