PsychologyNow Team

Η ζωή μας...μια πόρτα

Η ζωή μας...μια πόρτα

PsychologyNow Team
πίνακας που απεικονίζει μία φωτεινή πόρτα από την οποία μπαίνουν πολύχρωμες πεταλούδες

Όλη μας η ζωή, μια πόρτα. Πόρτες μέσα μας, πόρτες στον κόσμο γύρω μας, δίπλα μας. Μια πόρτα για τη χαρά, μια πόρτα για την απογοήτευση. Συνεχώς, μια αναμονή μπροστά και πίσω από μια πόρτα. Άραγε, πόσο ανιαρή θα ήταν μια ζωή δίχως πόρτες;


Κάθομαι τα βράδια, κουρασμένο βλέμμα, χωρίς κάποια εστίαση... θέα στο κενό.Μα όχι, ένας παράλογος μαγνήτης υπερνικά τη φυσική κούραση. Η σκέψη, το συναίσθημα, οι προβληματισμοί, καθετί που συνέβη μέσα στη μέρα και που, ίσως, εξακολουθεί να υφίσταται, όλα τα νικάει αυτός ο μαγνήτης. Κι όχι, δεν έγκειται σε φυσικές  δυνάμεις. Είναι απλά η θέα μιας...πόρτας.

Οι δείκτες του ρολογιού συνεχώς χορεύουν, έναν χορό βασανιστικά σταθερό, χωρίς φιγούρες, χωρίς σταματημό, με σταθερά,αργά κι ακριβή βήματα. Κι εσένα το βλέμμα σου καρφωμένο σε μια πόρτα να ανοίξει. Όλος σου ο κόσμος αυτή η πόρτα. Γύρω σου φωνές, ομιλίες, άνθρωποι , ζωντανές κινήσεις, γέλια, κλάματα. Μα για εσένα δεν υπάρχει τίποτα, παρά αυτή η συγκεκριμένη πόρτα. Και ξαφνικά ανοίγει: Κορίτσι!!. Η ζωή σου μόλις απέκτησε νόημα με το άνοιγμά της!

Σπίτι, σχολείο, δουλειά, νοσοκομείο, παντού μία πόρτα είναι όλος σου ο κόσμος! Με το άνοιγμά της ξέρεις ότι οι γονείς σου ή ο άνθρωπός σου επέστρεψαν να σε αγκαλιάσουν, ο δάσκαλος θα ξεκινήσει το μάθημα, η συνέντευξή σου αρχίζει για να αποδείξεις ότι αξίζεις να πάρεις τη δουλειά, ο γιατρός θα σου αναγγείλει τα νεότερα για την υγεία του ανθρώπου σου. Ναι, ακούγεται περίεργο πιθανώς, αλλά έτσι δεν είναι; Πίσω από μια πόρτα, κρύβεται κάθε επόμενη κίνησή μας. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι απλά το άνοιγμα μιας πόρτας θα καθορίσει τη ζωή μας; Μια απλή πόρτα...

Από μία πόρτα, κρίνεται το μέλλον σου. Περιμένεις αγωνιωδώς , να ανοίξει η πόρτα για να μιλήσεις για τη δουλειά σου. Περιμένεις να σου ανοίξουν για να ζητήσεις αυτό που θέλεις. Την χτυπάς διστακτικά, ευχόμενος να ακούσεις τη φωνή από μέσα: Περάστε, να πάρεις την βαθειά ανάσα και να μπεις. Εύχεσαι να μην ανοίξει γρήγορα,  για να αργήσει λιγάκι παραπάνω το μάθημά σου. Απ'την άλλη, ελπίζεις να ανοίξει γρήγορα και να μπει στο σπίτι ο άνθρωπός σου που περιμένεις όλη μέρα, ολόκληρη εβδομάδα, μήνες ή και χρόνια. Συνέχεια κάτι περιμένεις από μία απλή, -άψυχη τελικά;- πόρτα.

Πόρτες, παντού μεγάλες, μικρές, επιβλητικές και μη. Κυριολεκτικές αλλά και μεταφορικές. Η πρώτη πόρτα αναβλύζει από μέσα μας, απ'την ψυχή μας. Από την ώρα που ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, ανοίγουν οι πόρτες των συναισθημάτων μας και των σκέψεών μας. Με το άνοιγμά τους αρχίζει κι ο κύκλος της ζωής μας. Μέσα σε αυτές εισχωρεί ό,τι νιώθουμε, ό,τι σκεφτόμαστε κι οτιδήποτε επιθυμούμε. Το ζήτημα έγκειται στο εάν αυτές οι πόρτες παραμένουν ανοιχτές ή κλείνουν. Αν παραμείνουν ανοιχτές, τότε ό,τι αισθανόμαστε ή σκεφτόμαστε μπαινοβγαίνει και μπορεί να εκφραστεί ανοιχτά, δηλώνοντας φανερά τις προθέσεις και τις σκέψεις μας.

Τι γίνεται, εντούτοις, αν οι ίδιες πόρτες κλείσουν; Η ψυχή μας είναι ζωντανή, ένθερμη, έτοιμη να εξορμήσει και να επαναστατήσει. Επιθυμώντας να εισέλθει μέσα σε μια απ'τις κλειστές μας πόρτες, εξοργίζεται μη μπορώντας να μπει και ταράζει τον εσωτερικό μας κόσμο. Και τι μπορεί να κάνει; Πολύ απλά, το μόνο που μπορεί είναι να καρφώσει το βλέμμα της στην κλειστή πόρτα μπροστά της και υπομονετικά να περιμένει να ανοίξει ώστε να μπορέσει να προχωρήσει. Κι εκείνη ακούει τους βασανιστικούς, σταθερούς χτύπους της καρδιάς μας και προσηλώνεται στην κλειστή πόρτα μπροστά της ώσπου κάτι να βγει. Να μην τρελαθεί. Να μπορέσει να ελευθερωθεί απ'τη σαδιστική αναμονή της.

Όλη μας η ζωή, μια πόρτα. Πόρτες μέσα μας, πόρτες στον κόσμο γύρω μας, δίπλα μας. Μια πόρτα για τη ζωή, μια πόρτα για την υπόκλιση σε αυτήν τη σύντομη και θεαματική παράσταση. Μια πόρτα για τη χαρά, μια πόρτα για την απογοήτευση. Συνεχώς, μια αναμονή μπροστά και πίσω από μια πόρτα. Ένας, παράλληλα, δυνάστης της ψυχής και του μυαλού μας. Ένας, ίσως, σαδομαζοχισμός της συναισθηματικής μας ισορροπίας και των αποφάσεών μας. Άραγε, πόσο ανιαρή θα ήταν μια ζωή δίχως πόρτες;


Ματρώνη Τζατζαδάκηteam

 

Συγγραφέας: Ματρώνη Τζατζαδάκη,
Φιλόλογος - Γλωσσολόγος,
Φοιτήτρια Ψυχολογίας ΕΚΠΑ

Ετικέτες: ζωή, μέλλον, ψυχή
Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...