Η δυσκολία γεννά… επιτυχία!
Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή… από όταν οι δύσκολες συνθήκες αναδιαμόρφωσαν τις βασικές πεποιθήσεις μου και με έκαναν να θέλω να αδράξω μια ευκαιρία που άλλαξε τα πάντα. Είμαι σίγουρος ότι έχετε βιώσει τέτοιες στιγμές στη ζωή σας.
Γνωρίζετε τι θέλω να πω. Όταν συνέβη κάτι τρομερό, κάτι τόσο επώδυνο που δεν θα θέλατε ποτέ να το ξαναπεράσετε ή να το περάσει κάποιος δικός σας άνθρωπος, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποιήσατε ότι οι δύσκολες καταστάσεις σάς έκαναν να ωριμάσετε… Σας έκαναν να νοιάζεστε περισσότερο, δημιούργησαν ένα διαφορετικό επίπεδο προσπάθειας το οποίο σας βοήθησε να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας ή της ζωής των αγαπημένων σας.
Όλες αυτές οι πιο σκοτεινές και δύσκολες στιγμές μού πρόσφεραν τις γνώσεις που είμαι έτοιμος να μοιραστώ μαζί σας σήμερα – γνώσεις που μπορούν να ενισχύσουν την υγεία, την ευτυχία και τη ζωτικότητά σας. Που μπορούν να κάνουν τη ζωή σας πραγματικά να αξίζει.
Όλα ξεκίνησαν με το προνόμιο να μεγαλώνω σε ζόρικο περιβάλλον. Μη με παρεξηγήσετε. Υπήρχε πολλή αγάπη στην οικογένειά μου. Όμως η ανατροφή μου ήταν και γεμάτη βία, χάος, ανασφάλεια και φόβο.
Η μητέρα μου ήταν υπέροχη με τόσο πολλούς τρόπους, όμως πάλευε με την εξάρτηση από το αλκοόλ και από τα συνταγογραφούμε φάρμακα. Πολλές φορές δεν είχαμε χρήματα για να αγοράσουμε φαγητό ή ρούχα.
Αναζητούσα απεγνωσμένα απαντήσεις προσπαθώντας να μάθω οτιδήποτε θα μπορούσε να απαλύνει τα βάσανά μου.
Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου δεν άντεχα επίσης να βλέπω τους άλλους να υποφέρουν. Αυτός είναι και ο λόγος που αφιέρωσα περισσότερες από τεσσερισήμισι δεκαετίες της ζωής μου δουλεύοντας για να βοηθήσω εκατομμύρια ανθρώπους να ανακαλύψουν τις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές και να φτάσουν από το σημείο που βρίσκονταν εκεί που θέλουν πραγματικά να βρίσκονται.
Για να κατακτήσουν τα όνειρά τους και ακόμα περισσότερα – να ζήσουν μια ζωή γεμάτη και με νόημα. Έχω εμμονή να βοηθώ τους ανθρώπους να ξεπερνούν τον πόνο και να αποκτούν δύναμη.
Ωστόσο, όταν ξεκινούσα, δεν είχα κάποιο πρότυπο επιτυχίας. Οπότε τι μπορούσα να κάνω; Πού μπορούσα να στραφώ για να αποκτήσω διορατικότητα και έμπνευση;
Στράφηκα στα βιβλία - τη μεγάλη μου διέξοδο. Είχα τέτοια δίψα για γνώση, που διάβασα περισσότερα από 700 βιβλία μέσα σε επτά χρόνια. Τα διέτρεχα με ταχύτητα σε μια ακόρεστη αναζήτηση, ήθελα να μάθω τα πάντα και οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει εμένα αλλά και οποιονδήποτε θα με άκουγε!
Σταδιακά οι εμπειρίες που μάζευα με οδήγησαν να συνειδητοποιήσω ότι, για να αλλάξουν τα πράγματα, έπρεπε να αλλάξω εγώ. Για να βελτιωθεί η ζωή μου, έπρεπε να βελτιωθώ εγώ.
Το να κλαψουρίζω για το παρελθόν μου δεν θα με οδηγούσε σε ένα λαμπρότερο μέλλον. Το να παραπονιέμαι για τις τρέχουσες στρεσογόνες συνθήκες της ζωής μου δεν θα με βοηθούσε. Ούτε και το να ελπίζω να αλλάξει η τύχη μου ή να κάνω ευχές στα πεφταστέρια.
Αν επιθυμούμε να επιτύχουμε οτιδήποτε –είτε πρόκειται για τη δημιουργία μιας εξαιρετικά κερδοφόρας επιχείρησης, είτε για τη δημιουργία ενός ασφαλούς επενδυτικού χαρτοφυλακίου ή για την υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής που θα μας γεμίζει αστείρευτη ενέργεια–, θα πρέπει να μελετήσουμε τους ανθρώπους που έχουν ήδη επιτύχει το αποτέλεσμα που εμείς επιδιώκουμε.
Με άλλα λόγια, η επιτυχία αφήνει ίχνη.
Αν ένα άτομο έχει διατηρήσει την επιτυχία σε οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη φιλοδοξία –απώλεια βάρους, ανάπτυξη μιας επιχείρησης, διατήρηση μιας εξαιρετικής σχέσης–, τότε σίγουρα δεν ήταν θέμα τύχης. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν κάτι διαφορετικό από ό,τι εσύ.
Οπότε θα πρέπει να κατανοήσεις τι ακριβώς κάνουν διαφορετικά και πώς ακριβώς έχουν κατακτήσει τις δεξιότητες που θα χρειαστείς για να επαναλάβεις την επιτυχία τους.
Έτσι άρχισα να εστιάζω στους λίγους που δρουν και όχι στους πολλούς που μιλούν.
Συνέχισα να διαβάζω αδιάκοπα και σύντομα είχα συγκεντρώσει αρκετές απαντήσεις για να γίνω σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης. Ξεκίνησα με ατομικές συνεδρίες, προχώρησα σε σεμινάρια με λίγα άτομα και έπειτα με ομάδες αρκετών εκατοντάδων ανθρώπων.
Είχα ανακαλύψει την αποστολή μου.
Ήταν μια όμορφη ζωή.
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι τότε ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που είμαι σήμερα. Εκείνα τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου δεν γνώριζα ακόμα πώς να διαχειριστώ το φοβισμένο μέρος της αρχέγονης αντίδρασης «μάχη ή φυγή» του εγκεφάλου, κάτι που υπάρχει σε όλους μας.
Υποθέτω ότι το έχετε βιώσεις κι εσείς – τις στιγμές που η αβεβαιότητα οργιάζει, ωθώντας το μυαλό να επινοεί εξωφρενικά καταστροφολογικά σενάρια που θα σου απέφεραν μια περιουσία αν μετατρέπονταν σε τηλεοπτικές σειρές!
Ανησυχούσα πως το τραγικό μου τέλος θα ήταν αργό και επώδυνο. Αντί να με χτυπήσει κάποιο φορτηγό και να πεθάνω ακαριαία, φανταζόμουν τον εαυτό μου να λιώνει αργά και βασανιστικά, για χρόνια, από καρκίνο.
Είχα και σχετικούς εφιάλτες. Μέχρι που μια ημέρα οι εφιάλτες μου αποδείχτηκαν αληθινοί και η διάγνωση του καρκίνου έφερε όντως τα πάνω κάτω στη ζωή μου.
Όμως η διάγνωση δεν ήταν για μένα.
Η Λιζ, η τότε σύντροφός μου, μπήκε αλαφιασμένη στο διαμέρισμά μου μια μέρα, κλαίγοντας με λυγμούς.
«Η μαμά μου έχει καρκίνο», μου είπε. «Πιστεύουν ότι έχει μόνο εννιά εβδομάδες ζωής».
Ένιωσα μια γροθιά στο στομάχι. Μου κόπηκε η ανάσα. Λάτρευα τη μητέρα της Λιζ, την Τζίνι, και δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που άκουγα.
Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, ρώτησα: Πώς είναι δυνατόν; Η Τζίνι είχε πάει στον γιατρό με ένα μεγάλο εξόγκωμα στην πλάτη, ακριβώς κάτω από τον ώμο. Και της είπαν ότι ήταν καρκίνος – και ότι είχε επίσης έναν όγκο στη μήτρα. Επιπλέον, οι γιατροί αυτοί είχαν αποφασίσει πως δεν είχε νόημα να της δώσουν κάποια αγωγή, διότι ο καρκίνος είχε προχωρήσει σε μη αναστρέψιμο βαθμό.
Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τακτοποιήσει τις υποθέσεις της και να αντιμετωπίσει με γενναιότητα την προοπτική του θανάτου στα σαράντα της. Αυτά τα φρικτά νέα με ταρακούνησαν συθέμελα.
Σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι η Τζίνι είναι εν ζωή και χαίρει άκρας υγείας στα ογδόντα της – περισσότερα από σαράντα χρόνια αφότου της είπαν ότι της είχαν απομείνει μόνο εννιά εβδομάδες ζωής!
Αυτή η εμπειρία με άλλαξε για πάντα. Μέχρι σήμερα δεν μπορώ να εξηγήσω τους συγκεκριμένους μηχανισμούς που θεράπευσαν το σώμα της Τζίνι. Όμως μπορώ να πω το εξής: Η ανάρρωση της Τζίνι ενίσχυσε τη θεμελιώδη πεποίθησή μου ότι υπάρχει σχεδόν πάντα μια απάντηση, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Και μου δίδαξε ότι χρειάζεται να αναζητούμε τις απαντήσεις με ανοικτό και διερευνητικό πνεύμα. Η ανατροπή στη ζωή της Τζίνι εξαιτίας του καρκίνου –και έπειτα η εκπληκτική αποκατάσταση της υγείας της– μου φανέρωσε την απλή αλήθεια ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την υγεία μας.
Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό με έπεισε πως έπρεπε να θέσω ως κορυφαία προτεραιότητα τη φροντίδα του σώματός μου.
Έτσι, αποφάσισα να τα δώσω όλα για να υιοθετήσω έναν υγιεινό τρόπο ζωής που θα με βοηθούσε να μεγιστοποιήσω τη δύναμη, την ενεργητικότητα, την ικανότητά μου να εξελίσσομαι και να μοιράζομαι γνώσεις και τη δεξιότητά μου να απολαμβάνω τη ζωή στο έπακρο.
Ένιωσα για πρώτη φορά ότι είχα πραγματικά συνδεθεί με τη δική μου δύναμη, την ουσία της ύπαρξής μου, τη δύναμη της ζωής μου.
*Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Tony Robbins, Η δύναμη της ζωής. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr.
Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
