PsychologyNow Team

Cine-δρία: “Tully” – Φέρνουν τα παιδιά (μόνο) ευτυχία;

Cine-δρία: “Tully” – Φέρνουν τα παιδιά (μόνο) ευτυχία;

PsychologyNow Team

Τι γίνεται όταν «το θαύμα της μητρότητας» μετατρέπεται σε ένα διαρκή αγώνα απέναντι στις προσδοκίες όλων, ακόμα και του ίδιου σου του εαυτού;


Μια ταινία που ανοίγει τον διάλογο γύρω από τις προκαταλήψεις και τις παραγνωρισμένες αλλά καθόλου άγνωστες πλευρές του «θαύματος της μητρότητας».

Η Marlo είναι μητέρα δύο παιδιών και έχει μόλις γεννήσει το τρίτο. Βρίσκεται σε άδεια μητρότητας, θηλάζει, τρέχει όλη μέρα για τους δουλειές εντός και εκτός σπιτιού, ξενυχτάει, ασχολείται με τα παιδιά, φροντίζει, ανησυχεί και σταδιακά εξαντλείται.

Ο σύζυγός της, αν και ζεστός και γεμάτος κατανόηση, μετά την πολύωρη καθημερινή εργασία, γυρνά σπίτι, παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή και πέφτει για ύπνο. Ο αδερφός της, βλέποντας την εμφανή κούρασή της, της κάνει ένα ανέλπιστο δώρο: προσλαμβάνει μια νεαρή, ενθουσιώδη και ορεξάτη «νυχτερινή» νταντά, την Tully.

Ο ερχομός της σηματοδοτεί την αρχή μιας ιδιότυπης φιλίας, υποστηρικτικής και λυτρωτικής για την Marlo, που της υπενθυμίζει κάτι πολύ ουσιαστικό: την κατανόηση και την φροντίδα του εαυτού.

Η ταινία αποτελεί ένα εγκρατές και χωρίς εξάρσεις και υπερβολές πορτρέτο μιας σύγχρονης γυναίκας και μητέρας που προσπαθώντας να κάνει τα πάντα και γρήγορα, βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Δεν είναι καταγγελτική, ούτε φέρει διδακτικό τόνο.

Χωρίς να παίρνει θέση απέναντι στην μητρότητα – φυσικά και η Marlo αγαπά τα παιδιά της, και η οικογένειά της αποτελεί μια καθημερινότητα επιθυμητή και απαραίτητη – αποτυπώνει πολύ αληθινά τις ποικίλες απαιτήσεις που καλείται να ικανοποιήσει μια γυναίκα μέσα σε αυτή: μήπως κάπου το έχουμε παρακάνει;

Τι γίνεται όταν «το θαύμα της μητρότητας» μετατρέπεται σε ένα διαρκή αγώνα απέναντι στις προσδοκίες όλων, ακόμα και του ίδιου σου του εαυτού; Τι γίνεται όταν μια μητέρα καλείται να αποδεχθεί το τέλος της νεότητάς της και να ισορροπήσει μεταξύ των ορίων του ποια υπήρξε και ποια είναι σήμερα;

Τι γίνεται όταν μια γυναίκα κατακλύζεται από μια ορμητική ανασφάλεια και παλεύει μεταξύ των κοινωνικά επιβεβλημένων επιταγών και των αντικρουόμενων πλευρών της θηλυκότητάς της; Και μέσα σε όλα αυτά, πρέπει να παραμείνει λειτουργική, παραγωγική και ορεξάτη, για να υποστηρίξει τον ρόλο φροντίδας που έχει αναλάβει;

Δημιουργείται η πιθανότητα της κατάρρευσης, η οποία σταδιακά ισχυροποιείται. Η Marlo είναι πολύ, πολύ, πολύ κουρασμένη. Και απογοητευμένη από τον ίδιο της τον εαυτό. Πιθανά να αντιμετωπίζει μια επιλόχεια κατάθλιψη. Πιθανότερα, το άγχος των καθημερινών καθηκόντων, το μεγάλο αίσθημα ευθύνης και ενοχών και η μόνιμη κόπωση που βιώνει ως μητέρα για τρίτη φορά να επηρεάζουν ουσιαστικά την ψυχολογία της και να βρίσκουν διέξοδο στη φιλία της με την ολόφρεσκη Tully και τελικά στο ιδιαίτερο (και αμφιλεγόμενο) twist του φινάλε.

Αυτή ακριβώς η εξάντληση στην οποία οδηγεί ο αγώνας μιας γυναίκας μέσα στις πολλαπλές και αλληλοεξαρτώμενες προκλήσεις της μητρότητας και της οικογενειακής ζωής, αποτελεί τον καμβά, πάνω στον οποίο ο σκηνοθέτης Jason Reitman και η πολλάκις συνεργάτης του και σεναριογράφος Diablo Cody αναπτύσσουν, ενσυναισθητικά και με μια πολύ σωστή ισορροπία, τις θεματικές τους, ανάμεσα στις οποίες η γονεϊκότητα, οι λησμονημένοι εαυτοί, οι μεταβάσεις της ζωής, η ψυχική κατάρρευση, η ανάγκη για φροντίδα.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: Όταν είσαι νεότερος, κοιτάζεις την επερχόμενη ζωή σου με ένα αίσθημα περιπέτειας, ακριβώς επειδή το μεγαλύτερο μέρος της είναι ακόμα άγνωστο, και ως τέτοιο κουβαλά δυνατότητες. Ασχέτως του αν επιτυγχάνεις ή αποτυγχάνεις στη ζωή. Αργότερα, υπάρχει ένα είδος σισύφειου έργου. Υπάρχει κάτι πολύ γενναίο στην γραφή της Diablo, που δεν κοιτά την μητρότητα απλά σαν ένα υπέροχο δώρο που έρχεται χωρίς μη αναγνωρίσιμο κόπο.

Καθηλωτική, στρεσογόνος, τρομακτική ή προκλητική, ναι, η μητρότητα είναι μια μοναδική εμπειρία και μια πηγή αστείρευτης και ασύγκριτης ευτυχίας. Και πολλά πέρα και γύρω από αυτό. Δεν πρέπει να παραγνωρίζονται οι πιέσεις, οι θυσίες και ο αγωνιώδης κόπος των γυναικών μέσα σε αυτή τη συνθήκη. Γι’ αυτό και πρέπει να μένουμε σε επαφή με το τι αντέχουμε, και για πόσο. Ναι, οι μαμάδες είναι σουπερ-ηρωίδες. Αλλά και οι σουπερ-ήρωες τις περισσότερες φορές χρειάζονται βοήθεια για να τα καταφέρουν.

Δείτε εδώ το trailer


Andro Sd
Συγγραφέας: Ανδρομάχη Σδούκου, Ψυχολόγος με εκπαίδευση στις Μεταμοντέρνες Προσεγγίσεις στην ψυχοθεραπεία καθώς και στην Συστημική σκέψη και προσέγγιση

 

 

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...