Το παρόν υπόμνημα δημιουργήθηκε προκειμένου να ενημερώσει τους φορείς της ελληνικής Πολιτείας για το Αυτιστικό Φάσμα, παρουσιάζοντας μια συνολική εικόνα της ουσίας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σε ένα ευρύ πλαίσιο, το οποίο κατά κανόνα υποβαθμίζεται από τον ιατροκεντρικό χαραχτήρα που επικρατεί σήμερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι αναφορές στον ορισμό, στα διαγνωστικά εργαλεία και στις μεθόδους που χρησιμοποιούνται διεθνώς, έχουν στόχο την αφύπνιση και την αλλαγή της στάσης των φορέων που λαμβάνουν αποφάσεις για την αναπηρία και τους τρόπους αντιμετώπισής της στη χώρα μας.
Ακολούθως, οι καταγραφές του κόστους, των θεραπειών και διαβίωσης που αφορούν τα άτομα με ΔΑΦ, οι παραπομπές στις εθνικές στρατηγικές άλλων χωρών, στα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα και την καταπάτησή τους, οδηγούν σε συμπεράσματα που οφείλουν να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Ένα από αυτά συνίσταται στη μακροχρόνια άρνηση της ελληνικής Πολιτείας για οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρρυθμιστική κατεύθυνση προς όφελος των ατόμων με αναπηρία. Με τις νέες εξελίξεις στη δημοσιονομική πολιτική της χώρας, οι όποιες θετικές παρεμβάσεις έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες ακυρώνονται σε μεγάλο εύρος, διαμορφώνοντας μια νέα κατάσταση αβεβαιότητας, αυθαιρεσίας και οξείας ανισότητας, που φέρνει έναν ήδη δοκιμαζόμενο πληθυσμό σε δεινή θέση.
Μια άλλη διαπίστωση που τεκμηριώνεται στο παρόν υπόμνημα, αποτελεί η απόκλιση της παρούσας πολιτικής από τη διεθνή τάση ως προς την αντιμετώπιση της αναπηρίας με βάση το κοινωνικό μοντέλο. Η εν λόγω συλλογιστική μεταβιβάζει την ευθύνη στο κοινωνικό περιβάλλον, που καθίσταται υπεύθυνο για την άρση των εμποδίων προκειμένου να υπάρξουν ευκαιρίες για ισότιμη μεταχείριση και κοινωνική συμμετοχή. Μέρος αυτού του περιβάλλοντος είναι και η Πολιτεία , που κύριο στόχο οφείλει να έχει το δημόσιο συμφέρον. Μια ευνομούμενη Πολιτεία, πρέπει να κρίνεται και από τους νόμους που ψηφίζει και από τον τρόπο που τους εφαρμόζει. Επίσης από τις δυνατότητες που παρέχονται από τους θεσμούς για την διαφύλαξη των δικαιωμάτων των πολιτών και την προστασία του κοινωνικού κράτους. Με την πρόσφατη νομοθεσία, γίνεται ευρέως αντιληπτή μια μονοσήμαντη και ισοπεδωτική κατασκευή, που εκτρέφει ανισότητες, υποβιβάζοντας αξίες και δικαιώματα. Ωστόσο, ευελπιστούμε ότι η έμπρακτη και συλλογική παρέμβαση των ελλήνων πολιτών ως σύνολο, δύναται να ενεργοποιήσει ένα δημοκρατικό διάλογο ουσίας, δρώντας ως καταλυτικός παράγοντας αλλαγής.
Η συγγραφή του παρόντος κειμένου δεν αποτελεί κάποιου είδους επιστημονική εργασία, εφόσον δεν έχει συνταχθεί με βάση ένα διεθνώς αναγνωρισμένο πρότυπο, με συγκεκριμένη μέθοδο και τεχνική. Επίσης, δεν έχει στόχο να αναδείξει την επιστημονική κατάρτιση των ανθρώπων που το συνέγραψαν. Επομένως, λάθη ή παραλείψεις που μπορεί να εντοπίσει ένας ειδικός των επιστημών Υγείας, της Νομικής Επιστήμης ή άλλων κλάδων σχετικών με τα περιεχόμενα, ας γίνουν η αρχή για έναν ευρύτερο διάλογο και μια καλύτερη συνέχεια στο μέλλον.
Δείτε το Υπόμνημα.
