Σε μια παραλία περπατούσε ένας πατέρας με την οκτάχρονη κόρη του. Το κοριτσάκι ήταν ανήσυχο καθότι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κοχύλια, γυαλιστερές πετρούλες και αστερίες.
Κάποια στιγμή, ο πατέρας ρώτησε όλο απορία την μικρή γιατί μαζεύει τις πετρούλες, τα κοχύλια και τους αστερίες. Η μικρή του απάντησε: «Τα μαζεύω γιατί θέλω να τα ρίξω πίσω στη θάλασσα, εκεί είναι το σχολείο τους. Όσο ήταν Καλοκαίρι είχαν παρέα τα παιδάκια της παραλίας, τώρα όμως που θα έρθεί το Φθινόπωρο δεν θα έχουν κανέναν και θα νιώθουν μόνα τους. Άσε που δεν θα μαθαίνουν τίποτα εδώ αφού κανείς δεν θα τους δίνει σημασία! »
Ο πατέρας την κοίταξε σκεφτικός!
«Κάποια παιδιά δεν χαίρουν της σημασίας που χρειάζονται προκειμένου να μάθουν. Άν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, έλεγε η Μοντεσόρι, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει ». Τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, συναντούν σημαντικές δυσκολίες στην απόκτηση ή στην χρήση των ικανοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικής σκέψης. Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι εγγενείς, ωστόσο, πολλές φορές συνυπάρχουν με τις ειδικές αυτές δυσκολίες και προβλήματα αυτορύθμισης, διαπροσωπικής και ενδοπροσωπικής αντίληψης, κοινωνικής αλληλεπίδρασης κ.ά.
Οι μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζουν ανώριμη συμπεριφορά σε σχέση με άλλους συμμαθητές τους. Η σχολική τους τσάντα είναι ανοργάνωτη, δυσκολεύονται στο να οργανώνουν τις πληροφορίες που δέχονται, εμφανίζουν έλλειψη στοχαστικότητας. Ακόμη, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα ή να ακολουθήσουν οδηγίες. Ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, μπορεί να έχει μέρος αυτών των δυσκολιών.
Τα επτάχρονα παιδιά μπορούν να συνειδητοποιήσουν την αποτυχία, αφού συγκρίνουν τις επιδόσεις τους με τους συμμαθητές τους, αλλά πιστεύουν πως πολύ γρήγορα θα ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Τα δεκάχρονα παιδιά όμως, συνειδητοποιούν πως είναι δύσκολο να αποδώσουν όπως οι συμμαθητές τους. Τα παιδιά της προ δημοτικής, δεν αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες τους καθώς υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους, για αυτό συνίσταται να ξεκινούν τα προγράμματα αποκατάστασης από την προσχολική ηλικία, όταν εντοπίζονται δυσκολίες.
Η αξιολόγηση των μαθησιακών δυσκολιών θα πρέπει να γίνεται από έμπειρους ειδικούς και να αποφεύγονται οι πρόχειρες εκτιμήσεις. Μια σωστή διάγνωση περιλαμβάνει το ατομικό ιστορικό του παιδιού, το ιατρικό ιστορικό, την οικογενειακή του κατάσταση, πληροφορίες από το σχολείο, ψυχομετρικές δοκιμασίες και μαθησιακή εκτίμηση. Κατόπιν, θα πρέπει να γίνει διατύπωση όλων των πληροφοριών που συγκεντρώθηκαν προκειμένου να συνδεθούν νοηματικά οι σχέσεις και να διεξαχθούν τα συμπεράσματα. Αφού αξιολογηθεί ο μαθητής και γίνει με ακρίβεια η εκτίμηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει, τότε θα πρέπει να σχεδιαστεί το κατάλληλο διδακτικό πρόγραμμα προκειμένου ο μαθητής να βοηθηθεί ουσιαστικά.
Με αυτό τον τρόπο η εκπαίδευση θα ανάψει τη φλόγα της μάθησης και δεν θα γεμίσει απλά το μυαλό σαν να είναι κουβάς. Έτσι οι γυαλιστερές πετρούλες, οι αστερίες και τα κοχύλια δεν θα είναι μόνα τους αλλά στο δικό τους περιβάλλον μάθησης.
