Μία νέα μελέτη παρέχει ενδείξεις για τις ηλικιακές τάσεις στη μοναξιά οι οποίες είναι εξαρτώμενες από το φύλο.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η μοναξιά είναι βασικός παράγοντας κινδύνου για την επιδείνωση της υγείας. Ωστόσο, γνωρίζουμε λίγες πληροφορίες σχετικά με την ανάπτυξη και τους παράγοντες πρόβλεψης της μοναξιάς στη μετέπειτα ενήλικη ζωή.
Τα στερεότυπα υποδεικνύουν ότι η μοναξιά αυξάνεται με την ηλικία. Ξεκινάμε τη ζωή μας έχοντας ένα ευρύ και δυναμικό κοινωνικό δίκτυο. Με την πάροδο του χρόνου, κάποιες φιλίες τελειώνουν, οι άνθρωποι τραβούν διαφορετικούς δρόμους και οι γνωριμίες με νέους φίλους και γνωστούς γίνονται ολοένα και πιο σπάνιες.
Ωστόσο, αυτό το στερεότυπο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Μια νέα έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Personality and Social Psychology εξέτασε την εξέλιξη της μοναξιάς καθ' όλη τη διάρκεια ζωής. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως οι ερευνητές βρήκαν ότι η πορεία της μοναξιάς στη μέση και προχωρημένη ηλικία εξαρτάται από το φύλο, με τους άνδρες να βιώνουν μεγαλύτερη μοναξιά στη μέση ηλικία και τις γυναίκες να βιώνουν μεγαλύτερη μοναξιά σε προχωρημένη ηλικία.
Η μοναξιά ορίζεται συνήθως ως μια απόκριση σε μια αντιληπτή ανακολουθία μεταξύ της επιθυμητής δυναμικής και ποιότητας της κοινωνικής ζωής και των πραγματικών κοινωνικών σχέσεων, δηλώνουν οι συντάκτες της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Όσλο.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ουσιαστικές διαφορές φύλου αναφορικά με τις ηλικιακές τάσεις στη μοναξιά, με σταθερή αύξηση της μοναξιάς από την ηλικία των 40 έως 80 ετών για τις γυναίκες, ενώ το επίπεδο μοναξιάς των ανδρών ακολουθούσε μια καμπύλη σχήματος U, με τα υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς να εμφανίζονται στις ηλικίες 40 και 80 ετών, ενώ τα χαμηλότερα επίπεδα μοναξιάς στο ενδιάμεσο διάστημα.
Διαβάστε σχετικά: Μοναξιά: Ένα φαινόμενο του σύγχρονου κόσμου. Πώς επηρεάζει τη σωματική και ψυχική μας υγεία;
Προκειμένου να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από τη μελέτη Norwegian Life Course, Aging, and Generation Study(NorLAG). Σε αυτή τη μελέτη πάνω από 5.000 Νορβηγοί ενήλικες απάντησαν σε μια σειρά ερωτήσεων οι οποίες διερευνούσαν τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες τους αναφορικά με τη γήρανση. Η έρευνα διεξήχθη σε δυο χρονικές περιόδους, το 2002 και στη συνέχεια το 2007.
Οι ερευνητές έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις απαντήσεις των συμμετεχόντων στις τρεις ακόλουθες δηλώσεις συμφωνίας / διαφωνίας σχετικά με τη μοναξιά:
- Μου λείπει να έχω έναν κοντινό φίλο.
- Θεωρώ ότι ο κύκλος φίλων και γνωστών μου είναι πολύ περιορισμένος.
- Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που να μπορώ να εμπιστευθώ απόλυτα.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης το φύλο, την ηλικία, την απασχόληση και την οικογενειακή κατάσταση των συμμετεχόντων, καθώς και ποικίλες πτυχές της προσωπικότητάς τους.
Προς έκπληξή τους διαπίστωσαν ότι οι διαφορές μοναξιάς μεταξύ αντρών και γυναικών ήταν αρκετά μεγάλες για να αγνοηθούν. Όπως αναφέρουν: Η παρούσα έρευνα είναι μία από τις πρώτες του είδους της η οποία παρέχει ενδείξεις για τις ηλικιακές τάσεις στη μοναξιά οι οποίες είναι εξαρτώμενες από το φύλο.
Οι διαφορές μεταξύ φύλων δεν ήταν το μοναδικό ενδιαφέρον εύρημα. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης πως οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές περιστάσεις συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της μοναξιάς στη μετέπειτα ζωή. Τα ευρήματα αποκάλυψαν πως η ύπαρξη μιας αναπηρίας, η απουσία συζύγου / συντρόφου και η χηρεία συσχετίστηκαν με υψηλότερα αναφερόμενα επίπεδα μοναξιάς, αναφέρουν οι ερευνητές.
Επίσης, η έρευνα βρήκε ότι οι συμμετέχοντες με υψηλότερη βαθμολογία σε χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όπως η συναισθηματική σταθερότητα και η εξωστρέφεια, βίωναν, σε γενικές γραμμές, λιγότερη μοναξιά, παρουσιάζοντας επίσης μικρότερη αύξηση της μοναξιάς σε προχωρημένη ηλικία.
Μελέτη: Development of loneliness in midlife and old age: Its nature and correlates
Απόδοση: Κατερίνα Λειβαδάρου – Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
