Όλοι μας έχουμε δει ιστορίες αγάπης να εξελίσσονται στην τηλεόραση και ευχόμασταν να είναι πραγματικές. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι μία ψυχολογική έρευνα έδειξε σε πειραματικό επίπεδο, ότι είναι εφικτό να προκληθεί ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων.
Για όσους βρίσκεστε σε σχέση, πιθανώς να έχετε συνειδητοποιήσει ότι σήμερα είναι η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Για εσάς που δεν έχετε κάποια σχέση, πιθανώς να γνωρίζετε ότι είναι η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά ίσως να της έχετε αλλάξει όνομα και να τη γιορτάζετε σαν η Ημέρα των Ελεύθερων.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, μάλλον όλοι μας παραπονιόμαστε.
Εκείνοι που βρίσκονται σε σχέση παραπονιούνται ότι πρέπει να κάνουν πράγματα για να γιορτάσουν και αυτοί που δεν έχουν κάποια σχέση διαμαρτύρονται για το πόσο θα επιθυμούσαν να μπορούσαν να κάνουν πράγματα με το σύντροφό τους. Και επειδή η επίλυση του πρώτου είναι ευκολότερη από την επίλυση του τελευταίου, θα δώσουμε κάποιες ιδέες στους ελεύθερους να μπορούν και αυτοί να διαμαρτύρονται όπως οι δεσμευμένοι.
Όλοι μας έχουμε δει ιστορίες αγάπης να εξελίσσονται στην τηλεόραση και ευχόμασταν να είναι πραγματικές. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι μία ψυχολογική έρευνα έδειξε σε πειραματικό επίπεδο, ότι είναι εφικτό να προκληθεί ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων. Πρόκειται για αληθινό γεγονός το ότι ένα ζευγάρι συμμετεχόντων από τη μελέτη που πρόκειται να αναφέρω, πραγματικά κατέληξε να παντρευτεί.
Ποια είναι λοιπόν αυτή η μαγεία;
Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την δημιουργία εγγύτητας. Για παράδειγμα, η έρευνα δείχνει ότι κοιτάζοντας στα μάτια κάποιου (κοιτάζοντας μέσα στην ψυχή του, όπως συνηθίζουμε να λέμε) για τέσσερα συνεχόμενα λεπτά, σας κάνει να αισθάνεστε πιο κοντά στο συγκεκριμένο άτομο, γεγονός που επίσης αυξάνει την αντίληψη της οικειότητας, αυξάνει την ελκυστικότητα και που μπορεί να σας οδηγήσει να γιορτάσετε τελικά την γιορτή των ερωτευμένων.
Βέβαια, κοιτάζοντας τα μάτια κάποιου άλλου για τέσσερα λεπτά μπορεί να είναι λίγο «περίεργο» (παρόλο που όντως δείχνει να έχει αποτέλεσμα). Τι άλλο λοιπόν, μπορεί να βοηθήσει;
Κάτι παρόμοιο με το «κοίταγμα της ψυχής», είναι η επόμενη άσκηση που «χτίζει» επίσης την εγγύτητα μεταξύ των ανθρώπων (που στη συνέχεια έχει τα αποτελέσματα που περιγράψαμε προηγουμένως), αλλά είναι λίγο πιο πρακτική: Πρόκειται για μια σειρά από ερωτήσεις.
Για παράδειγμα, ξεκινάτε μία συνομιλία όπως: Ποιον θα καλούσες σε δείπνο, αν μπορούσες να καλέσεις όποιον ήθελες; Μία χαλαρή, αλλά και αποκαλυπτική ερώτηση για το άλλο πρόσωπο.
Στη συνέχεια μπορείτε να προχωρήσετε σε μια ελαφρώς πιο βαθιά ερώτηση: Για ποιο πράγμα νιώθεις περισσότερο ευγνώμων στη ζωή σου; Και μετά από λίγα λεπτά, μπορείτε να εμβαθύνετε περισσότερο, ρωτώντας: Ποια είναι η πιο σημαντική ανάμνηση που έχεις;
Φυσικά, η οικειότητα μεταξύ των ανθρώπων αυξάνεται καθώς μαθαίνουμε περισσότερες γνήσιες πληροφορίες για το άλλο άτομο. Και σε αυτό το σημείο, μπορείτε να κάνετε ακόμα πιο ουσιαστικές ερωτήσεις όπως: Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες μπροστά σε κάποιον άλλον; ή Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνεις που δεν έχεις πει σε κάποιον;
Στην πρωτότυπη έρευνα που διεξήχθη, υπάρχουν συνολικά 36 ερωτήσεις που γίνονται προοδευτικά πιο προσωπικές, οι οποίες βοηθούν στο χτίσιμο αυτής της διαπροσωπικής εγγύτητας (δεν αρχίζουμε τη συζήτηση κάνοντας αμέσως πολύ προσωπικές ερωτήσεις).
Βλέπετε, τείνουμε να συμπεριφέρομαστε σύμφωνα με τον ασυνείδητο «κανόνα της ανταλλαγής». Δηλαδή, όταν κάποιος μας λέει κάτι προσωπικό, αισθανόμαστε την τάση να μοιραστούμε και εμείς κάτι εξίσου προσωπικό μαζί του ως αντάλλαγμα.
Έχοντας αντιληφθεί ότι μοιραστήκαμε κάτι τόσο προσωπικό ως εκ τούτου, σκεφτόμαστε: Πρέπει να αισθάνομαι πολύ κοντά σε αυτό το άτομο για να μοιράζομαι κάτι τόσο προσωπικό για τη ζωή μου. Δεν συνειδητοποιούμε ότι το κάναμε αυτο είτε επειδή α) αυτός είναι ο φυσικός «κανόνας της ανταλλαγής», είτε β) γιατί το άλλο πρόσωπο απλά μας ρώτησε.
Πηγή: everydaypsych.com
Έρευνα: The Experimental Generation of Interpersonal Closeness: A Procedure and Some Preliminary Findings
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
