Για ορισμένους ανθρώπους, οι προσδοκίες που έχουν από τον εαυτό τους, είναι πολύ πιο απαιτητικές από εκείνες που έχει ο κόσμος για αυτούς.
"Η τελειομανία είναι μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου αυτοκτονίας από ό,τι μπορεί να νομίζει κανείς", λέει ο καθηγητής Ψυχολογίας Γκόρντον Φλετ από το Πανεπιστήμιο York, ο οποίος κάνει έκκληση να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στις ενδεχόμενες καταστροφικές συνέπειες της τελειομανίας, προσθέτοντας ότι οι κλινικές κατευθυντήριες γραμμές θα πρέπει να περιλαμβάνουν την τελειοθηρία ως ξεχωριστό παράγοντα εκτίμησης και παρέμβασης του κινδύνου αυτοκτονίας.
"Υπάρχει μία επείγουσα ανάγκη για την εξέταση της τελειομανίας μέσω μιας προσωποκεντρικής προσέγγισης ως ατομικό και κοινωνικό παράγοντα κινδύνου. Αυτή η προσέγγιση χρειάζεται να ενσωματωθεί στον σχεδιασμό των κλινικών κατευθυντήριων γραμμών για την εκτίμηση του κινδύνου αυτοκτονίας και παρέμβασης, καθώς και στις παρεμβάσεις της δημόσιας υγείας για την πρόληψη των αυτοκτονιών", λέει ο Φλετ.
Σε ένα ερευνητικό άρθρο, ο Φλετ και οι συνεργάτες του, σημειώνουν ότι οι γιατροί, οι δικηγόροι και οι αρχιτέκτονες, τα επαγγέλματα των οποίων δίνουν μεγάλη έμφαση στην ακρίβεια, καθώς επίσης και εκείνων που βρίσκονται σε ηγετικούς ρόλους, διατρέχουν υψηλότερους κινδύνους να παρουσιάσουν αυτοκτονικές τάσεις που σχετίζονται με την τελειομανία, επικαλούμενος τις πρόσφατες περιπτώσεις διακεκριμένων τελειομανών, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους αυτοκτονώντας.
Οι συγγραφείς τεκμηριώνουν πως οι αγωνιώδεις απαιτήσεις για την τελειότητα, μια έννοια που αναφέρεται στη μελέτη ως "κοινωνικά προσδορισμένη τελειομανία", συνδέεται σταθερά με την απελπισία και την αυτοκτονία. Άλλα βασικά θέματα που αναδείχθηκαν είναι: ο τελειομανής τρόπος που παρουσιάζει κανείς τον εαυτό του και η απόκρυψη προσωπικών χαρακτηριστικών μπορούν να οδηγήσουν σε αυτοκτονίες που συμβαίνουν χωρίς καμία προειδοποίηση και πως οι τελειομανείς συχνά έρχονται με λεπτομερή και ακριβή σχέδια αυτοκτονίας.
"Τα δεδομένα που έχουμε συνοψίσει δείχνουν μία συνέπεια στη σχέση μεταξύ τελειομανίας και απελπισίας και αναδεικνύουν την ανάγκη για μια εξατομικευμένη προσέγγιση, η οποία υπογραμμίζει τον αυξημένο κίνδυνο για τους τελειομανείς", προσθέτει ο Φλετ. "Οι τελειομανείς έχουν επίσης την τάση να βιώνουν την απελπισία, τον ψυχολογικό πόνο, το άγχος της ζωής, την υπεργενίκευση και μία αίσθηση της συναισθηματικής τελειομανίας που περιορίζει την προθυμία να αποκαλύψει τις αυτοκτονικές παρορμήσεις και προθέσεις".
Η μελέτη εξετάζει επίσης γιατί είναι σημαντικό να σχεδιαστούν προληπτικά προγράμματα, προσαρμοσμένα σε βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, με συγκεκριμένα στοιχεία για να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα και να μειωθούν τα επίπεδα του κινδύνου μεταξύ τελειομανών που κρύβονται πίσω από τη μάσκα του φαινομενικά άτρωτου.
Πηγή: "The Destructiveness of Perfectionism Revisited: Implications for the Assessment of Suicide Risk and the Prevention of Suicide", Review of General Psychology. York University
