Υπάρχει ένας σημαντικός παράγοντας που χρειάζεται να ληφθεί υπ' όψιν από τις ανύπαντρες μητέρες κατ' επιλογή.
Μια μελέτη που συγκρίνει την ευημερία των παιδιών που μεγαλώνουν με ανύπαντρες μητέρες κατ’ επιλογή και των παιδιών σε οικογένειες με ετεροφυλόφιλους γονείς, δεν έχει διαπιστώσει διαφορές όσον αφορά στη σχέση γονέα-παιδιού ή στην ανάπτυξη του παιδιού. Ωστόσο, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες κατ’ επιλογή, είχαν μεγαλύτερο δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης.
«Τα παιδιά και στους δύο τύπους οικογένειας μεγαλώνουν εξίσου καλά από την άποψη της ευημερίας τους», δήλωσε η ερευνήτρια Mathilde Brewaeys από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου του Βόρειου Αμστερνταμ. «Οι ανύπαντρες μητέρες κατ’ επιλογή και τα παιδιά τους, επωφελούνται από ένα καλό δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και αυτό πρέπει να τονιστεί στη συμβουλευτική των γυναικών που θέλουν να αποκτήσουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί χωρίς σύντροφο».
Η θεραπεία γονιμότητας των γυναικών που είναι μόνες, είναι πλέον διαθέσιμη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και είναι μια όλο και πιο δημοφιλής διαδικασία για τις γυναίκες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες χωρίς σύντροφο (π.χ. μόνες μητέρες κατ’ επιλογήν).
Ορισμένοι ειδικοί εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με την ευημερία και την ανατροφή αυτών των παιδιών. «Η υπόθεση ότι η ανατροφή ενός παιδιού σε μια οικογένεια χωρίς πατέρα δεν είναι καλή για το παιδί, βασίζεται κυρίως στην έρευνα για τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι διαζευγμένοι και τα οποία έχουν βιώσει γονικές συγκρούσεις», εξήγησε η Brewaeys. «Ωστόσο, η αρνητική επιρροή στην ανάπτυξη των παιδιών εξαρτάται περισσότερο από μια ταραγμένη σχέση γονέα-παιδιού και όχι από την απουσία του πατέρα. Οι μονογονεϊκές οικογένειες με ανύπαντρη μητέρα, έχουν συνείδηση της επιλογής να μεγαλώσουν μόνες τους το παιδί τους, σε αντίθεση με τις μητέρες που δεν το κάνουν συνειδητά. Οι έρευνες για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών των οικογενειών της ανύπαντρης μητέρας κατ’ επιλογή, είναι ελάχιστες και ειδικότερα για το αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ εκείνων και των ετεροφυλοφιλικών οικογενειών με δύο γονείς όσον αφορά στη σχέση γονέα-παιδιού, τη γονική κοινωνική στήριξη και την ευημερία των παιδιών».
Η μελέτη της Brewaeys συνέκρινε 69 ανύπαντρες μητέρων κατ’ επιλογή (που είχαν επιλέξει συνειδητά να μεγαλώσουν μόνες το παιδί τους) και 59 μητέρες από ετεροφυλόφιλες οικογένειες με ένα παιδί ηλικίας 1,5 έως 6 ετών. Οι σχέσεις γονέων-παιδιών, το δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης των μητέρων και η ευημερία των παιδιών συγκρίθηκαν μεταξύ των οικογενειακών τύπων σύμφωνα με τρία επικυρωμένα ερωτηματολόγια. Η ανάλυση κατέληξε σε τρία βασικά συμπεράσματα:
- Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στη συναισθηματική εμπλοκή ή το γονεϊκό άγχος μεταξύ των οικογενειακών τύπων.
- Οι ανύπαντρες μητέρες κατ’ επιλογή παρουσίασαν σημαντικά υψηλότερες βαθμολογίες όσον αφορά στην κοινωνική στήριξη που έλαβαν, αλλά και στην επιθυμία για περισσότερη κοινωνική στήριξη.
- Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στην εσωτερική και εξωτερική συμπεριφορά των παιδιών (ευημερία) μεταξύ των δύο τύπων οικογένειας.
Βάσει αυτών των αποτελεσμάτων, η Brewaeys ανέφερε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ανύπαντρες μητέρες κατ΄επιλογή, φάνηκε να απολαμβάνουν μια παρόμοια σχέση γονέα-παιδιού με εκείνες των ετερόφυλων οικογενειών με δύο γονείς.
Η Brewaeys εξήγησε ότι τα συστήματα υποστήριξης που είχαν οι ανύπαντρες μητέρες, ήταν είτε ανεπίσημα είτε επίσημα: το πρώτο θα μπορούσε να αποτελείται από γονείς, άλλες οικογένειες, φίλους, γείτονες ή νταντάδες, ενώ το δεύτερο περιελάμβανε καθηγητές, οικογενειακούς γιατρούς, παιδίατρους, τηλεοπτικά προγράμματα ή άρθρα για την ανατροφή των παιδιών.
«Ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο έχει ζωτική σημασία», δήλωσε η Brewaeys. «Γι’ αυτό θα πρότεινα όλες οι γυναίκες που σκέφτονται να γίνουν ανύπαντρες μητέρες κατ’ επιλογή, να επιλέξουν να έχουν δίπλα τους ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο: αδέλφια, αδελφές, γονείς, φίλους γειτόνων και να μην φοβούνται ποτέ να ζητήσουν βοήθεια».
Η Brewaeys επεσήμανε προηγούμενες μελέτες που διερευνούν το προφίλ αυτής της νέας ομάδας ανύπαντρων μητέρων. Η μεγάλη πλειοψηφία, είπε, θα προτιμούσε να έχει ένα παιδί με έναν άνδρα. Αλλά καθώς ο χρόνος γονιμότητας έληγε, επέλεξαν να το κάνουν μόνες τους. Οι περισσότερες γυναίκες στη μελέτη της είχαν οικονομική σταθερότητα, με ανώτατη εκπαίδευση και είχαν ουσιαστικές και μακροχρόνιες σχέσεις στο παρελθόν.
Πηγή: medicalxpress.com
Έρευνα: European Society of Human Reproduction and Embryology
Media contact: Christine Bauquis - christine@eshre.eu
