Μιρέλλα Κορομπίλια

Το παράδοξο της αποδοχής (A line is a dot that went for a walk - Paul Klee)

Το παράδοξο της αποδοχής (A line is a dot that went for a walk - Paul Klee)

Μιρέλλα Κορομπίλια
άνθρωπος περπατά στο δρόμο στο ηλιοβασίλεμα

Χαρτογραφώντας τον εαυτό μας στη θεραπευτική διαδικασία. Ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα μας μέσα από τον «παράδοξο» δρόμο της αποδοχής- A line is a dot that went for a walk (Paul Klee).


Οι λεγόμενες “καλές τέχνες” υπήρξαν για πολλές στιγμές στη ζωή μου το μέσο να ταξιδέψω, να αποφορτιστώ από δυσάρεστα γεγονότα, να πλάσω όνειρα ακόμη και να επικοινωνήσω με τους άλλους. Παρατηρώντας ένα από τα έργα του Paul Klee μετά από το τέλος μίας «συγκρουσιακής» συνεδρίας και νιώθοντας αρκετά φορτισμένη, έμεινα να αναρωτιέμαι τί με έχει φέρει σε αυτή την θέση του θεραπευτή και τί με έχει “προικίσει” πέρα από τις σπουδές, στη διαδρομή της ζωής μου. Τότε θυμήθηκα την φράση του Paul Klee (artist- painter)“A line is a dot that went for a walk”.( Μία γραμμή δεν είναι παρά μία κουκίδα που αποφάσισε να πάει μία βόλτα).

Πριν από χρόνια, ο Carl Rogers διαπίστωσε ότι: Το παράδοξο στη θεραπεία είναι ότι όταν αποδεχθώ τον εαυτό μου ακριβώς όπως είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω. Με άλλα λόγια η αποδοχή όλων των συναισθημάτων και των πεποιθήσεών μας, ακόμη και αυτών που παλαιοτέρα μας προκαλούσαν φόβο και τα πολεμούσαμε, είναι η αρχή μίας συνειδητής κατάστασης ώστε να βρούμε το ρόλο που θέλουμε να έχουν στη ζωή μας και να μπούμε στη διαδικασία ώστε να μετασχηματιστούν σε σύμμαχο.

Μόλις οι άνθρωποι αφεθούν , ασχοληθούν συμπονετικά με τα «φαινομενικά» ενοχλητικά στοιχεία των ψυχών τους, είναι συχνά σε θέση να απελευθερωθούν πια από τα δύσκολα συναισθήματα και τις δυσλειτουργικές πεποιθήσεις που έχουν μεταφέρει στην ζωή τους εδώ και χρόνια. Για μένα, αυτή η διαδικασία, βιώνοντας ένα είδος συμπόνιας με τα στοιχεία των ψυχών μας είναι ένα φυσικό δεύτερο βήμα της θεραπευτικής διαδικασίας. Αν αισθάνεσαι συμπόνια για κάτι, γιατί να του επιτίθεσαι ή να το αγνοείς; Γιατί να μην ασχοληθείς με αυτό και να προσπαθήσεις να το βοηθήσεις να αποκτήσει νόημα στη ζωή σου; Εξάλλου αυτό που είσαι τώρα το έπλασε η προσωπική σου διαδρομή στη ζωή.

Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι όχι μόνο να παρακολουθούμε τα συναισθήματά μας , αλλά και να τα αγκαλιάζουμε ενεργά. Αν θεωρήσουμε ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι προτροπές και οι παρορμήσεις μας προέρχονται από ένα εσωτερικό τοπίο που κατανοείται καλύτερα ως ένα είδος εσωτερικής οικογένειας, μέσα στην οποία πολλά από αυτά υποφέρουν, τότε είναι πιο λογικό να κάνουμε αυτό το επόμενο βήμα και να παρηγορήσουμε, να κρατήσουμε αυτούς τους εσωτερικούς εαυτούς - αντί να τους απομονώνουμε και να τους διαχωρίζουμε.

Όλοι, θεραπευόμενοι και θεραπευτές παράλληλα για να αρχίσουμε να εξερευνούμε αυτόν τον προφανώς χαοτικό και μυστηριώδη εσωτερικό κόσμο μπορούμε να επικεντρωθούμε σε αυτόν αρχίζοντας με γνήσια περιέργεια να θέτουμε απλά ερωτήματα. Μέσα από την διαδικασία του διαλόγου τα «προβληματικά» μέλη του εαυτού θα αρχίσουν να αναδύονται και να απαντούν. Καθώς η θεραπευτική διαδικασία συνεχίζεται, οι θεραπευόμενοι θα είναι σε θέση να διαμορφώσουν νέες σχέσεις με τα «μέλη» τους, και όχι τις πιο αποστασιοποιημένες σχέσεις που θα καλλιεργούσαν οι παλιότερες επιλογές τους όπως η άρνηση και η αποφυγή.

Μόλις ένας θεραπευόμενος εισέλθει σε έναν τέτοιο διάλογο, συνήθως θα μάθει από τα μέλη του «προβληματικού»εαυτού του ότι υποφέρουν ή ακόμη και ότι ίσως προσπαθούν να τον προστατεύσουν. Καθώς το κάνει αυτό, μετατοπίζεται από την κατάσταση του παθητικού παρατηρητή σε μια όλο και περισσότερο αφοσιωμένη θέση μέσα σε αυτό που αποκαλούμε "Εαυτό". Θέλω να πιστεύω ότι ένα άνθρωπος που δεν δέχεται απλώς τα « προβληματικά μέλη» του, αλλά έχει και μια έμφυτη σοφία δείχνοντας συνέπεια για το πώς να τα αποδεχθεί και να τα μάθει να συσχετίζονται με έναν τρόπο αποτελεσματικό, το οφείλει πρωτίστως στον εαυτό του. Οπότε ο διάλογος μετατρέπεται σε πίνακα ,οι λέξεις ζωγραφίζουν και ένας νέος κόσμος μας αποκαλύπτετε.

Ο ρόλος του θεραπευτή

 Ο θεραπευτής χρησιμεύει ως ένα μέσο δέψης, σαν δοχείο ευαισθητοποίησης που ανοίγει χώρο για τον «εαυτό» του θεραπευόμενου να αναδυθεί. Για να γίνει αυτό, οι θεραπευτές πρέπει να ενσωματώσουμε τον δικό μας πλήρη εαυτό, ενεργώντας ως ένα εργαλείο συντονισμού για να ξυπνήσουμε τον «πολλαπλό-εαυτό» του θεραπευόμενου και να δεχτούμε τη δική του απήχηση. Για να επιτευχθεί αυτό , οι θεραπευτές πρέπει να έχουμε επίγνωση των δικών μας «μελών» του εαυτού καθώς συνεργαζόμαστε με τους θεραπευόμενους μας, αναγνωρίζοντας ότι η μεταβίβαση και η αντίθετη (αντι)μεταβίβαση είναι, σε κάποιο επίπεδο, ένας συνεχής χορός που διαδραματίζεται πίσω από τα παρασκήνια. Θεραπευτές και θεραπευόμενοι μέσα από τη διαδικασία αναγκαστικά πυροδοτούμε ο ένας στον άλλον μνήμες.

Η αναπόδραστη πραγματικότητα της θεραπείας είναι ότι, αν κάνουμε την διαδικασία πλαισιωμένα, με ενσυναίσθηση και ειλικρίνεια οι θεραπευόμενοι θα κάνουν όλα τα είδη προκλητικών πράξεων και θα μας δοκιμάζουν επανειλημμένα. Θα αντισταθούν, θα θυμούνται και θα κρίνονται, θα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από εμάς, θα μιλούν αδιάκοπα, ακόμη και θα συμπεριφέρονται επικίνδυνα μεταξύ των συνεδριών, θα δείχνουν έντονη ευπάθεια, θα μας εξιδανικεύουν, θα μας επιτεθούν και ίσως θα επιδείξουν εκπληκτικό ναρκισσισμό και εγωκεντρισμό.

Μερικές από αυτές τις αντιδράσεις οφείλονται στο γεγονός ότι κάποιοι από εμάς έχουμε μέρη του εαυτού τους σφυρηλατημένα από τις σχέσεις με τους κακούς «φροντιστές» της ζωής μας, κάνοντας μας να έχουμε κολλήσει στο παρελθόν και καθώς αισθανόμαστε εκτεθειμένη την καρδιά μας, όλα αυτά αναφλέγονται. Ο θεραπευτής εκείνη τη στιγμή αναδεικνύει στον θεραπευόμενο μια πρόσκληση: Όλα τα μέλη του εαυτού μας είναι ευπρόσδεκτα! Από τις πιο σκοτεινές γωνιές των ψυχών μας, πτυχές των θεραπευόμενων που άλλοι δεν βλέπουν ποτέ να εμφανίζονται σε όλη την τρελή δόξα τους, αναδεικνύονται και αυτό είναι καλό. Όταν δεν είμαστε συγκλονισμένοι από τα δικά μας “φορτισμένα αρνητικά” μέλη και μπορούμε να παραμείνουμε αντικειμενικοί, οι θεραπευόμενοι μπορούν να γνωρίσουν τι συμβαίνει μέσα τους, και η θεραπεία έρχεται.

Η θεραπευτική διαδικασία με αυτόν τον τρόπο μπορεί να είναι μια έντονη και δύσκολη δουλειά που απαιτεί τακτικά να βγαίνω από τη συναισθηματική ζώνη άνεσης και να βιώσω "μέρη" στον εαυτό μου και στους θεραπευόμενους μου που διαφορετικά θα ήθελα να αποφύγω. Ταυτόχρονα, όμως, αισθάνομαι ευλογημένη να μπορώ να συνοδεύσω τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται σε εσωτερικές διαδρομές διαβαίνοντας ανάμεσα σε εφιάλτες και φοβίες , όσο και στη συνεχή υπενθύμιση του τι σημαίνει να είσαι απόλυτα ανθρώπινος.

Σε εκείνες τις στιγμές, δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα άλλο παρά το θαυμασμό που νιώθω να συντροφεύω το βλέμμα της κουκίδας στην αναγνώριση της πορείας της , αυτής της δικής της μοναδικής γραμμής. Εξάλλου θυμηθείτε ότι στο παιχνίδι με τις τελείες και τους αριθμούς έπρεπε να τις ενώσεις όλες και με την σωστή σειρά για να σου αποκαλυφθεί η κρυμμένη εικόνα. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να δεΙ την ζωή του με όλους τους εναλλακτικούς τρόπους που μπορεί να συστηθεί μέσα από την δική του πολύτιμη «γραμμή». Μπορεί να σχηματίζει σχήματα, πρόσωπα, ζώα ή ότι άλλο φαντάζεστε. (Παρατηρείστε τον πίνακα και αφεθείτε).

insula dulcamara.jpg


the therapy network logo

 

Επισκεφθείτε το TherapyNetwork.eu και παρακολουθήστε επιμορφωτικές συνεδρίες με τους πιο γνωστούς θεραπευτές να διδάσκουν την τέχνη της ψυχοθεραπείας.

 

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...