“Όταν με αποκαλείτε χρήστη υπηρεσίας, αυτό ακυρώνει την εμπειρία μου ως ένα άτομο με μια σοβαρή, δυνητικά απειλητική για τη ζωή ασθένεια”. Μήπως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη την πολιτική ορθότητα για τους ψυχικά ασθενείς;
Δεν είμαι γενικά, ο τύπος του ανθρώπου που γκρινιάζει για «την πολιτική ορθότητα που τρελάθηκε».
Κατά τη γνώμη μου, είναι μια έκφραση που συχνά χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τον περιστασιακό ρατσισμό, το σεξισμό ή την ομοφοβία και αυτό δεν είναι ποτέ καλό.
Αλλά πραγματικά πραγματικά μισώ τον τρόπο με τον οποίο οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας επιμένουν να αναφέρονται σε ασθενείς όπως εμένα ως «χρήστες υπηρεσιών» ή ακόμα χειρότερα, «πελάτες».
Ξέρω ότι αυτοί οι όροι υποτίθεται ότι είναι ενισχυτικοί της προσπάθειας και αποστιγματοποιούν. Η θεωρία είναι ότι η λέξη «ασθενής» υποδηλώνει ότι είμαστε α) άσχημα και β) παθητικοί, ενώ αναφερόμενοι σε εμάς ως «πελάτες» ή «χρήστες υπηρεσιών» υποδηλώνει ότι έχουμε τον έλεγχο της θεραπείας μας.
Αλλά όποιος έχει περάσει από το σύστημα ψυχικής υγείας γνωρίζει ότι αυτό απλά δεν ισχύει.
Όταν βρίσκεστε υπό τη φροντίδα των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, οι ευκαιρίες να έχετε το λόγο στη θεραπεία σας, είναι ελάχιστες.
Βέβαια, μπορεί να ζητήσουν τις απόψεις μας συμπληρώνοντας κουτάκια σε ερωτηματολόγια, αλλά ρεαλιστικά, οι «υπηρεσίες» που λαμβάνουμε υπαγορεύονται από προϋπολογισμούς και πόρους.
Θεωρούμαι «πελάτης» όταν πηγαίνω στο κομμωτήριο ή σε ένα εμπορικό κατάστημα. Είμαι χρήστης μίας υπηρεσίας όταν πηγαίνω στη βιβλιοθήκη ή πληρώνω τα δημοτικά τέλη μου.
Αλλά όταν βλέπω τον ψυχίατρό μου σε τακτική επίσκεψη για να δούμε τη φαρμακευτική αγωγή μου ή όταν επικοινωνώ με τον συντονιστή του πλαισίου που με φροντίζει, τότε είμαι ασθενής.
Ας το παραδεχτούμε, η θεραπεία ψυχικής ασθένειας είναι αρκετά πρόχειρη.
Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία έχουν δει τους προϋπολογισμούς τους να συρρικνώνονται κατά πολλά εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία χρόνια και πολλοί ασθενείς μένουν χωρίς ιατρική βοήθεια.
Αν λάμβανα υπηρεσίες από οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία που υπολειτουργούσε τόσο πολύ, θα δημιουργούσα φασαρία και θα απαιτούσα πίσω τα χρήματά μου.
Οπότε το να με αποκαλείτε «χρήστη υπηρεσίας» ή «πελάτη» είναι ένας πλήρης εσφαλμένος χαρακτηρισμός, διότι σημαίνει ότι έχω επιλογές και οι απόψεις μου έχουν αξία, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχω άλλη επιλογή από το να δεχτώ ό,τι ελάχιστη παροχή θεωρούν άλλοι σαν κατάλληλη.
Κατά ειρωνικό τρόπο, πιστεύω ότι το να αποκαλούν τους ασθενείς ψυχικής υγείας «πελάτες» ή «χρήστες υπηρεσιών» ενισχύει πραγματικά στο στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια, αντί να το μειώσει.
Τα κάνουν να φαίνονται λίγο μυστικά, σαν το να είναι κανείς ασθενής ψυχικής υγείας είναι τόσο ταμπού που πρέπει να το μεταμφιέσουμε σαν κάτι λιγότερο απειλητικό.
Η συνέπεια είναι ότι ο ασθενής = κακός, αλλά ο χρήστης υπηρεσιών = καλός.
Θα εφαρμόζαμε τις ίδιες αρχές στα προβλήματα σωματικής υγείας; Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τα άτομα ως «πελάτες του διαβήτη» ή «χρήστες υπηρεσιών καρκίνου»; Δεν νομίζω.
Αυτό με οδηγεί στο τελευταίο μου θέμα - και αυτό είναι το γεγονός ότι η ψυχική ασθένεια είναι μια ασθένεια.
Μια ασθένεια που πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο σεβασμό και σοβαρότητα όπως οι σωματικές ασθένεις.
Θέλω να αναφέρομαι ως ασθενής ψυχικής υγείας επειδή ο όρος αυτός αναγνωρίζει ότι δεν είμαι καλά. Ανακοινώνει σαφώς ότι ένα μέρος του σώματός μου είναι άρρωστο και χρειάζεται θεραπεία.
Όταν με αποκαλείτε χρήστη υπηρεσίας, αυτό ακυρώνει την εμπειρία μου ως ένα άτομο με μια σοβαρή, δυνητικά απειλητική για τη ζωή ασθένεια.
Συνειδητοποιώ ότι διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις και, χωρίς αμφιβολία, κάποιοι αισθάνονται ότι το να είσαι χρήστης υπηρεσιών ή πελάτης είναι πιο ευχάριστο από το να είσαι ασθενής.
Ωστόσο, οι στατιστικές δείχνουν ότι δεν είμαι μόνος: το 77% των ασθενών ψυχικής υγείας προτιμούν να αναφέρονται ως ασθενείς.
Έτσι, κάντε μου μια χάρη, και αφήστε τους ευφημισμούς, παρακαλώ.
Δεν ντρέπομαι να είμαι ασθενής ψυχικής υγείας και κανείς άλλος δεν χρειάζεται να το κρύψει για λογαριασμό μου.
Συγγραφέας: Lucy Dimbylow
Πηγή: metro.co.uk
Δείτε περισσότερα για την έρευνα εδώ.
Aπόδοση – Επιμέλεια: Psychologynow.gr
