Μια βραβευμένη ταινία μικρού μήκους.
Όταν πρόκειται για τη σύγχρονη κοινωνία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μας λένε πώς να ζήσουμε και πως θα πρέπει να μοιάζουν οι ζωές μας. Όταν γεννιόμαστε, οι γονείς μας επιβάλλουν τις ιδέες και τις πεποιθήσεις σε εμάς για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και μετά συνήθως εισερχόμαστε στο δημόσιο σχολικό σύστημα. Εκεί, δυστυχώς, πολλές φυσικές και εγγενείς δημιουργικές ικανότητες πεθαίνουν.
Σε πολλές περιπτώσεις, το σχολικό σύστημα δεν υποστηρίζει τα δώρα της τέχνης, της μουσικής, της ποίησης κ.λπ. Αντίθετα, ενισχύει πιο λογικούς αναλυτικούς τρόπους γνώσης, όπως τα μαθηματικά, την επιστήμη και τη απομνημόνευση. Σίγουρα, αυτά είναι σημαντικά δώρα και πρέπει να γιορτάζονται, αλλά δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι σε αυτό το καλούπι. Και τότε τι συμβαίνει με αυτά τα δώρα που παραμένουν αναξιοποίητα και ποτέ δεν προωθήθηκαν στον κόσμο για να τα απολαύσουν όλοι; Λοιπόν, η κοινωνία θέλει να πιστεύουμε ότι αυτά τα δώρα δεν ταιριάζουν στο σύστημά μας και δεν μπορούμε να ζήσουμε μέσα από τη χρήση τους. Είναι μία αινιγματική κατάσταση.
Αυτό το βραβευμένο βίντεο, αγγίζει επίσης τη γονική μέριμνα και πόσο σημαντικό είναι να παρατήσετε την ιδέα ενός επιθυμητού αποτελέσματος για τα παιδιά σας και να τα αφήσετε να καταλάβουν από μόνα τους τι είναι αυτό που θα ήθελαν να κάνουν. Φυσικά κάθε γονέας θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι κάτι που είναι καλό για μας δεν είναι αναγκαστικά το καλύτερο για τα παιδιά μας. Πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε το επίπεδο στο οποίο υποκύπτουμε και στις πιέσεις της κοινωνίας. Κάποια στιγμή χρειάζεται να το αφήσουμε μόνο του, να το εμπιστευτούμε και εκείνο θα βρει το δρόμο του.
Πηγή: collective-evolution.com
