Η ιταλική ταινία «Perfetti Sconosciuti» (2016) του Paolo Genovese, στην οποία βασίστηκε η ελληνική «Τέλειοι ξένοι» (2016) σε σκηνοθεσία Θ. Αθερίδη, έχει μότο ότι «Όλοι μας έχουμε 3 ζωές: μια δημόσια , μια προσωπική και μια κρυφή ζωή». Είναι όντως αλήθεια;
Μια παρέα φίλων -3 ζευγάρια και 1 εργένης- μαζεύονται στο σπίτι του ενός ζευγαριού για να δειπνήσουν ένα βράδυ με μια σπάνια έκλειψη σελήνης. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς αποφασίζουν να παίξουν ένα παιχνίδι: θα έχουν τα κινητά τους ανοιχτά και θα διαβάζουν φωναχτά ό,τι μήνυμα ή email λάβουν, ενώ τα τηλεφωνήματα που θα δεχτούν θα μπουν σε ανοιχτή ακρόαση. Όλοι θεωρούν ότι δεν έχουν να κρύψουν τίποτα ούτε από τους συντρόφους τους αλλά ούτε και από τους φίλους τους.Το παιχνίδι ξεκινά!
«Όλοι μας έχουμε 3 ζωές: μια δημόσια , μια προσωπική και μια κρυφή ζωή» είναι το μότο της ταινίας. Είναι όντως αλήθεια;
Στη ζωή μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε κοινωνικοποιούμαστε∙ αρχικά μέσα στην οικογένεια και στη συνέχεια μέσα στην κοινωνία. Το σχολείο, η γειτονιά, η ευρύτερη οικογένεια μας φέρνουν δίπλα σε ανθρώπους άλλοτε τυχαία και άλλοτε με δική μας επιλογή. Ερχόμαστε κοντά με συντρόφους, φίλους, γείτονες, συναδέλφους, παρέες, ανταλλάζουμε απόψεις, μοιραζόμαστε τις ζωές μας, τις στιγμές και τις εμπειρίες μας αλλά πόσο μπορούμε πραγματικά να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας; Οι κοινές εμπειρίες ζωής από τη μια δημιουργούν στενούς και ισχυρούς δεσμούς, από την άλλη, με μια πιο προσεκτικότερη ματιά, πόσο αληθινοί είναι αυτοί οι δεσμοί;
Πόσο ανοιχτά μπορούμε να εκφράσουμε φόβους, αγωνίες, δυσαρέσκειες, ακόμα και απέχθεια; Πόσο ελεύθερα αναφέρουμε τη γνώμη μας και την άποψή μας όταν ξέρουμε ότι μπορεί να δυσαρεστήσει κάποιον οικείο μας; Δε μιλάμε γιατί φοβόμαστε τις αντιδράσεις των άλλων; Ότι θα μας απορρίψουν, ότι θα μείνουμε μόνοι; Θα χαθεί η καλή μας εικόνα ή οι ισορροπίες που έχουμε μάθει να υπάρχουν στη ζωή μας;
Από την άλλη, πόσο αλλάζει η εικόνα και η ιδέα που έχουμε για ένα άτομο όταν μάθουμε κάτι που κρατούσε κρυφό; Θα παίξει ρόλο η νέα πληροφορία αν αφορά την σεξουαλική του ταυτότητα, τα όνειρα του, την προσωπική του ζωή, τον τρόπο που μεγαλώνει τα παιδί του κάποιος που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε καλά έως τώρα; Στην ταινία όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο βγαίνοντας στο φως. Προσωπικές επιλογές, κρυφές ερωτικές ζωές, σχέσεις γονιών-παιδιών που άλλο δείχνουν και άλλο είναι, σεξουαλικές προτιμήσεις, επαγγελματικές πρακτικές. Σε ένα βράδυ όλα ανατρέπονται μέσα από ένα «αθώο» παιχνίδι που παίρνει επικίνδυνη τροπή.
Θέλει μεγάλο κουράγιο να είσαι ειλικρινής και αυθεντικός. Να λες αυτό που νιώθεις και σκέφτεσαι και ταυτόχρονα να δίνεις χώρο στον σύντροφο, τους φίλους, την οικογένεια ώστε να υπάρξουν όπως είναι πραγματικά. Να μπορούν να σε ακούσουν και να μπορείς να τους ακούσεις κι εσύ με τη σειρά σου. Η αυθεντική επικοινωνία χρειάζεται μια σειρά πραγμάτων για να επιτευχθεί: να γνωρίζεις πραγματικά ποιος είσαι και τι πιστεύεις, να είσαι σε επαφή με το συναίσθημά σου ώστε να μπορείς να το εκφράσεις και να στέκεσαι απέναντι σε κάθε σχέση με αγάπη και θέληση να καλλιεργηθεί και να πετύχει.
Αυτό σημαίνει ότι επιβάλλεται να διατηρείς ανοιχτό πνεύμα και κατανόηση για όσα θα ακούσεις από τον συνομιλητή σου. Η όποια πληροφορία λάβεις να μη γίνεται αιτία να χαλάσει μια σχέση αυτόματα, αλλά να δίνεις στον εαυτό σου τον χρόνο και τον χώρο να την επεξεργαστεί και με σύνεση να αποφασίσεις αν η νέα ανακάλυψη για έναν δικό σου άνθρωπο θα αλλάξει και τη σχέση σας.
«Είμαι άνθρωπος και τίποτα το ανθρώπινο δε μου είναι ξένο» λέει ο Τερέντιος. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, κάθε φορά που βιαζόμαστε να κρίνουμε και να απορρίψουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο επειδή δε συμφωνούμε με την αλήθεια του, ποια είναι η δική μας αλήθεια και πόσο θαρραλέα την υπηρετούμε.
