Ο χορός, πέρα από μια μορφή τέχνης κι ένα εργαλείο επικοινωνίας, μπορεί να είναι μια διαδικασία χειραφέτησης. Ο χορός των ανθρώπων με αναπηρία έχει έναν τέτοιο συμβολισμό.
Σε μια κοινωνία όπου η αναπηρία θεωρείται μειονεξία και αντιμετωπίζεται με λύπη και απομόνωση, ο χορός δημιουργεί ρωγμές. Δείχνει πώς το ανάπηρο σώμα μπορεί να χορεύει, να εκφράζεται, να αποδομεί τα στερεότυπα και να διεκδικεί αληθινές συνθήκες πρόσβασης και ισότητας.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που η Κρατική Σχολή Χορού επιμένει να συντηρεί τη ρατσιστική διάταξη περί αρτιμέλειας, αρκετοί άνθρωποι με αναπηρία αρνούνται την παθητική αποδοχή μιας πραγματικότητας διακρίσεων. Γίνονται ορατοί, χορεύουν και περνούν καλά.
Ο Ανδρέας Κολίσογλου είναι ψυχολόγος, χορευτής και αντιμετωπίζει εκ γενετής ένα πρόβλημα κινητικής αναπηρίας. Μαζί με τη Βασιλική Δρίβα και τη Χρύσα Καριεντίδου, αποτελούν μια μικτή ομάδα χορού και παρουσιάζουν τη χορογραφία «Τα Σώματα και οι Λέξεις».
Δείτε τη χορογραφία εδώ.
