3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.
Η ψυχολογική υποστήριξη και παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους με μια νέα μορφή αναπηρίας να προχωρήσει μέσα από τα στάδια της αναπηρίας και να τους βοηθήσει να επιλύσουν τυχόν δυσκολίες που μπορεί να βιώσουν στην πορεία.
Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν μία μορφή αναπηρίας για πρώτη φορά στη ζωή τους, βιώνουν έντονο άγχος: καλούνται να αντιμετωπίσουν τις μεταβάσεις της ζωής, να εκτιμήσουν τις αλλαγές και να ετοιμαστούν για τα προβλήματα της αναπηρίας στο υπόλοιπο της ζωής τους.
Από κοινωνιολογική άποψη, οι άνθρωποι που βιώνουν την αναπηρία για πρώτη φορά, πρέπει επίσης να ασχοληθούν με το ρόλο των οικογενειακών, διαπολιτισμικών θεμάτων και προσαρμογών, τις συνέπειες της αρνητικής συμπεριφοράς έναντι των ανθρώπων με αναπηρία στο σύνολό τους και τους ρόλους των επαγγελματιών που εργάζονται για να τους βοηθήσει με την προσαρμογή.
Το σύστημα ζωής και διαβίωσης τους έχει αλλάξει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να υπομείνουν μια διαδικασία προσαρμογής και αυτοαξιολόγησης.
Η εμπειρία ενός τραυματισμού που οδηγεί σε μια ψυχολογική ή σωματική αναπηρία, είναι παρόμοια με μία διαδικασία πένθους και μπορεί να εξομοιωθεί με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Η διαδικασία πένθους μπορεί να περιλαμβάνει προσαρμογή στην αναπηρία που αντιμετωπίζει το άτομο και μπορεί να χωριστεί σε μια σειρά τεσσάρων σταδίων: σοκ, άρνηση, θυμό/κατάθλιψη και προσαρμογή/αποδοχή.
Ο άνθρωπος με αναπηρία θα βιώσει όλα τα στάδια αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Οι άνθρωποι με νέες μορφές αναπηρίας περνούν από αυτά τα στάδια με τους δικούς τους ρυθμούς και μπορούν να παραλείψουν πλήρως τα στάδια. Υπάρχει μια δυσκολία όταν ο άνθρωπος έχει πρόβλημα με την επίλυση ενός από τα στάδια ή παραμένει «κολλημένος» σε ένα από αυτά. Όταν συμβεί αυτό, παρεμποδίζεται η περαιτέρω πρόοδος προς την προσαρμογή και την αποδοχή.
Η νέα εμπειρία της αναπηρίας και η ψυχολογική παρέμβαση
Η ψυχολογική παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο με μια νέα μορφή αναπηρίας να προχωρήσει μέσα από τα στάδια της αναπηρίας και να τον βοηθήσει να επιλύσει τυχόν δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει στην πορεία του.
Η ψυχολογική παρέμβαση στοχεύει και βοηθά στην αύξηση της αυτοεκτίμησης και της εμπιστοσύνης του ατόμου. Η Γνωστική Θεραπεία Συμπεριφοράς (ΓΣΘ) είναι κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει με τις υποθέσεις που μπορεί να έχει ο άνθρωπος σχετικά με την εμφάνιση ή τη σωματική λειτουργία του.
Οι γνωστικές προσεγγίσεις μέσω αυτής της μορφής θεραπείας παρέχουν μια μέθοδο εστίασης σε βασικά ζητήματα της διαδικασίας προσαρμογής, συμβάλλοντας στη μείωση της τάσης του ανθρώπου να μεγεθύνει τους κινδύνους που σχετίζονται με νέες δραστηριότητες, καθώς επίσης και να βοηθήσει στην αλλαγή κάθε συστήματος πεποιθήσεων που μπορεί να έχει ο άνθρωπος που εμποδίζει την προσαρμογή του.
Ο χρόνος που ένας άνθρωπος με μια νέα μορφή αναπηρίας μπορεί να δαπανήσει για την θεραπεία της ΓΣΘ, εξαρτάται από τον τύπο της αναπηρίας που αντιμετωπίζει και την ικανότητα αντιμετώπισης που διαθέτει.
Άνθρωποι με Αναπηρίες: Είστε ακόμα ο εαυτός σας
Η αναπηρία δεν αλλάζει έναν άνθρωπο. Αντί αυτού, η αναπηρία απειλεί τις έννοιες που έχει ο άνθρωπος για το ποιος είναι. Οι άνθρωποι φέρνουν στην αναπηρία τους οποιονδήποτε συνδυασμό πεποιθήσεων, συμπεριφοράς, ταλέντου, χαρίσματος, φόβων ή κοινωνικών δεξιοτήτων που έχουν ή έχουν την ικανότητα να αναπτύσσονται. Το ποιος είναι ένας άνθρωπος επηρεάζει την ικανότητά του να προσαρμόζεται στην αναπηρία.
Ένα από τα κοινά ερωτήματα που θέτουν οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι: «Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω». Ίσως το πρώτο πράγμα που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να καταλάβει ότι ένας άνθρωπος με αναπηρία είναι το ίδιο πρόσωπο που ήταν πριν βιώσει τη μορφή της αναπηρίας. Είναι σημαντικό να μην τους αντιμετωπίζετε διαφορετικά απλά επειδή έχουν μια μορφή αναπηρίας. Μην περιμένετε να είναι πιο αδύναμοι ή ισχυρότεροι και μην εκπλαγείτε αν έχουν βρει νέες ιδιότητες μέσα τους που δεν έχουν προηγηθεί.
Η εμπειρία μιας μορφής αναπηρίας φέρνει στην επιφάνει το θέμα της «εύρεσης του εαυτού του». Μερικοί άνθρωποι υπερηφανεύονται για τα πράγματα που μαθαίνουν για τον εαυτό τους μέσω της εμπειρίας της αναπηρίας. Εκτιμούν τον τρόπο με τον οποίο η αναπηρία συμβάλλει στον προσδιορισμό των αξιών τους.
Ορισμένες ψυχολογικές προσαρμογές έχουν ελάχιστη σχέση με την αναπηρία που αντιμετωπίζει κάποιος. Είναι θέματα που ο καθένας μας κάνει. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος μπορεί να απογοητευτεί επειδή δυσκολεύεται πολύ να βρει κάποιον που αγαπά και πιστεύει ότι είναι η αιτία της μοναξιάς του είναι η αναπηρία.
Ωστόσο, αυτό αποτελεί ένα ζήτημα για πολλούς ανθρώπους, είτε αντιμετωπίζουν μια μορφή αναπηρίας είτε όχι. Είναι σημαντικό για τα άτομα με αναπηρίες να αποφεύγουν να κάνουν την αναπηρία έναν αποδιοπομπαίο τράγο για θέματα που θα μπορούσαν να πάνε καλά στη ζωή τους ούτως ή άλλως.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων με αναπηρίες, η αναπηρία δεν καθορίζει ποιοι είναι. Είναι κάτι που αντιμετωπίζουν όταν είναι απαραίτητο να βιώσουν την αναπηρία. Ένας άνθρωπος με αναπηρία είπε σε ένα λόγο του, ότι ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή είναι ουσιαστικά ανάπηρη επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί ειρηνικά, κάτι που συνέβαινε πάντα και θα συνεχίσει να είναι και στο μέλλον. Η ερώτηση τότε αλλάζει και γίνεται: «Τι είναι φυσιολογικό;».
Πηγή: disabled-world.com
Απόδοση – Επιμέλεια: Psychologynow.gr
