Αυτές οι στρατηγικές του Σοπενάουερ έχουν μεγάλη δύναμη να μας εξαπατήσουν κι αν δεν τις εξετάσουμε σε βάθος, μπορεί να μας παρασύρουν.
Οι παραπλανητικοί τρόποι αντιπαράθεσης του Άρτουρ Σοπενάουερ αποτελούν μια συλλογή από συχνά χρησιμοποιούμενες πλάνες. Αυτές οι στρατηγικές έχουν μεγάλη δύναμη να μας εξαπατήσουν κι αν δεν τις εξετάσουμε σε βάθος, μπορεί να μας παρασύρουν.
Αυτού του είδους τα επιχειρήματα έχουν παρατηρηθεί και αναλυθεί από τα αρχαία χρόνια. Εκείνο που τα κάνει ξεχωριστά είναι το ότι μπορούν να παραπλανήσουν την κρίση μας σε μια επιφανειακή ανάλυση εγκυρότητας. Συνεπώς, μπορεί να τα χρησιμοποιούμε και να τα θεωρούμε έγκυρα, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι κρύβουν μια παγίδα. Ωστόσο, όταν τα ελέγχουμε σε βάθος, ανακαλύπτουμε ότι είναι ψευδή.
Ο Άρθουρ Σοπενάουερ ήταν ένας από τους φιλοσόφους που ανέλαβαν να εξερευνήσουν αυτούς τους παραπλανητικούς τρόπους επιχειρηματολογίας. Στδιαλοην πραγματικότητα, αυτοί οι τρόποι διαμόρφωσαν τη βάση του έργου του Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο. Οι πλάνες που αναφέρει στο έργο του είναι όλες ενδιαφέρουσες και μερικές πολύ αστείες. Ο φιλόσοφος θέλησε να παρουσιάσει φόρμουλες για να μη χάνει κάποιος σε μια αντιπαράθεση.
Ενίσχυση
Αυτός ο μηχανισμός δεν έχει να κάνει με την επέκταση ή τη διεύρυνση μιας ιδέας, αλλά με την αύξησή της. Δεν έχει σημασία αν η ιδέα το αξίζει ή όχι. Ο σκοπός είναι να τεθεί σε κίνηση ένας από τους παραπλανητικούς τρόπους αντιπαράθεσης. Για να γίνει αυτό, το άτομο που επιχειρηματολογεί μπορεί να χρησιμοποιήσει διαφορετικές μεθόδους. Για παράδειγμα, μπορεί να αλλάξει τον επιτονισμό ή να αναδιατυπώσει το επιχείρημα.
Ομώνυμα
Αυτός είναι ένας άλλος παραπλανητικός τρόπος για να επιχειρηματολογείς. Αποτελείται από το να χρησιμοποιείς μια λέξη που το νόημά της αλλάζει ανάλογα με το πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, το άτομο εφαρμόζει το νόημα που ταιριάζει με το ψέμα του.
Γενίκευση και σχετικότητα
Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο που επιχειρηματολογεί παίρνει μια δήλωση που έχει διατυπωθεί με σχετικό τρόπο και την εφαρμόζει σε ένα σύνολο ή σε όλες τις περιστάσεις.
Προσυλλογισμός
Αυτό είναι μια σειρά συλλογισμών, όπου ο ένας μπορεί να φαίνεται ότι είναι λογική συνέπεια του άλλου, αν και αυτό δεν ισχύει απαραίτητα.
Ψευδείς προκείμενες
Αυτό προκύπτει όταν η δήλωση από την οποία καταλήγουμε σε κάτι δεν είναι αληθής.
Petitio principii (κυκλικό επιχείρημα, θέτω ως αξίωμα αυτό που πρέπει να αποδειχτεί)
Αυτό είναι μια μορφή συλλογισμού, στην οποία μια δήλωση ήδη περιέχει το έμμεσο συμπέρασμα που πρέπει να βγει από αυτή.
Διαβάστε σχετικά: 10 άσχημες φράσεις που υπονομεύουν μία συζήτηση
Κυκλικό ερώτημα
Αυτό είναι να προκαλείς τη συμφωνία του άλλου μέσω εσφαλμένων ερωτημάτων. «Λες ότι δεν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν είπες “Θεέ μου!” πριν λίγο, όταν ήσουν αγχωμένος;».
Εκνευρίστε τον αντίπαλο
Αυτό είναι η υιοθέτηση στάσεων ή η έκφραση ιδεών με μοναδικό σκοπό να ενοχληθεί ο αντίπαλος. Με αυτό τον τρόπο, θα χάσει τον έλεγχο, ενώ αυτός που επιχειρηματολογεί θα τονίσει τη δική του αρετή, καθώς ο ίδιος δεν έχασε τον έλεγχο.
Ερωτήματα με χαλαρή σύνδεση
Αυτό σημαίνει να μπερδεύεις τον αντίπαλο κάνοντας ερωτήσεις σε παράλογη σειρά. Ο στόχος είναι η πρόκληση σύγχυσης.
Επιχειρήματα ενάντια στο άτομο
Αυτό συμβαίνει όταν ένα επιχείρημα αμφισβητείται μέσω του τεχνάσματος της δυσφήμισης του αντιπάλου.
Μετατόπιση του θέματος
Αυτό προκύπτει όταν ένας από τους συνομιλητές συνειδητοποιεί ότι ο άλλος έχει παραθέσει αρκετά επιχειρήματα για να κερδίσει. Τότε, αποφασίζει να αλλάξει ξαφνικά το θέμα, για να αποφύγει να συμφωνήσει με τον άλλο.
Πλάνη ψευδούς (ή αμφισβητήσιμης) αιτίας
Προκύπτει όταν κάτι που έγινε θεωρείται λανθασμένα ως η αιτία για κάτι άλλο. Έχει δύο μορφές:
Αμφισβητήσιμη αιτία: Μια εξήγηση που τοποθετεί λανθασμένα την αιτία για ένα φαινόμενο σε ένα άλλο, το οποίο σχετίζεται μόνο ελαφρώς.
Ψευδής αιτία (ή συμπτωματικός συσχετισμός): Αυτό περιλαμβάνει μια αμφισβητήσιμη αιτία και λανθασμένα ερμηνεύει τη χρονική σειρά ως αιτιώδη σύνδεση.
Επιχείρημα με βάση το αντίθετο
Όταν εκφράζεις αντίθεση σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, για να ακυρώσεις ένα γενικό συμπέρασμα, όταν το πρώτο δεν έχει την εγκυρότητα να διαψεύσει το δεύτερο. Για παράδειγμα, κάποιος λέει ότι υπάρχει μια ασθένεια που προσβάλλει πολύ κόσμο. Κάποιος άλλος απαντά ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει κανέναν που να αρρώστησε από αυτή, άρα η ασθένεια δεν υπάρχει.
Αυτοί οι παραπλανητικοί τρόποι αντιπαράθεσης είναι παγίδες στις οποίες όλοι μπορούμε να πέσουμε κάποια στιγμή. Ως μορφή διανοητικού παιχνιδιού, έχουν κάποια εγκυρότητα. Ωστόσο, σίγουρα δεν αξίζει να τους χρησιμοποιεί κανείς απλώς και μόνο για να ικανοποιεί μια παιδική επιθυμία να έχει δίκιο.
Απόδοση - Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
