Τα προβλήματα υγείας αποτελούν τη βασικότερη αιτία μοναξιάς στους ηλικιωμένους και μία νέα, μεγάλη έρευνα τα συσχετίζει με τις δυσμενείς συνθήκες που είχαν ως παιδιά.
Η μοναξιά αποτελεί ένα θέμα αυξανόμενου ενδιαφέροντος την τελευταία δεκαετία, καθώς έχει αποδειχθεί ότι συνδέεται με προβλήματα υγείας και ότι αυξάνεται με την ηλικία. Επίσης, σχετίζεται με τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών παθήσεων, την επιδείνωση της σωματικής υγείας, το μειωμένο προσδόκιμο ζωής και την αυξημένη χρήση υγειονομικής περίθαλψης.
Στη συγκεκριμένη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μεγάλη διεθνή Έρευνα για την Υγεία, τη Γήρανση και τη Συνταξιοδότηση στην Ευρώπη (SHARE), η οποία συλλέγει πληροφορίες από άτομα σε όλη την Ευρώπη ηλικίας 50 ετών και άνω σχετικά με την υγεία τους, την κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση και τα κοινωνικά και οικογενειακά τους δίκτυα. Για την μέτρηση της μοναξιάς χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα μοναξιάς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (UCLA).
Η ερευνήτρια Σόφι Γκουθμούλερ διαπίστωσε ότι τα προβλήματα υγείας αποτελούν τη βασικότερη αιτία μοναξιάς στους ηλικιωμένους με ποσοστό 43,32%, ενώ η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης προς αυτούς αντιπροσωπεύει το 27,05%, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας το 10,42% και οι συνθήκες ζωής κατά την παιδική ηλικία το 7,50%.
Οι πιθανότητες μοναξιάς στην ηλικία των 50 ετών και άνω ήταν 1,24 φορές υψηλότερες για τα άτομα που είχαν σπάνια ή δεν είχαν ποτέ φίλους στην παιδική τους ηλικία σε σχέση με εκείνους που είχαν πιο συχνά φίλους, 1,34 φορές υψηλότερες για εκείνους που είχαν μέτρια ή κακή σχέση με τη μητέρα τους ως παιδιά σε σχέση με εκείνους που είχαν άριστη σχέση, και 1,21 φορές υψηλότερες για όσους μεγάλωσαν σε φτωχό νοικοκυριό σε σχέση με εκείνους που μεγάλωσαν σε πλούσιο νοικοκυριό.
Διαβάστε σχετικά: Στρατηγικές Διαχείρισης της μοναξιάς
Επιπλέον, η μοναξιά ήταν 1,20 φορές πιο συχνή σε άτομα με νευρωτική προσωπικότητα σε σχέση με άτομα που σημείωναν υψηλά ποσοστά ευσυνειδησίας, εξωστρέφειας και φιλικής διάθεσης.
Σύμφωνα με την Γκουθμούλερ, τα ευρήματα της εν λόγω μελέτης επιβεβαιώνουν τη σημασία των κοινωνικών δικτύων και της κοινωνικής υποστήριξης στην τρίτη ηλικία, καθώς και των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας και των συνθηκών ζωής κατά την παιδική ηλικία.
Η ίδια καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πρώιμες παρεμβάσεις είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση της μοναξιάς των ηλικιωμένων και ότι οι παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην αύξηση της κοινωνικής υποστήριξης αργότερα στη ζωή πρέπει να προσαρμόζονται σε όλους τους τύπους προσωπικότητας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, από τη μελέτη διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση της υγείας και η κοινωνική υποστήριξη σε μεγαλύτερη ηλικία είναι οι δύο κύριοι παράγοντες που συσχετίζονται με τη μοναξιά σε άτομα άνω των 50 ετών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η διαπίστωση ότι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και οι συνθήκες ζωής κατά την παιδική ηλικία συνδέονται σημαντικά με τη μοναξιά στα μετέπειτα χρόνια, μετά τον έλεγχο ενός μεγάλου φάσματος συνθηκών ζωής σε μεταγενέστερο στάδιο.
Δεδομένης της αυξητικής τάσης της παιδικής μοναξιάς και των επιπτώσεων της πανδημίας COVID-19 στη ζωή των παιδιών, τα ευρήματα της παρούσας μελέτης επιβεβαιώνουν τη σημασία των παρεμβάσεων σε πρώιμο στάδιο της ζωής για την αποφυγή της μοναξιάς μακροπρόθεσμα.
Απόδοση: Μάγια Μπούντζα, μεταφράστρια
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
