Οι ψυχίατροι ενδιαφέρονται να βρουν ένα τρόπο πρόβλεψης όπως το ηλεκτροκαρδιογράφημα και οι εργαστηριακές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για την κατάλληλη θεραπεία στο έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Η τομογραφία εγκεφάλου θα μπορούσε στο άμεσο μέλλον να μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την ψυχοθεραπεία των καταθλιπτικών ή αγχωτικών ασθενών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας στο τεύχος Νοεμβρίου / Δεκεμβρίου του Harvard Review of Psychiatry.
Οι έρευνες παρουσιάζουν ελπιδοφόρα στοιχεία και δείχνουν ότι σε πρώτο στάδιο συγκεκριμένοι «δείκτες νευροαπεικόνισης» μπορούν να μας βοηθήσουν στην πρόβλεψη των πιθανότητες της ανταπόκρισης ενός ατόμου στην ψυχοθεραπεία ή στην επιλογή ψυχοθεραπείας ή φαρμακευτικής αγωγής σε ασθενείς με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και άλλες διαγνώσεις. «Ενώ ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου έχουν αναδειχθεί ως δυνάμει υποψήφιοι δείκτες, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά εμπόδια που αποκλείουν την κλινική χρήση τους», σχολιάζει η επικεφαλής συγγραφέας Trisha Chakrabarty του British Columbia University στο Βανκούβερ.
Οι ερευνητές ανέλυσαν από προηγούμενες έρευνες τα στοιχεία των δεικτών νευροαπεικόνισης για την ανταπόκριση ή όχι στην Ψυχοθεραπεία, αξιολογώντας σαρώσεις απεικόνισης του εγκεφάλου, με σκοπό να προβλεφθούν τα αποτελέσματα της ψυχοθεραπείας για σημαντικές καταθλιπτικές και αγχώδεις διαταραχές. Οι Ψυχίατροι ενδιαφέρονται για τον προσδιορισμό δεικτών απεικόνισης του εγκεφάλου στην ανταπόκριση στην ψυχοθεραπεία, όπως γίνεται με το ηλεκτροκαρδιογράφημα και τις εργαστηριακές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για να αποφασιστεί η κατάλληλη θεραπεία για το έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Η μελέτη αξιολόγησε 40 έρευνες στις οποίες συμμετείχαν ασθενείς με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διαταραχή μετατραυματικού στρες και άλλες διαγνώσεις. Μερικές έρευνες χρησιμοποίησαν μελέτες δομικής απεικόνισης του εγκεφάλου, οι οποίες δείχνουν την ανατομία του εγκεφάλου, ενώ άλλες χρησιμοποιούσαν λειτουργικές σαρώσεις, οι οποίες καταδεικνύουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Παρά το γεγονός ότι καμία ενιαία περιοχή του εγκεφάλου δεν συνδέθηκε σταθερά με την ανταπόκριση στην ψυχοθεραπεία, τα αποτελέσματα είχαν εντοπίσει κάποιους «υποψήφιους δείκτες». Οι μελέτες θεωρούσαν ότι η ανταπόκριση στην ψυχοθεραπεία μπορεί να σχετίζεται με δραστηριότητα σε δύο βαθιές περιοχές του εγκεφάλου: την αμυγδαλή, όπου εμπλέκονται τα θέματα της διάθεσης και οι συναισθηματικές αναμνήσεις και το πρόσθιο τμήμα του νησιωτικού φλοιού, που σχετίζεται με την ευαισθητοποίηση της φυσιολογικής κατάστασης του σώματος, τις αντιδράσεις στο άγχος και τα αισθήματα αηδίας.
Σε μελέτες μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, οι ασθενείς με υψηλότερη δραστηριότητα στην αμυγδαλή ήταν πιο πιθανό να ανταποκριθούν στην ψυχοθεραπεία. Αντίθετα, σε ορισμένες μελέτες των αγχωδών διαταραχών, η χαμηλότερη δραστηριότητα στην αμυγδαλή συσχετίστηκε με καλύτερες εκβάσεις στην ψυχοθεραπεία. Μελέτες της δραστηριότητας του πρόσθιου νησαίου φλοιού έδειξαν το αντίθετο: η ανταπόκριση στην ψυχοθεραπεία συσχετίστηκε με υψηλότερη δραστηριότητα προεπεξεργασίας σε αγχώδεις διαταραχές και χαμηλότερη δραστηριότητα στην μείζονα καταθλιπτική διαταραχή.
Άλλες μελέτες συνέδεσαν την ανταπόκριση στην ψυχοθεραπεία σε μια μετωπιαία περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου, η οποία διαδραματίζει έναν κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση των συναισθημάτων. Τα περισσότερα από τα στοιχεία έδειχναν ότι οι ασθενείς με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή με μικρότερη δραστηριότητα σε ορισμένα μέρη του πρόσθιου φλοιού του προσαγωγίου είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν καλά αποτελέσματα με ψυχοθεραπεία.
«Oι μελλοντικές μελέτες της ανταπόκρισης στην ψυχοθεραπεία μπορεί να επικεντρωθούν περισσότερο σε αυτές τις μεμονωμένες περιοχές, ως δείκτες πρόβλεψης», σύμφωνα με την Δρ Chakrabarty. «Επιπλέον, οι μελλοντικές μελέτες βιοδεικτών μπορεί να επικεντρωθούν στην προεπεξεργασία της λειτουργικής συνδεσιμότητας μεταξύ των περιοχών αυτών, όπως τη συναισθηματική εμπειρία που διαμορφώνεται μέσω αμοιβαίων συνδέσεων μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου, όπως ο πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου και η αμυγδαλή».
Οι ερευνητές τονίζουν τους περιορισμούς των υπαρχόντων ενδείξεων σχετικά με τους δείκτες νευροαπεικόνισης της ανταπόκρισης στην ψυχοθεραπεία – οι μελέτες ήταν εξαιρετικά μεταβλητές ως προς την μεθοδολογία και τα αποτελέσματά τους. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να αξιολογηθεί πώς οι πιθανοί δείκτες νευροαπεικόνισης μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου, αν μπορούν να προβλέψουν ποιοι ασθενείς θα ανταποκριθούν καλύτερα στα φάρμακα σε σχέση με την ψυχοθεραπεία και πώς θα μπορούσαν να συσχετισθούν με τα κλινικά χαρακτηριστικά, προκειμένου να βελτιωθούν τα αποτελέσματα θεραπείας για τους ασθενείς με κατάθλιψη και αγχώδεις διαταραχές.
Πηγή: psypost.org
Aπόδοση: Νικόλας Παύλου, Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Psychologynow.gr
