Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Affective Disorders διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με μείζονα κατάθλιψη δεν βλέπουν, αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, όλους τους τομείς της ζωής τους αρνητικά.
Στην πραγματικότητα, πολλοί ανέφεραν ικανοποίηση, ιδίως στους τομείς που σχετίζονται με τις στενές προσωπικές σχέσεις.
Η ευρέως αποδεκτή αντίληψη για τη μείζονα κατάθλιψη ήταν μια ολιστική αρνητική αντίληψη της ζωής. Αυτή η γενίκευση, χρωματισμένη από προηγούμενες έρευνες, υποδήλωνε ότι όσοι πάσχουν από κατάθλιψη βλέπουν τα πάντα μέσα από έναν φακό αρνητικότητας. Αυτό βασίζεται στα κλινικά συμπτώματα της κατάθλιψης – όπως τα επίμονα συναισθήματα θλίψης, απελπισίας και έλλειψης ενδιαφέροντος για τις καθημερινές δραστηριότητες. Τέτοιες ευρείες ερμηνείες, ωστόσο, συχνά παραλείπουν τις αποχρώσεις στον τρόπο με τον οποίο τα άτομα αντιλαμβάνονται τους διάφορους τομείς της ζωής τους.
Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής την Lauren Jerome του Πανεπιστημίου του Λονδίνου θέλησε να ερευνήσει αυτές τις αποχρώσεις. Δεδομένης της ευρείας εικόνας της κατάθλιψης, υπήρχε κενό στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα άτομα με κατάθλιψη αξιολογούν την ικανοποίησή τους σε συγκεκριμένους τομείς της ζωής. Αντί μιας γενικής, γενικής άποψης, η ομάδα προσπάθησε να κατανοήσει την υποκειμενική ποιότητα ζωής (SQoL) σε αυτά τα άτομα – ένα μέτρο του πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τη θέση του στη ζωή στο πλαίσιο της κουλτούρας και του συστήματος αξιών του.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το εργαλείο Manchester Short Assessment of Quality of Life (MANSA), γνωστό για την αξιόπιστη μέτρηση των ψυχομετρικών ιδιοτήτων του, για την αξιολόγηση της SQoL. Στη μελέτη έλαβαν μέρος 1.710 συμμετέχοντες από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή η ποικιλόμορφη δεξαμενή, που καλύπτει διαφορετικές χώρες και περιβάλλοντα, είχε ως στόχο να παρέχει μια ολοκληρωμένη αντανάκλαση της SQoL σε άτομα με μείζονα κατάθλιψη.
Ενώ ορισμένοι τομείς, ιδίως οι ατομοκεντρικοί, όπως η σωματική υγεία και η οικονομική κατάσταση, έγιναν αρνητικά αντιληπτοί από τα άτομα με κατάθλιψη, οι τομείς που σχετίζονται με τις σχέσεις και το περιβάλλον ξεχώρισαν διαφορετικά. Τα ευρήματα υπογράμμισαν ότι οι σχέσεις, ιδίως με την οικογένεια και όσους ζούσαν μαζί τους, αξιολογήθηκαν θετικά. Τα άτομα αυτά δεν ήταν απλώς χλιαρά για τις σχέσεις αυτές- ήταν ενεργά ικανοποιημένα από αυτές.
Επιπλέον, το εύρος των επιπέδων ικανοποίησης μεταξύ των ατόμων με κατάθλιψη ήταν ευρύτερο από ό,τι σε άλλες διαγνωστικές ομάδες. Για παράδειγμα, ενώ και οι δύο ομάδες εξέφρασαν δυσαρέσκεια για την οικονομική κατάσταση, τα άτομα με μείζονα κατάθλιψη ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης στους τομείς των σχέσεων σε σύγκριση με τα άτομα με σχιζοφρένεια.
Διαβάστε σχετικά: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται η κατάθλιψη υψηλής λειτουργικότητας
Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι τα άτομα με διάγνωση μείζονος κατάθλιψης διαφοροποιούνται μεταξύ των τομέων της SQoL και είναι, κατά μέσο όρο, ικανοποιημένα από διάφορους τομείς της ζωής τους, ιδιαίτερα από τις στενές σχέσεις τους με την οικογένεια και με τους ανθρώπους με τους οποίους ζουν μαζί, έγραψαν οι ερευνητές. Αυτό δεν συνάδει με την υπόθεση ότι τα άτομα με μείζονα κατάθλιψη έχουν μια συνολική αρνητική αντίληψη για όλες τις πτυχές της ζωής τους και υπογραμμίζει τη σημασία της διερεύνησης και αξιολόγησης των επιμέρους τομέων της SQoL.
Ενώ – ανάλογα με το σκοπό της ανάλυσης – μπορεί να έχει αξία η ανάλυση των παραγόντων που επηρεάζουν την ικανοποίηση από συγκεκριμένους τομείς, ορισμένοι παράγοντες επιρροής εμφανίζονται παρόμοιοι σε όλους τους τομείς. Τα επίπεδα συμπτωμάτων, η αμειβόμενη απασχόληση, η οικογενειακή κατάσταση και η μοναχική διαβίωση θα πρέπει να θεωρούνται ότι επηρεάζουν τις βαθμολογίες της SQoL στους περισσότερους ή σε όλους τους τομείς.
Ωστόσο, η μελέτη αυτή έχει τους περιορισμούς της. Οι συμμετέχοντες, αν και διαφορετικοί, προέρχονταν όλοι από ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως από χώρες με υψηλά εισοδήματα. Έτσι, η γενίκευση αυτών των ευρημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να είναι πρόωρη.
Επιπρόσθετα, ενώ η μελέτη αξιοποίησε μια συνεπή μεθοδολογία σε όλα τα διαθέσιμα σύνολα δεδομένων, θα μπορούσε να έχει παραλείψει άλλες επιλέξιμες μελέτες, που ενδεχομένως να προσφέρουν διαφορετικές γνώσεις. Επιπλέον, η προσέγγιση της μελέτης για τη μέτρηση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων περιορίστηκε από την έλλειψη ενός σταθερού μέτρου σε όλες τις μελέτες. Κατά συνέπεια, η ομάδα έπρεπε να μετασχηματίσει κλίμακες, οι οποίες ενδέχεται να μην προσφέρουν τέλεια αναπαράσταση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων.
Απόδοση: Παναγιώτα Νταλιακούρα, απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
