Το τραύμα που δημιουργείται από τον αιφνίδιο πόλεμο στην Ουκρανία, πιθανώς να έχει μακροχρόνιες επιρροές, ιδιαίτερα σε παιδιά, ωστόσο, οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για να δημιουργήσουμε μία ασπίδα προστασίας προσφέροντας ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
Πάνω από 2 εκατομμύρια πρόσφυγες έφυγαν από την Ουκρανία, με τους περισσότερους να είναι γυναίκες και παιδιά. Εθελοντές πολίτες έμειναν να πολεμήσουν τις δυνάμεις της Ρωσίας στους δρόμους και εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί, συμπεριλαμβανομένων και των ηλικιωμένων αλλά και εκείνων με αναπηρίες, παραμένουν αποκλεισμένοι από τις γειτονιές, τα νοσοκομεία, τα σχολεία και οι δρόμοι απόδρασης δέχονται σε επίθεση.
Η βία θα έχει βαθιές και μακροχρόνιες επιρροές, υποστηρίζει η Μάργκαρετ Μακκίνον, καθηγήτρια Ψυχιατρικής και Συμπεριφοριακής Νευροεπιστήμης στο McMaster.
Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που ποτέ δεν περίμεναν να βρίσκονται σε αυτήν την θέση. Ζουν σε μία χώρα που δεν ανέμεναν πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε, και για πολλούς ο πόλεμος θα έχει βαθιά ψυχολογική επιρροή αναφέρει η Μακκίνον.
Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην επίδραση του τραύματος ακόμη και αν έχει περάσει καιρός από αυτό, αναφέρει.
Σε παιδιά που έχουν υποστεί κάποια τραυματική εμπειρία στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξής τους, συχνά παρατηρούμε πως δεν είναι παρόντα στο περιβάλλον γύρω τους ή φαντάζουν παραλυμένα, το οποίο είναι ένας τρόπος διαφυγής κάποιου αναπόφευκτου τραύματος ή ψυχολογικής ζημιάς. Αυτού του είδους η αντιμετώπιση μπορεί να είναι προσαρμοστική, υποστηρίζει η Μακκίνον, της οποίας η έρευνα βασίζεται στις προσωπικές της εμπειρίες με την αγχώδη μετατραυματική διαταραχή (PTSD) αφού επέζησε ένα αεροπορικό δυστύχημα στο Αζόρες το 2001.
Ακόμη και όταν βρεθούν σε ένα σημείο που θα νιώθουν ασφάλεια, αυτή η αντίδραση μπορεί να επιμείνει για καιρό, τόσο που αυτοί οι άνθρωποι έχουν δυσκολία να βιώνουν θετικά συναισθήματα και να συνδέονται με τους άλλους.
Η Μακκίνον, η οποία μελέτησε στρατιώτες με PTSD, βετεράνους και θύματα ατυχημάτων, μελετάει πως το τραύμα της πανδημίας μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιδράσεις στους επιστήμονες υγείας.
Οι επιρροές του τραύματος είναι περίπλοκες και μπορεί να είναι δύσκολο να προβλέψουμε ποιος είναι επιρρεπής σε αυτές. Παρ’ όλο που μπορεί να είναι σκληρό, ένα απρόβλεπτο περιβάλλον μπορεί να βοηθήσει αναφέρει. Μερικοί άνθρωποι βιώνουν μια αίσθηση αποσύνδεσης, προδοσίας και αφόρητου φόβου. Άλλοι είναι παγωμένοι, ανίκανοι να αντιδράσουν στο αίσθημα φυγής και πάλης. Πολλά συμπτώματα μπορεί να μείνουν για χρόνια.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να επικοινωνήσετε αποτελεσματικά με παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας
Περιμένουμε πολλά από αυτά τα συμπτώματα, να επιμένουν σε παιδιά και σε ενήλικες, ακόμη και αν βρεθούν σε ασφαλές περιβάλλον. Αυτό που αναμένω είναι, πως για πολλούς επιβιώσαντες, θα χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός και επιμονή σε μεθόδους θεραπείας, για να υποχωρήσουν και να θεραπευτούν τα συμπτώματα υποστηρίζει.
Οι παρεμβατικές μέθοδοι είναι δύσκολες λόγω του μεγάλου αριθμού των ανθρώπων που έχουν επηρεαστεί από τον πόλεμο. Ωστόσο, η προσφορά ψυχοκοινωνικής στήριξης είναι απαραίτητη παρέμβαση για το PTSD, αναφέρει η Μακκίνον.
Πιστεύω πως στην Ουκρανία, παρατηρούμε ανθρώπους που υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον και αυτή η υποστήριξη θα λειτουργήσει ως τρόπος προστασίας εξηγεί.
Είναι σημαντικό να γίνουν προσπάθειες για μείνουν ενωμένοι, να είναι εκεί ο ένας για τον άλλον και οι οικογένειες να παραμένουν μαζί αντί να χωρίζονται όταν διαφεύγουν σε άλλη χώρα. Αυτά είναι πολύ σημαντικά ως προς την αντιμετώπιση του PTSD.
Οι δημοσιογράφοι προτείνουν πως εκπαιδευμένοι ψυχολόγοι και άλλοι επιστήμονες υγείας είναι απαραίτητοι καθώς τραυματισμένοι Ουκρανοί συνεχίζουν να διαφεύγουν από την χώρα τους. Η Μακκίνον ελπίζει πως παρέχεται η βασική υποστήριξη στα θύματα του πολέμου.
Συχνά ρωτάμε ανθρώπους με PTSD να αναγνωρίσουν πέντε πράγματα που μπορούν να δουν, να ακούσουν και να νιώσουν αυτήν την στιγμή. Αυτό, μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να παραμείνουν προσγειωμένοι όταν βιώνουν τραυματικές εμπειρίες και άγχος, και μπορεί επίσης να είναι ένας τρόπος να επιστρέφουν στο παρόν ή να χαμηλώνουμε τα αυξημένα επίπεδα σωματικής αντίδρασης, υποστηρίζει.
Λόγω της έκτασης της καταστροφής, θεωρώ πως θα χρειαστούμε πολλές υποστηρικτικές προσεγγίσεις, που πιστεύω πως για κάποιους ανθρώπους θα χρειαστεί να συνεχιστούν σε βάθος χρόνου.
Απόδοση: Παπαβίδη Νικολέτα – Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
