Η παχυσαρκία δεν είναι επιλογή και το να κάνουμε αυτά τα άτομα να ντρέπονται έχει ως αποτέλεσμα οι ίδιοι να αισθάνονται όλο και χειρότερα, σύμφωνα με νέα αναφορά κορυφαίων ψυχολόγων.
Οι ψυχολόγοι πιέζουν για αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε και τονίζουν ότι πρέπει να λέμε «άνθρωπος με παχυσαρκία» αντί για «παχύσαρκος».
Τα επίπεδα παχυσαρκίας στην Αγγλία αυξήθηκαν κατά 18% από το 2005 έως το 2017. Τα ποσοστά στη Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία είναι παρόμοια. Αυτό σημαίνει ότι ένας στους τέσσερις Βρετανούς είναι παχύσαρκος και τα δύο τρίτα των Βρετανών είναι υπέρβαρα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι αδύνατο ξαφνικά οι άνθρωποι να έχασαν τη θέλησή τους και τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν αλλού.
Στην παρούσα αναφορά καθίσταται ξεκάθαρο ότι αυτοί που είναι πιθανότερο να γίνουν παχύσαρκοι είναι εκείνοι που έχουν γενετική προδιάθεση και αυτοί που ενθαρρύνονται από τον περίγυρό τους (οικογένεια, σχολείο, φίλοι, εργασιακό περιβάλλον) να τρώνε υπερβολικά και να μην ασκούνται.
Ιδιαίτερα κινδυνεύουν επίσης εκείνοι που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές καθώς το περιβάλλον τους προσφέρει περιορισμένες ευκαιρίες άσκησης και εύρεσης καλής ποιότητας προσιτών οικονομικά τροφίμων: οι άνθρωποι αυτοί συχνά βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους και έχουν τραυματικές εμπειρίες.
Το γεγονός ότι συχνά καμπάνιες δημόσιας υγείας, γενικοί γιατροί και υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής χλευάζουν τα άτομα αυτά για το βάρος τους επιδεινώνει τον φαύλο κύκλο υπερφαγίας και συνακόλουθης πρόσληψης βάρους.
Η Έντζειλ Τσάτερ, συντάκτρια της αναφοράς και καθηγήτρια υγείας και συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου Bedfordshire, τονίζει την ανάγκη οι ψυχολόγοι να εκπαιδεύσουν τους γιατρούς ώστε να διαχειρίζονται καλύτερα την παχυσαρκία.
Μπορεί να έχεις τη μεγαλύτερη θέληση αλλά αν δεν έχεις πρόσβαση στις υγιεινές τροφές δεν μπορεί να γίνει τίποτα προσθέτει η ίδια.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η παχυσαρκία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως το κάπνισμα, που πλέον έχει μειωθεί σημαντικά.
Ο Σαρμπ Μπάγια από τη Βρετανική Ψυχολογική Εταιρεία τονίζει ότι πρέπει όχι μόνο να εστιάσουμε την προσοχή μας στα άτομα με παχυσαρκία αλλά να απευθυνθούμε και στη δημόσια πολιτική η οποία είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος στο οποίο τα άτομα δε θα γίνονται παχύσαρκα.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
