Ο Γιώργος Παναγιώτου, είναι ένας νεαρός Κύπριος άντρας ο οποίος έχει μάθει να αγωνίζεται και να μάχεται στη ζωή του για να βλέπει μια θετική πλευρά στις καταστάσεις γύρω του, ή κάποιες φορές όταν αυτές κρύβονται, να τις δημιουργεί μόνος του.
Όταν ο ίδιος ήταν τεσσάρων χρονών, η μικρότερη του αδελφή απεβίωσε εξαιτίας του καρκίνου, άρα κλήθηκαν οικογενειακώς να κάνουν κάποιες ιατρικές εξετάσεις, όπου και εντοπίστηκε το πρόβλημα της μυϊκής δυστροφίας, δηλαδή η ασθένεια που σχετίζεται με την σταδιακή αποδυνάμωση των μυών που κινούν το ανθρώπινο σώμα.
Πάντα ένιωθε ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα του, το οποίο ένιωθε αρκετά αδύναμο, όμως οι γονείς του μαζί με τους γιατρούς έδιναν έμφαση όχι στο πρόβλημα, αλλά στο να αναγνωρίσει και να αγαπήσει ο ίδιος την διαφορετικότητά του. Αργότερα στα 16 του χρόνια μετά από κάταγμα στο πόδι και στο σπόνδυλο, οι γονείς του, του αποκάλυψαν και του εξήγησαν λεπτομερώς την ασθένεια.
Στην παρούσα φάση της ζωής του, ο Γιώργος ευγνωμονεί τους γονείς του που προστάτευσαν με κάθε τρόπο την παιδική του ηλικία, αθωότητα, και όνειρα, ενώ παράλληλα είχαν πάντοτε ως μέλημα να του μεταφέρουν πεποιθήσεις που αφορούν την αποδοχή της διαφορετικότητας και την μη κριτική αυτής. Κατάφερε να ξαναβιώσει όλα τα συναισθήματά της ζωής του, με ένα πιο δημιουργικό τρόπο, γράφοντας ένα βιβλίο Ένας αλλιώτικος Οδυσσέας.
Ένα βιβλίο που του πήρε δύο χρόνια να το ολοκληρώσει, δύσκολα χρόνια, καθώς ερχόταν αντιμέτωπος με πολλούς φόβους του για το μέλλον ή άλλες του ανησυχίες. Αν και το βιβλίο είχε ως στόχο να βοηθήσει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τη δική τους Οδύσσεια, αρχικά βοήθησε τον ίδιο καθώς πολλές φορές ήταν αυτός, και το χαρτί: Έγραφε ό,τι ένιωθε και δεν εγκλώβιζε τίποτα μέσα του να τον βασανίζει.
Πλέον θεωρεί πως ο κόσμος πάσχει από την απουσία της επικοινωνίας και πως πολλά προβλήματα θα λυθούν αν αρχίσουν οι άνθρωποι να μιλούν, να εκφράζουν τις πεποιθήσεις τους, τις ανάγκες τους, χωρίς να φοβούνται ότι θα κριθούν ή ότι γίνονται βάρος.
Στόχος δεν είναι επομένως να έχω μια ζωή κοινωνικά καθώς πρέπει, αλλά να έχω μια ζωή με νόημα και αξίες, τα οποία μπορούν να αποκτηθούν αν επιλέγει ο καθένας γύρω του ανθρώπους αληθινούς, πραγματικούς που είναι ειλικρινείς, μπορούν να σε ακούσουν αλλά και να σου μιλήσουν, και οι συμβουλές τους ή τα συμπεράσματά τους δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο την επιφάνεια της κατάστασης!
Διαβάστε σχετικά: Ψυχική Ανθεκτικότητα: Μια διαρκής διαδικασία αντοχής
Αν και αναγνωρίζει το σημαντικό ρόλο που είχαν οι γονείς του στη ζωή του, συνειδητοποιεί πως όλοι χρειάζονται να νιώσουν συντροφικότητα και αγάπη και από κάποιον τρίτο πρόσωπο εκτός οικογένειας. Φυσικά, εδώ εντοπίζεται και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σήμερα, δηλαδή η απομόνωση των ανθρώπων και κατ’ επέκταση οι δυσκολίες στις σχέσεις.
Η σημερινή εποχή με τον κορονοϊό, μπορεί να φέρνει πολλά προβλήματα, αλλά δημιουργεί και μια νέα ευκαιρία αναθεώρησης των ατομικών μας ρόλων και επανέναρξη των πραγματικών στόχων που μας κάνουν ευτυχισμένους. Αυτό κάνει κι ο ίδιος στην παρούσα φάση που διαβάζει αγαπημένα του βιβλία, προσπαθώντας να βρει την ευτυχία μέσα του!
Όλοι λένε “πάνω από όλα η υγεία”, αν και ο ίδιος θεωρεί πως το παν είναι η πνευματική υγεία. Δηλαδή το να νιώθεις σε εναρμόνιση τις διάφορες πλευρές του εαυτού σου και να μπορείς να προσφέρεις τόσο στον εαυτό σου όσο και στους άλλους, αλλά και το να νιώθεις ελεύθερος να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σωματικά εμπόδια ή άλλα κοινωνικά πρέπει!
Όσον αφορά το μέλλον, η σημερινή εποχή μας θυμίζει πως πάντα είναι αβέβαιο, κάτι που ο ίδιος το έχει μάθει από πολύ νωρίς στη ζωή του. Μέσα από κάθε του βήμα, βρίσκει μια ευκαιρία να ανακαλύψει κάτι για τον εαυτό του, κάτι για τον κόσμο, αλλά παίρνει επίσης και γνώση για να προσφέρει όταν κάποιος την χρειαστεί.
Αν και όλο το μονοπάτι του είχε και έχει πολλά εμπόδια, πιστεύει ακράδαντα πως οι δυσκολίες και τα προβλήματα είναι αυτά που κάνουν τον κάθε άνθρωπο μοναδικό, ξεχωριστό. Μπορεί επομένως ο καθένας να χρησιμοποιήσει το πρόβλημά του για να κάνει τη χαίτη του πιο δυνατή.
Το κάθε πρόβλημα, μπορεί να βιωθεί τόσο διαφορετικά από τον κάθε ένα, που αυτό το διαφορετικό βίωμα προσφέρει άπειρα μαθήματα, εμπειρίες σε πάρα πολλούς ανθρώπους, γι’ αυτό και φροντίζει να επικοινωνεί με ανθρώπους προσπαθώντας να τους ακούσει πραγματικά, να ακούσει τα βιώματά τους και όπου χρειάζεται να μοιράζεται κι αυτός τα δικά του, ως ένας τρόπος μοιράσματος και ανταλλαγής της εσωτερικής δύναμης.
Θεωρεί πως είναι τεράστιος άθλος ενός γονιού στο να ανατρέψει σωστά τα παιδιά του, η φωνή των οποίων είναι η φωνή του μέλλοντος. Ακόμη πιο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών με παιδιά με σωματική ή ψυχική αναπηρία, όπου μεταφέρουν, χωρίς ντροπή και αίσθημα αδικίας, τη φωτιά της ελπίδας καταλαβαίνοντας πως η οικογένειά τους και τα μοναδικά χαρακτηριστικά της είναι απαραίτητη για να κατανοήσει ο κόσμος κάποιες ανθρώπινες αξίες.
Ο ίδιος μέσα από τον συγγραφικό του ρόλο, νιώθει πως έχει πολλά παιδιά και αναλαμβάνει την υποχρέωση να μοιραστεί τόσα πολλά μαζί τους, με τρόπο που όσα περισσότερα μοιράζεται, τόσο περισσότερο δημιουργεί θετικές για τον ίδιο εμπειρίες και γεμίζει με εσωτερική ευτυχία.
Στόχος του είναι να βοηθήσει όλα τα άτομα με μυϊκή δυστροφία, δίνοντάς τους δύναμη για να σκέφτονται θετικά και να δημιουργούν θετικά την κάθε τους ημέρα όπως την φαντάζονται.
