Η Έρη Κεχαγιά, Σύμβουλος Οικογένειας, Ψυχοθεραπεύτρια και Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων, μιλά στο PsychologyNow.gr για τη ψυχοθεραπεία, τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και οι οικογένειες τη σημερινή εποχή και πώς μπορούν να βρουν υποστήριξη και βοήθεια μέσα από μία θεραπευτική σχέση που αναπτύσσεται σε ένα ζεστό και ασφαλές κλίμα.
Κυρία Κεχαγιά, θα ήταν χαρά για εμάς και τους αναγνώστες μας, να γνωρίσουμε περισσότερο εσάς και τη δουλειά σας στο χώρο της ψυχικής υγείας;
Αρχικά να σας ευχαριστήσω για το φιλόξενο βήμα που μου δίνετε, στo δημοφιλές PsychologyNow.gr, έναν έγκριτο, επιστημονικό ιστότοπο, ειδικευμένο στις ανθρωπιστικές επιστήμες και ειδικότερα στη Ψυχολογία και τη Ψυχική Υγεία.
Noμίζω ότι ανήκω στην κατηγορία των τυχερών ανθρώπων, που μετέτρεψαν μία δημιουργική τους απασχόληση ως μικρότεροι, σε αντικείμενο εργασίας τους στην ενήλικη ζωή και αντλούν ευχαρίστηση απ’ αυτήν.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι η άσκηση της Συμβουλευτικής και της Ψυχοθεραπείας είναι μια εύκολη, ή ξεκούραστη εργασία.
Αντιθέτως, είναι ένα απαιτητικό και υπεύθυνο λειτούργημα, που προϋποθέτει, εκτός από άρτια επιστημονική και πολυετή κατάρτιση, επαγγελματική εμπειρία – γενικότερα εμπειρία ζωής, καλή σχέση με τα όρια και τη διαχείριση των συναισθημάτων, καθώς και μία σειρά άλλων σημαντικών δεξιοτήτων.
Τέτοιες δεξιότητες είναι, η κοινωνική καλλιέργεια, οι καλές καταβολές του χαρακτήρα, η επικοινωνιακή προσωπικότητα, η δημιουργική περιέργεια, η καλή και σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας και πρωτίστως η επιθυμία για προσωπική εξέλιξη.
Όλα αυτά διατηρούνται, με την επιπλέον δέσμευση για διά βίου επιμόρφωση, την προσωπική ψυχοθεραπεία και τους αργούς ρυθμούς, ταυτόχρονα με τη γενικότερη εξέλιξη και ωρίμανση του συμβούλου ψυχοθεραπευτή.
Εν γένει, αυτό που μου με αγγίζει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην άσκηση αυτού του επαγγέλματος, είναι ότι ουσιαστικά καλούμαστε ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας, να γίνουμε ένας “πάγκος εργασίας” ως διαμεσολαβητές – στην ανεκτίμητη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο, η επιστήμη της ψυχολογίας, καθώς πρεσβεύει, ότι η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου, είναι ο ίδιος του ο εαυτός! – σημείο που με εκφράζει απόλυτα!
Διακρίνουμε ότι η ειδίκευσή σας, είναι Σύμβουλος Οικογένειας – Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων και Ψυχοθεραπεύτρια. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για αυτές τις εξειδικεύσεις και για τις σπουδές σας;
O όρος ψυχοθεραπεία σήμερα, αποτελεί μια ευρεία “ομπρέλα” που περιλαμβάνει διάφορες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Κάπως όπως η έννοια «αυτοκίνητο», περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές μάρκες, Mercedes, Volkswagen, Toyota, κλπ.
Προσωπικά, πριν επιλέξω να εκπαιδευθώ στην πολυσχιδή Συνθετική προσέγγιση στη Συμβουλευτική & στη Ψυχοθεραπεία, είχα λάβει ήδη μία πολύ καλή γνώση στο πρώτο μου μεταπτυχιακό και διατηρούσα ιδιαίτερη εκτίμηση στα ψυχοδυναμικά και ψυχαναλυτικά στοιχεία – τα οποία και θεωρώ κορυφαία για τη βαθιά κατανόηση της ψυχής.
Τέτοια στοιχεία είναι π.χ., η αξία και η επίδραση των εμπειριών μας, τα πρώτα 5-6χρ. ζωής μας, η σχέση γονέων-παιδιών και η οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Επίσης ο σαφής και καθοριστικός ρόλος του ασυνείδητου, με την έννοια ότι δε συνειδητοποιούμε κάθε φορά, τα βαθύτερα αίτια των κινήτρων της συμπεριφοράς μας, με την ίδια λογική που δε συνειδητοποιούμε τις δεκάδες λειτουργίες που γίνονται εντός μας, από δεκάδες όργανα του σώματός μας ανά πάσα στιγμή.
Μεγάλο ενδιαφέρον για μελέτη, μου προκάλεσε επίσης και η Αντλεριανή θεώρηση, ειδικά σε ό,τι έχει σχέση με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Θεωρώ άκρως βοηθητικές επιστημονικές παρεμβάσεις, τη δουλειά επάνω στους κρυφούς σκοπούς της αρνητικής συμπεριφοράς των παιδιών, την έννοια της ενθάρρυνσης έναντι του επαίνου.
Σημαντικός και ο ρόλος που παίζει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών, η σειρά γέννησής τους – η οποία δίνει εξηγήσεις γιατί τα παιδιά της ίδιας οικογένειας είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους.
Στοιχεία σημαντικά, ειδικά για το σύγχρονο τρόπο ζωής, έχω υιοθετήσει και από τη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική προσέγγιση, όπου καθοριστικός παράγοντας της συμπεριφοράς του ατόµου, δεν είναι οι ίδιες οι καταστάσεις που βιώνει, όσο ο τρόπος µε τον οποίο ο ίδιος τις βλέπει και τις ερμηνεύει!
Π.χ. ένα άτοµο που ζητά έντονα και συχνά την επιβεβαίωση από τους άλλους, µπορεί να έχει τη δυσλειτουργική πεποίθηση ότι: «Φαίνεται ότι δεν αξίζω, αν δε με εκτιμούν όλοι οι άνθρωποι γύρω μου».
Δε μπορώ να παραγνωρίσω βέβαια και τη μεγάλη συμβολή της Συστημικής προσέγγισης, όπου η ψυχολογική ματιά στρέφεται από το άτομο, στο «όλον» – στην οικογένεια ως σύστημα – και στις σχέσεις. Κατά συνέπεια όλα τα συμπτώματα ή οι δυσκολίες των ανθρώπων, είναι σε άμεση αλληλεξάρτηση με τα δυσλειτουργικά σημαντικά συστήματα στα οποία ανήκει – κι ένα από αυτά σίγουρα καθοριστικό, είναι και η οικογένεια.
Έτσι οι “κρίσεις” στη ζωή των ατόμων απενοχοποιούνται και αντιμετωπίζονται περισσότερο ως ευκαιρίες για ωρίμανση και θετική αλλαγή.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, η Συνθετική προσέγγιση θεωρεί ότι καμία μεμονωμένη σχολή ψυχοθεραπευτικής πρακτικής δε μπορεί να είναι απολύτως αποτελεσματική. Εάν θέλουμε να ανταποκριθούμε στις προσωπικές ανάγκες κάθε ανθρώπου που ζητά βοήθεια, είναι σημαντική η ανάπτυξη ενός προσωπικού συνθετικού μοντέλου από τον κάθε θεραπευτή.
Αυτό όμως δεν είναι κάτι που μπορεί να κατακτηθεί εξαρχής, όταν είναι κάποιος νέος ακόμη στο επάγγελμα, καθώς μία τέτοια σύνθεση απαιτεί αρκετή πείρα και κατάρτιση, όχι μόνο σε μία προσέγγιση αλλά σε περισσότερες. Ως εκ τούτου, η Συνθετική προσέγγιση, είναι το αποτέλεσμα της ωρίμανσης ενός επαγγελματία, απόρροια χρόνων δουλειάς, πρακτικής όσο και εσωτερικής του.
Η Συνθετική προσέγγιση, αποτελεί έναν ιδανικό τρόπο παρέμβασης, καθώς παίρνει τις πιο κατάλληλες θεωρητικές ιδέες και πρακτικές τεχνικές από βασικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις και τις συνθέτει, προάγοντας την ευελιξία στον τρόπο που ο επαγγελματίας διαχειρίζεται τον κάθε ψυχοθεραπευόμενο και τα προβλήματα του και συνεισφέροντας στη διατήρηση ενός επιπέδου άριστης παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Ως προς τις ακαδημαϊκές σπουδές μου, μετά την εγκύκλιο φοίτησή μου στα Τοσίτσεια-Αρσάκεια σχολεία, απέκτησα το βασικό τίτλο σπουδών μου στο τμήμα Ψυχολογίας του Deree – Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδας. Στη συνέχεια ολοκλήρωσα το πρώτο μου μεταπτυχιακό στη Συμβουλευτική Ψυχολογία στη Μεγάλη Βρετανία, στο KEELE UNIV..
Εκεί, μου δόθηκε η δυνατότητα στα πλαίσια της πρακτικής μου να συνεργαστώ με τις κατά τόπους κλινικές – με διάφορες ειδικότητες ιατρών, όπως παθολόγους, ψυχιάτρους, νευρολόγους, ενδοκρινολόγους, ουρολόγους.
Αυτό αποτέλεσε μία πολλή χρήσιμη και αξεπέραστα αναγκαία εμπειρία με πραγματικούς ασθενείς, κάτω από στενή εκπαίδευση και εποπτεία από έμπειρους ειδικούς σε πολλά κλινικά περιστατικά, πριν την άσκηση της εργασίας μου ως αυτόνομη επαγγελματίας με αληθινούς πελάτες.
Αυτό ήταν – και είναι ακόμη κάτι πρωτοποριακό, καθώς δεν είναι αναγκαίο ή καθολικό ως πρωτόκολλο και ως προϋπόθεση προϋπηρεσίας, σε όλες τις εκπαιδεύσεις επαγγελματιών ψυχικής υγείας στα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Αντ’ αυτού, είναι αρκετά σύνηθες, τελειώνοντας κάποιος τις θεωρητικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο, να βγαίνει στην αγορά εργασίας χωρίς προηγούμενη εμπειρία με πραγματικά περιστατικά και πελάτες. Αυτό ήταν και ένα βασικό κριτήριο για το οποίο επέλεξα τότε το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο του KEELE, που θεωρείται κορυφαίο στον κλάδο μου.
Τέλος, προχώρησα και σε δεύτερο μεταπτυχιακό, στην εκπαίδευση στη Συνθετική προσέγγιση.
Στο ενδιάμεσο διάστημα είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στην κατάρτιση στελεχών, από το ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) και το ΕΠΙΨΥ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής), στην πρόληψη χρήσης ουσιών σε ενήλικες και στην εκμάθηση δεξιοτήτων ζωής για τη θωράκιση παιδιών δημοτικού.
Έχω λάβει την επάρκεια στην άσκηση της Συμβουλευτικής και της Ψυχοθεραπείας, από την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Συμβουλευτικής, καθώς και από την Εθνική Εταιρεία Ψυχοθεραπείας και τη European Association for Psychotherapy – αντίστοιχα, στους οποίους επαγγελματικούς συλλόγους – είμαι εγγεγραμμένο μέλος.
Πιο συγκεκριμένα, είμαι εξειδικευμένη στην Ατομική Συμβουλευτική, στη Συμβουλευτική Ζευγαριού και στην Οικογενειακή Συμβουλευτική, παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, όσο και στη Συμβουλευτική Γονέων σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο. Συντονίζω από το 2000, ομάδες εκπαίδευσης γονέων, γνωστές και ως Σχολές Γονέων.
Ως προς τη Ψυχοθεραπεία, εργάζομαι με εφήβους και ενήλικες για θέματα άγχους π.χ. κρίσεις πανικού, αλλά και διαταραχές συναισθηματικής φύσης όπως π.χ. καταθλίψεις, ή άλλες κατηγορίες όπως είναι τα ψυχοσωματικά, καθώς και με γενικότερα προβλήματα, σχέσεων, επικοινωνίας, συμπεριφοράς.
Όποιος ενδιαφέρεται περισσότερο, μπορεί να δει το βιογραφικό μου εδώ: Έρη Κεχαγιά, Σύμβουλος Οικογένειας, Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων
Για ποιο λόγο επιλέξατε να ακολουθήσετε επαγγελματική πορεία στον τομέα της ψυχικής υγείας και ειδικά στη Συμβουλευτική Ψυχοθεραπεία;
Διότι είναι από τα πλέον δημιουργικά επαγγέλματα, που σε κρατά σε πλήρη επαφή με τις σύγχρονες ανάγκες των ανθρώπων στην κάθε εποχή. Έτσι με έναν τρόπο, μιλώντας για τους προβληματισμούς και τις δυσκολίες των άλλων, μοιραία ακουμπάει ο καθένας μας και τις δικές του αγωνίες ως μέρος της δυναμικά μεταβαλλόμενης κοινότητας στην οποία όλοι είμαστε μέλη.
Επίσης η ψυχοθεραπεία έχει μία τεράστια κοινωνική δυναμική, καθώς είναι στην ουσία μία πολιτική πράξη! Προωθώντας το κάθε άτομο τη δική του ωρίμανση και αλλαγή, αλλάζει και το μικροσύμπαν γύρω του!
Τέλος, με συγκινεί και με κάνει πολύ σκεπτική, το ότι ο εαυτός μας μπορεί να γίνει ο χειρότερος εχθρός μας!- όπως διαπιστώνουμε και τελευταίως με την πανδημία – αλλά και όχι μόνο! Τεράστια άρα η σημασία και η ευθύνη του καθένα, για το τι κοινωνίες χτίζουμε.
Διαβάστε σχετικά: Προϋποθέσεις, ώστε ένα παιδί να γίνει χαρούμενο, υπεύθυνο και αυτόνομο!
Πείτε μας με λίγα λόγια για τον τρόπο που προσεγγίζετε τους ανθρώπους που σας επισκέπτονται.
Σίγουρα, με αυθεντικό ενδιαφέρον.
Αρχή πάντων και στόχος μου, είναι η δημιουργία μίας καλής θεραπευτικής σχέσης συνεργασίας, μεταξύ εμού και του θεραπευοµένου.
Καταλαβαίνετε ότι η σχέση ειδικού και πελάτη, θα γίνει ο καμβάς επεξεργασίας του τρόπου με τους οποίους ο ενδιαφερόμενος σχετίζεται γενικότερα στη ζωή του και εκεί θα αναδυθούν όλες οι δυσκολίες του, μέσα όμως σε ένα προστατευμένο θεραπευτικό πλαίσιο. Αν δε λυθούν τα προβλήµατα της σχέσης, κανένα άλλο πρόβληµα του θεραπευμένου δε πρόκειται να λυθεί στη συνέχεια.
Ουσιαστικά ο σύμβουλος-ψυχοθεραπευτής γίνεται ένας είδος καθρέφτη μέσα στον οποίο ο ενδιαφερόμενος βλέπει από κάποια απόσταση τον εαυτό του και την εικόνα που οι άλλοι λαμβάνουν από τον ίδιον.
Η όλη διεργασία έχει ως κύριο μέσον, την τεχνική του λόγου από την πλευρά μου – και το χρόνο εμπέδωσης από την πλευρά του ενδιαφερομένου. Μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν, ούτε ραβδί του Harry Potter!
Στα παραπάνω πλαίσια, φροντίζω από τις πρώτες μία-δύο συναντήσεις, για τη σωστή πλαισίωσή του προβλήματός και την ενημέρωση του ενδιαφερομένου για τους απαραίτητους κανόνες που ισχύουν στο επάγγελμα αυτό – μια και το κοινό δεν είναι υποχρεωμένο να γνωρίζει, προκειμένου για αποτελεσματική επιστημονική παρέμβαση.
Είναι η γνωστή και καταλυτική – για τη σωστή πορεία και βοήθεια του ενδιαφερομένου, σύναψη του “θεραπευτικού συμβολαίου”, όπου αναφέρονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του συμβούλου – θεραπευτού, όσο φυσικά και του συμβουλευομένου – θεραπευομένου (συχνότητα συνεδριών, τρόπος αμοιβής, συμφωνητικό απορρήτου, όροι ακύρωσης/μεταβολής συνεδρίας, κ.λ.π).
Κάθε συνεργασία για να έχει επιτυχία, πρέπει να είναι ξεκάθαρη από την αρχή – κάτι όμως που με λύπη μου βλέπω, δεν τηρείται από όλους τους συναδέλφους με αποτέλεσμα το μπέρδεμα του κοινού.
Ο κάθε άνθρωπος, αποτελεί ένα ολόκληρο σύμπαν προς εξιχνίαση, καθώς έχει υφάνει – με όσα του δόθηκαν και όσα του στερήθηκαν, το δικό του σχέδιο ζωής…
Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη δουλειά σας;
Το να φθάσει να αναλάβει ο καθένας, πλήρως, την ευθύνη του εαυτού του και την ευθύνη για ό,τι του συμβαίνει!
Έρευνες έχουν δείξει, ότι οι άνθρωποι που αποδίδουν στον εαυτό τους τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, μαθαίνουν από τα λάθη τους και προσπαθούν περισσότερο από άλλους, να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Αν ό,τι νιώθουμε ή μας συμβαίνει, το αποδίδουμε ή το μετακυλύουμε ως πρόβλημα στον απέναντι, τότε ποτέ δε θα έχουμε τον έλεγχο του εαυτού μας.
Επίσης – όπως έλεγε ο Ιπποκράτης, είναι μεγάλη πρόκληση, να φθάσει να είναι κάποιος πρόθυμος, να “αφήσει” όλα εκείνα που τον κάνουν να αρρωσταίνει. Αυτό αν το σκεφθείτε είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο ακούγεται.
Mε λίγα λόγια η μεγαλύτερη πρόκληση ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας είναι να συνεισφέρω, στο να θελήσει ο συμβουλευόμενος να εξελιχθεί!
Τι θα λέγατε σε κάποιον που διστάζει να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία;
Να μην ταλαντεύεται ανάμεσα σε αυτήν του την επιθυμία και στο φόβο του αγνώστου, ή της κριτικής – και να μην αισθάνεται καμία ντροπή.
Η ζωή είναι μικρή. Το υλικό σου είναι ο χρόνος, όπως αναφέρει ο Jorge Luis Borges. Τα συμπτώματα ή οι δυσκολίες, θέλουν να δείξουν ότι κάποιος έχει πάρει λάθος δρόμο. Όσο τα αφήνει, τόσο αυτά θα γιγαντώνονται, καθώς τίποτα “δεν εξατμίζεται”. Απλά προσωρινά – εάν υπάρχουν κάποιες περίοδοι ανακούφισης – είναι γιατί αυτά “θάφτηκαν” ζωντανά, θα εμφανιστούν όμως κάποια άλλη μελλοντική στιγμή, με άλλη μορφή, ίσως πιο επώδυνα.
Οπότε, τον προτρέπω να κάνει κάτι σημαντικό για τον ίδιον, ΤΩΡΑ!
Να θυμηθεί τέλος, ότι είμαστε όλοι περαστικοί από αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια που λέγεται ζωή!
Μία παρανόηση που πολλοί άνθρωποι υιοθετούν είναι ότι «δε χρειάζομαι ψυχολόγο, αφού έχω τους φίλους μου». Γιατί κάποιος να απευθυνθεί σε ψυχοθεραπευτή ή σύμβουλο εάν έχει καλούς και έμπιστους φίλους;
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι μία απλή, εκτιμητέα, φιλική κουβέντα.
Αφενός, αφορά σε μία επαγγελματική σχέση η οποία βασίζεται σε συγκεκριμένες αρχές, τεχνική, δομημένες ενέργειες, ένα ολόκληρο δηλαδή πλαίσιο λειτουργίας, με άγραφους ηθικούς κανόνες, κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας και πρακτικής, αλλά και νομικούς άξονες για την προστασία όλων των εμπλεκομένων.
Αφετέρου, οι φίλοι ζωής, ζεσταίνουν τη ψυχή μας και μας προσγειώνουν από υπερβολές της προσωπικότητάς μας, βγάζοντας μας από τα ροζ συννεφάκια.
Ωστόσο μπορούν οι φίλοι να είναι τόσο συνειδητοποιημένοι, οι ίδιοι πρωτίστως για το δικό τους εαυτό και ελλείμματα; πριν μπορέσουν να βοηθήσουν έναν άλλον;
Διαθέτουν την εξειδίκευση ώστε να μη συγχέουν τα δικά τους προσωπικά θέματα με του φίλου τους που μπορεί να προσομοιάζουν; οδηγώντας το φιλικό πρόσωπο σε οδούς που οι ίδιοι ασυνείδητα ουσιαστικά, θα ήθελαν να είχαν ακολουθήσει και δεν τα είχαν καταφέρει;
Η αμοιβή επίσης του επαγγελματία έχει σημαντική συμβολική σημασία. Δεδομένου ότι κανείς ουσιαστικά δεν αγαπά την επώδυνη αλήθεια, τα χρήματα που δίδονται ως αμοιβή, είναι το τίμημα για την ανακάλυψη της. Ακριβώς επειδή η ψυχοθεραπεία αγγίζει το πιο τραυματισμένο και ταλαιπωρημένο κομμάτι μας, «κοστίζει» το να μπορέσει πράγματι κάποιος να απελευθερωθεί, από ό,τι τον κρατούσε φυλακισμένο. Αν δε δώσει (τον οβολόν του) – συμβολικά, δε μπορεί να δικαιούται να λάβει (αλήθειες).
Γνωρίζουμε ότι πολλές οικογένειες δυσκολεύονται στις σχέσεις τους, τα διαζύγια είναι περισσότερα από κάθε άλλη εποχή και οι γονείς “χάνονται” στην ουσία του ζευγαριού. Πιστεύετε ότι θα βοηθούσε τους ανθρώπους να αναζητήσουν συμβουλευτική γονέων, ή την ατομική ψυχοθεραπεία, ΠΡΙΝ ακόμη γίνουν γονείς;
Ναι το πιστεύω βαθιά, διότι το βαρύτερο φορτίο για ένα παιδί, είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του και που προσπαθούν να τη ζήσουν μέσω του παιδιού τους, φορτώνοντάς το με τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα.
Γι’ αυτό κάθε ένας που σκοπεύει να δημιουργήσει οικογένεια, θα πρέπει να έχει πέρα από μία βασική ψυχοεκπαίδευση για τις ανάγκες των παιδιών και των εφήβων, μία καλή αυτογνωσία για το τι κουβαλάει ο ίδιος και πως αυτά τον κατευθύνουν στη ζωή του, πως τον δυσκολεύουν και τι έχει κάνει με αυτά του τα ελλείμματα.
Μην ξεχνάμε, ότι μία από τις δυσκολότερες τέχνες, η τέχνη της ανατροφής των παιδιών, ασκείται από τη μία μέρα στην άλλη, από ανθρώπους που δεν έχουν λάβει καμία προετοιμασία.
Υποθέτω – και μακάρι – πως σε μερικά χρόνια, ίσως να θεωρείται χρέος των νέων ζευγαριών και να επιβάλλεται και από την πολιτεία, να περνούν από τις Σχολές Γονέων όσοι σκέπτονται να γίνουν γονείς – αλλά και οι εκπαιδευτικοί, καθώς το ένστικτο από μόνο του δεν επαρκεί.
Χρειάζεται να γνωρίζουμε επίσης ότι το να μεγαλώνει κάποιος, δε σημαίνει απαραίτητα ότι ωριμάζει ψυχοσυναισθηματικά.
Π.χ. πόσοι γονείς ξυπνούν το πρωί, τον έφηβο τους, ενώ θα μπορούσε (και θα ‘πρεπε) να το κάνει το ξυπνητήρι αυτό(!);
ή να απαντούν για λογαριασμό του, σε ερώτηση που απευθύνεται στον ίδιο τον έφηβο!
ή μιλούν στο πρώτο πληθυντικό σα να ήταν, οι ίδιοι και το παιδί συγχωνευμένοι σε ένα άτομο και όχι σα δύο χωριστές προσωπικότητες.
Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μία οικογένεια σήμερα;
Ενδεικτικά θα έλεγα, ότι τα κυριότερα προβληματικά θέματα είναι, η διαχείριση των ορίων, καθώς και η έλλειψη συνεπειών στις αρνητικές συμπεριφορές και πράξεις των παιδιών, μη αφήνοντας το παιδί να δοκιμάσει τις φυσικές συνέπειες της κακής και αρνητικής του συμπεριφοράς.
Για το λόγο αυτό, μεγάλο ποσοστό από τους σημερινούς γονείς που βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ή και κατάρρευσης, παραπαίουν μεταξύ αυταρχικότητας και απύθμενης επιτρεπτικότητας.
Έτσι δεν είναι τυχαίο, που αρκετά από τα σημερινά παιδιά καταλήγουν είτε μαλθακά, εξαρτητικά και υποβόλιμα (άβουλα), είτε άναρχα και επιθετικά. Όχι τυχαίες και οι αυξανόμενες διαταραχές συμπεριφοράς, με έξαρση της βίας.
Άλλα σοβαρά προβλήματα γενικότερα, είναι το κλιμακούμενο και επιδεινούμενο θέμα των εξαρτήσεων και ο αυξανόμενος αριθμός των χρηστών (ουσίες, αλκοόλ, διαδίκτυο + ηλεκτρονικά παιγνίδια) απόρροια και αυτό, σε μεγάλο βαθμό της υπερπροστασίας.
Θα έλεγα επίσης ως προβλήματα, μία γενική έλλειψη ωριμότητας ενός σημαντικού ποσοστού γονέων, προβλήματα επικοινωνίας στο ζευγάρι, όπως επίσης η μοναξιά – ακόμη και μέσα σε σχέση ή γάμο και βέβαια το άγχος, σε όλες τις ηλικίες, ακόμη και στα νήπια.
Στις αγχώδεις διαταραχές ειδικότερα, διακρίνουμε έξαρση στις κρίσεις πανικού, αλλά και εκδήλωση ψυχοσωματικών π.χ. προβλήματα γονιμότητας, ημικρανίες, αλωπεκία και νευροφυτικών συμπτωμάτων σε όλη την οικογένεια.
Γενικά, πίσω από κάθε πρόβλημα ή σύμπτωμα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, κρύβεται ένα παράπονο, που ακόμη δε βρήκε το δρόμο προς την υγιή έκφραση του.
Πολλοί δισταγμοί των ανθρώπων για να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία αφορά στη διάρκειά της. Πόσο διαρκεί σύμφωνα με την εμπειρία σας;
Ο αριθμός των συνεδριών, ποικίλλει ανάλογα με το ζήτημά, το χρόνο εμπέδωσης που χρειάζεται ο καθένας και διεργασίας της πληροφορίας από την πλευρά του.
Γενικότερα μία συνεργασία μπορεί να διαρκέσει για ένα μικρό αριθμό συνεδριών, λίγες εβδομάδες, μέχρι αρκετούς μήνες ή και χρόνια.
Αν και πιθανότατα, θέλετε να μάθετε πόσο καιρό θα χρειαστεί για να “αισθανθεί κάποιος καλύτερα”, η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση.
Είναι πολύ εξατομικευμένη η συνθήκη.
Σίγουρα είναι όμως κάτι που αξίζει τον κόπο, καθώς αισθάνεται κάποιος ότι σιγά-σιγά κινούνται πράγματα μέσα του με έναν διαφορετικό και διαφωτιστικό τρόπο.
Ποιο είναι ένα σύνηθες άλλοθι για να καθυστερούν ή να μη λαμβάνουν βοήθεια οι άνθρωποι;
Ένα σύνηθες άλλοθι, είναι μία εκλογικευμένη αιτίαση, τύπου: “δε θέλω να πάθω εξάρτηση από τον ειδικό, γι’ αυτό και δεν απευθύνομαι. Δεν είμαι αδύναμος για να εξαρτώμαι από άλλον να μου λύσει το πρόβλημα”.
Στο βάθος όμως, ένα από τα προβλήματά όσων σκέπτονται έτσι, είναι ότι δεν επιτρέπουν(;) στον εαυτό τους – φοβούνται (;) να έρθουν – ενώπιος ενωπίω, ή να γίνουν δεκτικοί στην αλλαγή μεταβολίζοντας νέα στοιχεία και γνώση.
Διαβάστε σχετικά: Αρνητική συμπεριφορά παιδιών. «Καμπανάκι» για τη συμπεριφορά του γονιού. (Αλλάξτε αντιμετώπιση!)
Πώς ξεκινάει μία πρώτη ψυχοθεραπευτική συνεδρία;
Στην πρώτη συνεδρία παρουσιάζω το πλαίσιο και τους κανόνες με τους οποίους δουλεύω. Όπως προανέφερα, αυτά εντάσσονται στο “θεραπευτικό συμβόλαιο”.
Η πρώτη επίσκεψη είναι πολύ σημαντική, καθώς αφορά στην πρώτη αίσθηση της ροής της μεταξύ μας “χημείας”.
Στα πλαίσια αυτά θα προσπαθήσω να δημιουργήσουμε έναν καλό κώδικα επικοινωνίας και να πάρουμε μια ιδέα για το πώς μπορούμε να προχωρήσουμε στη συνεργασία.
Γίνεται η λήψη ενός αναλυτικού ατομικού και οικογενειακού ιστορικού – ως απόλυτη και αναγκαία προϋπόθεση για κάθε σωστή μετέπειτα διαχείριση του προβλήματος,- και η πρώτη εκτίμηση του προβλήματος το οποίο διακίνησε τον ενδιαφερόμενο να αναζητήσει βοήθεια.
Ενθαρρύνω το να μου μιλάνε όσο πιο αυθόρμητα μπορούν, χωρίς λογοκρισία ή φόβο μήπως πουν κάτι που δεν αρμόζει. Ενθαρρύνω επίσης το να φέρνουν για κάθε τι, πραγματικά παραδείγματα από την καθημερινότητά τους, ώστε να επιβεβαιώνουμε ότι και οι δύο μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Επίσης γενικότερα θα ήθελα να πω σε όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες, όσο πολλές και να είναι αυτές, ότι, δεν είναι μόνοι τους! και ότι μπορούν να υπολογίζουν, μέσα από αυτή την πολύτιμη διαδικασία, σε έναν πραγματικό σύμμαχό τους.
Να αισθάνονται επίσης ασφαλείς, καθώς η διαδικασία προστατεύεται από το απόρρητο.
Επίσης θα πρότεινα να με επισκεφθούν όχι μόνο για να αντιμετωπίσουν κάποιο πρόβλημα αλλά και προληπτικά!
Με μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι αυξάνεται ο αριθμός των ατόμων που με επισκέπτονται για να λάβουν μία δεύτερη γνώμη, πριν από δύσκολες και σημαντικές αποφάσεις, όπως για π.χ. πριν από ένα διαζύγιο ή μια σημαντική αλλαγή στα επαγγελματικά τους.
Με χαρά επίσης βλέπω ότι σπάνε τα ταμπού και για τους άνδρες οι οποίοι πλέον διστάζουν πολύ λιγότερο και προσέρχονται αρκετά “γόνιμοι” για διάλογο.
Εφόσον είναι επιβεβλημένο από τις αντικειμενικές συνθήκες της ζωής κάποιων ανθρώπων, προσαρμόζω την αμοιβή μου κοντά στις δυνατότητες τους, κατόπιν συζήτησης, στη βάση μίας αμοιβαίας αναζήτησης βιώσιμων και δίκαιων λύσεων.
Δεν είμαι συμβεβλημένη με κρατικά ταμεία. Εργάζομαι αποκλειστικά ιδιωτικά. Παρέχω επίσης τη δυνατότητα online Skype συνεδριών σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ανθρώπων που ζουν μακριά από την Αθήνα όπου εδρεύω, ή σε χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας και θέλουν να ξεκινήσουν μία τέτοια δουλειά, με Έλληνα από Ελλάδα. Φροντίζουμε ωστόσο, κάποιες φορές, όποτε είναι εφικτό, να επισκέπτονται την Ελλάδα ώστε να βλεπόμαστε και από κοντά – κάτι που το θεωρώ σημαντικό.
Διαθέτω επίσης τη δυνατότητα online πληρωμών μέσω pos κι ένα σύγχρονο και φωτεινό γραφείο, σε ένα δημοφιλές και εύκολα προσβάσιμο σημείο των βορείων προαστίων της Αθήνας, στα όρια Αμαρουσίου-Φιλοθέης, πλησίον του Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ & της λεωφόρου Κηφισίας.
Να αναφέρω βεβαίως ίσως εκ του περισσού, ότι τηρείται με ευλάβεια, το πρωτόκολλο των κανόνων υγιεινής βάσει ΕΟΔΥ (καλός αερισμός του χώρου μετά από κάθε συνεδρία, χρονική απόσταση μεταξύ των διαφορετικών συνεδριών, αντισηψία χεριών κατά την είσοδο στο χώρο του γραφείου και κάλυψη των καθισμάτων με το ειδικό εξεταστικό χαρτί των ιατρείων).
Τέλος, θα αποτελέσει τιμή και χαρά μου, να αισθανθούν ότι μπόρεσαν να βρουν μέσα από τη συνεργασία μας, την απαραίτητη στήριξη που χρειάζονται – με στόχο πάντοτε την πιο ικανοποιητική ζωή για τους ίδιους και τη βελτίωση της ποιότητάς της.
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο που σας διαβάζει;
Να πω στον κόσμο, ότι δεν υπάρχει καμία ντροπή στο να λάβει επαγγελματική υποστήριξη όταν το έχει ανάγκη!
Κακώς θεωρείται ως ένδειξη αδυναμίας – από μία μειοψηφία πλέον μόνο, του κόσμου. Τουναντίον, είναι ένδειξη δυναμισμού και θάρρους, να πάρετε “το τιμόνι της ζωής” στα χέρια σας!
Πώς μπορεί να σας βρει κάποιος ή να κλείσει μαζί σας ραντεβού;
Για αμεσότερη και καλύτερη επικοινωνία, μπορεί να μου τηλεφωνήσει, στο 210 2020119 ή στο 693 2524008.
Όταν είμαι διαθέσιμη απαντώ η ίδια, αλλιώς το συντομότερο δυνατό, θα επικοινωνήσω εγώ με τον ενδιαφερόμενο, αφήνοντάς μου ένα σύντομο μήνυμα στον τηλεφωνητή μου.
Μπορούν να ενημερωθούν περισσότερο για εμένα και από την ιστοσελίδα μου www.psychiki–ygeia.gr την οποία μπορούν να επισκεφθούν.
Κυρία Κεχαγιά, σας ευχαριστούμε για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας δώσατε.
Σας ευχαριστώ κι εγώ κι εύχομαι σε όλους μας – όσο φυσικά και στους αναγνώστες σας, ένα ελπιδοφόρο καλό Καλοκαίρι μας! Aκολουθώντας όλοι μας, τα απαραίτητα βάσει αγωγής υγείας, μέτρα προστασίας, για να μπορούμε να χαιρόμαστε υπεύθυνα.
