Σήμερα θα προσεγγίσουμε τη θετική πλευρά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα του Instagram. Δυο χρήστες του αγαπημένου μέσου, αποφάσισαν αντί δημοσίευσης φωτογραφιών να μοιραστούν τις προσωπικές τους ιστορίες. Ιστορίες για τη ψυχική υγεία, τις κρίσεις πανικού, τις αυτοκτονικές σκέψεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και κανείς δεν μιλά ανοιχτά για αυτά.
Ο Χάρι (Harry Johnson) ξεκίνησε ένα κίνημα, μια πλατφόρμα, με την ονομασία The Compassion Initiative. Στο πλευρό του είναι ο Σάμιουελ (Samuel Starmer) που ασχολείται με τη λήψη των βίντεο και τη διαφήμιση. Μαζί δημοσιεύουν βίντεο τα οποία τα εκφράζουν με τη μορφή ποίησης ή μέσω της συζήτησης, πληροφόρησης και ενημέρωσης.
Δημοσιεύουμε θέματα που αφορούν το πώς κάποιος που αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα, να βρει βοήθεια. Συμβουλές για αυτοβοήθεια, για το άγχος και τις ιστορίες άλλων ανθρώπων. Είναι εύκολο να ξεγράψεις κάποιον επειδή είναι κακόκεφος, ιδιότροπος ή ευερέθιστος. Όμως υπάρχει κάτι άλλο που πραγματικά συμβαίνει μέσα του. Εμένα μου έσωσε τη ζωή το να μιλήσω ανοιχτά.
Ο Χάρι σε συνέντευξη του στο BBC δήλωσε μεταξύ άλλων: Ήμουν σε μια πολύ σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου, με όσα συνέβαιναν στη ζωή μου. Η ικανότητα να είμαι ειλικρινής, να μιλήσω και να δημιουργήσω μια πλατφόρμα που θα βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους, είναι αυτό που πραγματικά με βοήθησε να βγω από το σκοτάδι. Δεν ξέρω που θα ήμουν αν δεν το είχα ξεκινήσει!
Τους αναζήτησα και τους βρήκα στο Instagram. Η πρώτη τους δημοσίευση έγινε στις 3 Ιουλίου 2019 όπου συστήθηκαν στον ψηφιακό κόσμο. Meeting confusion with compassion, δηλαδή εκεί που συναντιούνται η σύγχυση με τη συμπόνοια. Αυτός είναι ο σκοπός της πλατφόρμας τους. Κουβαλάμε το βάρος του κόσμου καθημερινά και πολλές φορές δεν το ξέρουμε. Το 25% των ανθρώπων θα αντιμετωπίσουν κάποια μορφή ψυχικής ασθένειας κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Ξεκινάμε σήμερα αυτή τη πλατφόρμα ώστε οι άνθρωποι να μοιραστούν τις ιστορίες και τις εμπειρίες τους. Ώστε και άλλοι που έχουν τα ίδια ή παρόμοια συμπτώματα, να τα αναγνωρίσουν και να νιώσουν την ελπίδα. Ένας ακόμη σκοπός είναι να αφυπνίσουμε τον κόσμο περί άγχους, κατάθλιψης και να ελευθερώσουμε κάποιους που υποφέρουν σιωπηλά.
Η πρώτη ιστορία δημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου και ήταν το προσωπικό βίωμα του Χάρι
Αναφέρει το πώς ενώ ζούσε μια πολύ καλή και κοινωνική ζωή, όλα άλλαξαν πριν 4 μήνες. Μου έδωσαν προαγωγή, είχα πολλές εξετάσεις, έπινα πολύ και είχα προσωπικά θέματα να λύσω. Ένας δύσκολος χωρισμός πριν λίγους μήνες, εκδηλώσεις που έτρεχαν, και για να πω την αλήθεια ένιωθα πως πλέον δεν ήμουν ο εαυτός μου. Μια μέρα και ενώ έπαιρνα το πρωινό μου με ένα φίλο, ένιωσα (και είναι ο μόνος τρόπος για το περιγράψω) περίεργα.
Ένιωσα να ζαλίζομαι και αποσυνδεδεμένος. Ξεκίνησα να νιώθω νευρικότητα, για το που θα καταλήξω, έχοντας την πρώτη μου κρίση πανικού. Μόνο που τότε δεν ήξερα τι είναι. Ήμουν σίγουρος ότι πέθαινα λόγω του πόνου στο στήθος και της ανικανότητας μου να αναπνεύσω. Καλέσαμε ασθενοφόρο και όταν πλέον είχε φτάσει δεν μπορούσα να κουνήσω τα άκρα μου. Είπα στον φίλο μου, αν δεν τα καταφέρω, να πει σε συγκεκριμένους ανθρώπους ότι τους αγάπησα. Όταν με εξέτασαν μου είπαν ότι είμαι μια χαρά και πως αυτό που μόλις βίωσα ήταν κρίση πανικού, μια άγνωστη ιστορία για μένα μέχρι τότε.
Τα συναισθήματα που ένιωσα, δεν έφυγαν και έμεινα για άλλες δυο εβδομάδες κλεισμένος στο σπίτι. Ίδρωνα τη νύχτα, είχα συνεχείς παράνοιες για την υγεία μου μέχρι που διαγνώσθηκα με νευρική διαταραχή. Μου έδωσαν αντικαταθλιπτικά. Απρόθυμος να ακολουθήσω αυτή την οδό, ξόδεψα δυο μήνες σε μια κατάσταση νευρικότητας, σχεδόν συνεχόμενη. Ένιωθα πως ήμουν ένα κακό άτομο και ανίκανος να νιώσω αγάπη ή ευτυχία. Έχασα βάρος γιατί δεν είχα όρεξη να φάω. Βασικά έχασα τον εαυτό μου. Ήμουν απεγνωσμένος και χωρίς δύναμη.
Η ιστορία του συνεχίζει ως εξής:
Είχα φτάσει στο σημείο που είχα μόνιμα αρνητικές σκέψεις να μου επιτίθενται και να μην με αφήνουν σε ησυχία. Ξεκίνησα να μισώ το να ξυπνάω και όταν συνέβαινε ένιωθα τρομαγμένος και μετανιωμένος που το έκανα. Τότε πλέον κατάλαβα πως έπρεπε να δοκιμάσω τη φαρμακευτική αγωγή που μου είχαν συνταγογραφήσει. Σχεδόν αμέσως ένιωσα καλύτερα. Πιθανόν γιατί επιτέλους ήμουν χαρούμενος που έδρασα. Μετά από δυο εβδομάδες ήμουν άλλος άνθρωπος και ήταν σαν να ενώθηκα ξανά με τον κόσμο.
Πριν από αυτό έβλεπα έναν θεραπευτή για 3 μήνες και σε συνδυασμό με τη φαρμακευτική αγωγή, αυτό με βοήθησε. Ήταν το έξτρα σκούντημα που χρειαζόμουν. Ακόμα υποφέρω μερικές φορές, καμία σχέση όμως με το βαθμό που υπέφερα πριν. Τώρα δουλεύω και κοινωνικοποιούμαι κανονικά, νιώθω θετικός τις περισσότερες φορές. Μπορώ και ελέγχω τη νευρικότητα μου σε βαθμό που δεν επηρεάζει την ημέρα μου. Νιώθω ευγνώμων για τους ανθρώπους γύρω μου και τον κόσμο.
Όταν περάσεις από αυτό το ταξίδι, κουβαλάς κάτι πίσω μαζί σου.
Για μένα ήταν η γνήσια αναγνώριση του φυσιολογικού και της ζωής. Δεν είμαι το ίδιο άτομο που ήμουν πριν ένα μήνα. Θέλω να ξέρετε όσοι περνάτε τα ίδια, πως θα περάσει, θα δείτε ξανά το φως και ότι υπάρχει ελπίδα. Κανείς δεν ήξερε τι περνούσα εκτός αν ήθελα εγώ να το μοιραστώ. Πολλοί νόμιζαν ότι είμαι μίζερος ή βαρετός. Όμως καθημερινά πάλευα με το μυαλό μου. Σε κάθε χαμόγελο που προσποιούμουν, κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι. Οπότε την επόμενη φορά που θα δείτε κάποιον να είναι αποτραβηγμένος ή αγχωμένος, κάντε μια προσπάθεια να είστε συμπονετικοί. Γιατί αυτό που είναι για εσάς μια φυσιολογική κατάσταση, για κάποιους άλλους είναι μια μάχη.
Η αναγνώριση του προβλήματος και η σωστή αντιμετώπιση
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ακολουθήσει και άλλες ιστορίες που μοιράστηκαν μέσα από το Instagram. Καθημερινοί χρήστες που αποφάσισαν να ανοιχτούν και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Επίσης μέσα από την πλατφόρμα τους ο Χάρι και ο Σάμιουελ μοιράζονται πληροφορίες που μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους με διάφορα ψυχικά προβλήματα ή ασθένειες. Προσπαθούν να ενημερώσουν τον κόσμο και ειδικά τη νεολαία. Που συνήθως στην εφηβεία δεν μιλάει εύκολα, δεν ανοίγεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Το να ζητήσεις βοήθεια για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι το πρώτο βήμα της αναγνώρισης. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να βρεις τι σου συμβαίνει, μιλώντας ανοιχτά και ζητώντας επαγγελματική βοήθεια αν χρειάζεται. Οι κρίσεις πανικού δεν είναι ένας μύθος. Ο κάθε ένας τις διαχειρίζεται και τις βιώνει διαφορετικά. Κανείς όμως δεν πρέπει να τις περάσει μόνος του. Σε μεγάλο ποσοστό δεν χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή ή ίσως μόνο για ένα μικρό διάστημα. Η ψυχολογική υποστήριξη, από επαγγελματία ψυχολόγο ή ψυχίατρο, παράλληλα και από το περιβάλλον του ατόμου μπορεί να σώσει τη ζωή του.
Μην παραβλέπεις τα σημάδια αν αφορούν εσένα ή κάποιο πρόσωπο που γνωρίζεις. Να επιμείνεις ακόμα και αν αρνείται τη βοήθεια ή να μιλήσει για όσα περνάει. Όπως αναφέρει και ο Χάρι, υπάρχει ελπίδα και δεν είναι το τέλος. Αντιθέτως όταν βγεις «καθαρός» από αυτή την εμπειρία, θα νιώθεις ένας απελευθερωμένος άνθρωπος.
Θα δεις τη ζωή με άλλο τρόπο, πιο ουσιαστικό και πως αλλά πράγματα στη ζωή είναι που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Όχι τα χρήματα, η εφήμερη επιτυχία, η αναγνώριση κ.α. Αλλά το πώς να ζεις καλύτερα στο σήμερα, να ονειρεύεσαι το αύριο που εσύ θες και να προσφέρεις στους άλλους όσα περισσότερα μπορείς.
Μπορείτε να βρείτε και να δείτε περισσότερα για τον Χάρι και τον Σάμιουελ σε αυτό το βίντεο και στο προφίλ τους στο Instagram.
Πηγή: newsitamea.gr
