Η κατανόηση του αποφευτικού τύπου προσκόλλησης, μπορεί να σας βοηθήσει να έχετε πιο ευτυχισμένες και υγιείς ενήλικες συντροφικές σχέσεις.
Οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από ασφαλή προσκόλληση, τείνουν να έχουν πιο ευτυχισμένες, μακροχρόνιες σχέσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Αισθάνονται άνετα εκφράζοντας τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους. Μπορούν επίσης να ανταποδώσουν και να καλύψουν τις ανάγκες του συντρόφου τους.
Οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από αγχωτικό στυλ προσκόλλησης, έχουν την τάση να αισθάνονται ανασφαλείς και χρειάζονται συχνές διαβεβαιώσεις αγάπης από το σύντροφό τους. Αυτό μπορεί να δίνει την αίσθηση υπερβολικής απαιτητικότητας και εξάρτησης στα άτομα με ασφαλές ή αποφευκτικό στυλ προσκόλλησης.
Αντίθετα, οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από το αποφευκτικό στυλ προσκόλλησης βλέπουν τους εαυτούς τους ως ανεξάρτητους και αισθάνονται άβολα να μοιραστούν τις εσωτερικές σκέψεις και τις αδυναμίες τους. Η υπερβολική εγγύτητα βιώνεται αποπνικτικά για κάποιον με αποφευκτική προσκόλληση.
Η αποφευκτική προσκόλληση
Οι άνθρωποι με αποφευκτικό τύπο προσκόλλησης, παλεύουν με τη βαθιά οικειότητα και την εμπιστοσύνη. Δημιουργούν ασυνείδητα καταστάσεις και λόγους για να φύγουν ή να σαμποτάρουν τις στενές τους σχέσεις. Τείνουν να σχετίζονται και, στη συνέχεια, να απομακρύνονται, όταν η σχέση βιώνεται από εκείνους ως πολύ έντονη. Οι σχέσεις τους, ως αποτέλεσμα, τείνουν να είναι ρηχές.
Δεν μιλούν ούτε παρατηρούν τα συναισθήματά τους πάρα πολύ. Κρατούν τα συναισθήματά τους κλειδωμένα και συχνά δεν έχουν επίγνωση των δικών τους συναισθημάτων, ιδιαίτερα των ευάλωτων συναισθημάτων, όπως η αδυναμία, η αμηχανία ή η αποτυχία.
Κάποιος με αποφευκτική προσκόλληση μπορεί να πιστεύει ή να αισθάνεται όπως παρακάτω:
- Δεν μου αρέσει να μιλάω για τα συναισθήματά μου
- Νιώθω υπερηφάνεια που είμαι ανεξάρτητος/η και κάνω πράγματα μόνος/η μου
- Οι καταστάσεις δεν με ενοχλούν πραγματικά
- Οι άνθρωποι συνέχεια με απογοητεύουν
- Δεν χρειάζομαι βοήθεια από κανέναν
- Οι σχέσεις απαιτούν πολύ δουλειά και δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζει τον κόπο
- Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους με τους οποίους έχω σχέση θέλουν πάρα πολύ μεγάλη οικειότητα, πάρα πολύ γρήγορα
- Τα συναισθήματα είναι υπερτιμημένα
- Σε αγαπώ, αλλά δεν θέλω να είμαστε μαζί κάθε βράδυ
- Δεν είμαι έτοιμος να ζήσω μαζί σου
- Δεν νομίζω ότι είμαι ο τύπος που παντρεύεται
- Δεν χρειάζομαι τίποτα από κανέναν
- Χρειάζομαι χρόνο για τον εαυτό μου
- Δεν πρόκειται να αλλάξω για κανέναν
Η αποφυγή της οικειότητας είναι μια στρατηγική αντιμετώπισης που αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία. Είναι ένας τρόπος για να προστατεύσετε τον εαυτό σας από την ευαλωτότητα του τραύματος ή της απογοήτευσης. Όλοι οι τύποι προσκόλλησης, έχουν την αφετηρία τους στις πρώτες σχέσεις μας με τους γονείς ή τους κηδεμόνες μας και πώς εκείνοι ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες μας.
Ο αποφευκτικός τύπος προσκόλλησης σχηματίζεται όταν οι γονείς ή οι κηδεμόνες δεν ήταν διαθέσιμοι, ήταν απασχολημένοι ή δεν ενδιαφέρονταν. Τα παιδιά με γονείς που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους, αισθάνονται ότι δεν είναι σημαντικά και μαθαίνουν ότι οι ανάγκες τους δεν θα ικανοποιηθούν. Έτσι, τις θάβουν, βασίζονται αποκλειστικά στον εαυτό τους ή ενεργούν σαν να μην έχουν καμία ανάγκη.
Όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι οι γονείς τους δεν έχουν καμία επιθυμία να τα γνωρίσουν, αισθάνονται κενό και δεν έχουν αίσθηση του εαυτού τους, ιδιαίτερα των σκέψεων, των συναισθημάτων και των ονείρων τους.
Οι άνθρωποι με αποφευκτική προσκόλληση δεν στρέφονται σε άλλους για παρηγοριά, δεν βλέπουν τους άλλους ανθρώπους ως αξιόπιστους ή καθησυχαστικούς. Δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια και έτσι προσπαθούν να κάνουν τα πάντα οι ίδιοι. Αυτό δίνει την αίσθηση ενός ισχυρού, ανεξάρτητου και ευέλικτου ατόμου, που έχει τον έλεγχο και μπορεί φαινομενικά να «ξεπεράσει» γρήγορα τις δυσκολίες.
Στην πραγματικότητα όμως διώχνουν ή δεν έχουν επίγνωση των συναισθημάτων τους. Είναι δελεαστικό να θέλουμε να αποφύγουμε τα δύσκολα συναισθήματα, αλλά δεν είναι αποτελεσματικό ή συναισθηματικά υγιές. Μας εμποδίζει από τη δημιουργία μιας βαθιάς σύνδεσης και αυτο-κατανόησης.
Διαβάστε σχετικά: Το ζευγάρωμα του αγχώδη με τον αποφευκτικό σύντροφο
Οι άνθρωποι με ένα αποφευκτικό τύπο προσκόλλησης θέλουν να δημιουργήσουν σχέσεις και να παντρευτούν;
Αν και οι άνθρωποι με αποφευκτικό τύπο προσκόλλησης είναι ανεξάρτητοι και αισθάνονται πιο άνετα όταν στηρίζονται στον εαυτό τους, οι περισσότεροι δεν είναι μοναχικοί. Είναι συχνά ευγενικοί, εξυπηρετικοί, διακριτικοί, απόλυτα αξιαγάπητοι άνθρωποι, αλλά αν έρθετε πολύ συναισθηματικά κοντά τους, θα νιώσουν άβολα και μπορεί να απομακρυνθούν: χωρισμός, αποφυγή, λογομαχία ή αλλιώς να διακοπεί η σχέση μαζί τους.
Ο βαθύς φόβος της εγκατάλειψης, όταν ενεργοποιείται, προκαλεί σφοδρή ανεξαρτησία και μια κίνηση μακριά από τις σχέσεις. Συγκριτικά, όταν οι άνθρωποι με μια αγχωτική προσκόλληση έρχονται αντιμέτωποι με το φόβο της εγκατάλειψης, θα προσπαθήσουν να έρθουν πιο κοντά, αναζητώντας μανιωδώς την επιβεβαίωση και θα εξαρτώνται όλο και περισσότερο από το σύντροφό τους.
Οι άνθρωποι με αποφευκτικό τύπο προσκόλλησης γενικά θέλουν να έχουν σχέσεις. Απλώς δεν θέλουν να έρθουν πάρα πολύ κοντά ή να εκθέσουν πάρα πολύ τις εσωτερικές σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Ενδιαφέρονται για τις σχέσεις και συχνά παντρεύονται. Έχουν φίλους και άλλες σχέσεις, αλλά δεν μοιράζονται πάρα πολλά για τον εαυτό τους με τους φίλους, την οικογένεια ή τον/την σύζυγό τους.
Τι μπορείτε να κάνετε για τον αποφευκτικό τύπο προσκόλλησης;
Αν αναγνωρίσατε στοιχεία του εαυτού σας στα παραπάνω, μπορείτε να κινηθείτε προς μια πιο ασφαλή προσκόλληση, ερχόμενοι σιγά-σιγά σε επαφή με τα συναισθήματά σας για να τα αναγνωρίσετε, έστω και από περιέργεια και έχοντας ενδιαφέρον για τα αισθήματα του συντρόφου σας, ενώ μπορείτε να μοιράζεστε περισσότερες από τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας, καθώς και να ζητήσετε βοήθεια από έναν ψυχολόγο. Εδώ είναι μερικά από τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε προκειμένου να έχετε πιο ικανοποιητικές σχέσεις.
- Εξασκηθείτε στην αναγνώριση των δικών σας συναισθημάτων.
- Σιγά-σιγά, προσπαθήστε να μοιραστείτε λίγο περισσότερο από τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας.
- Περάστε χρόνο γνωρίζοντας τον εαυτό σας.
- Παρατηρήστε πότε απομακρύνεστε και προσπαθήστε να μείνετε σε σύνδεση ακόμα και όταν αισθάνεσθε άβολα.
- Εξασκηθείτε στην επικοινωνία των συναισθημάτων και των αναγκών σας άμεσα.
- Προσπαθήστε να ζητήσετε βοήθεια και υποστήριξη. Δεν είναι γραφτό οι άνθρωποι να κάνουν τα πάντα μόνοι τους.
- Σκεφτείτε το ενδεχόμενο να δείτε έναν ψυχολόγο (ατομικά ή/και ως ζευγάρι).
- Να είστε υπομονετικοί με τον εαυτό σας και το σύντροφό σας. Η αλλαγή χρειάζεται σκληρή δουλειά και θέλει πολύ εξάσκηση.
- Δώστε στον εαυτό σας αγάπη και συμπόνια.
Πηγή: psychcentral.com
Απόδοση-Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*