Κάθε στιγμή πριν την τελική απόφαση, δεν βρήκαμε το θάρρος να προχωρήσουμε/αφεθήκαμε/παραιτηθήκαμε/το αναβάλλαμε/δεν του δώσαμε προτεραιότητα… υπάρχουν τόσες δικαιολογίες που τότε φάνηκαν ότι μας κάνουν νόημα. Φυσικά και είχαμε τις καλύτερες προθέσεις, αλλά μόνο αυτές δεν αρκούν. Γιατί άραγε είμαστε τόσο κακοί στο να διατηρούμε τις υποσχέσεις της νέας χρονιάς;