Στην καρδιά όλων των παραδόσεων υπάρχει ο πόνος του αποχωρισμού, η λαχτάρα για επανένωση και, κάποιες φορές, η υπερβατική επίτευξή της. Αλλά αποχωρισμός από τι ακριβώς;
«Για κάθε φορά που με τραβούσες από το χέρι και με έσερνες μακριά από τα σκοτάδια μου».
Ένα γράμμα ευγνωμοσύνης από μία θεραπευόμενη στον Ψυχολόγο της.
Η πεποίθηση που έχει κάποιος ότι είναι ανεπαρκής έχει προαγάγει πάμπολλες λαμπρές καριέρες και έχει προκαλέσει πολλά περιστατικά ασθένειας, συχνά συμβαίνουν και τα δύο στο ίδιο άτομο.
Ο τρόπος με τον οποίο θυμάται και επεξεργάζεται κανείς την παιδική κακοποίηση ή/και παραμέληση έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στη μετέπειτα ψυχική υγεία από ό,τι η ίδια η εμπειρία.
Την τελευταία δεκαπενταετία η κοινωνική πραγματικότητα είναι πηγή τραυμάτων. Φοβόμαστε και τρέφουμε τα τραύματα μας με τον ίδιο τον φόβο και το άγχος μας. Γίναμε τραυματοφιλικοί. Όταν αγχωνόμαστε χάνεται κάθε προοπτική. Με τον φόβο καθηλωνόμαστε και με το άγχος χάνεται ο χωρόχρονος.
Έχετε οδυνηρές ή τραυματικές αναμνήσεις; Αν ναι, θα θέλατε να διαγραφούν εντελώς από τον εγκέφαλό σας; Η νευροψυχολογία ανακάλυψε τον μηχανισμό που θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
